koi. čof [ˈt͡ʃʰov] - wzniesienie z wapienia (skała, wzgórze itp.)

koi. pṡaigu [ˈps̱ai̯ɣu] - drabina

Perskie آقا âqâ 'Pan (zwrot grzecznościowy)' i آغا âγâ 'Pani (zwrot grzecznościowy)'. Oba pochodzą z (chyba różnych) djalektów tureckich, por. tur. ağa 'pan', pratur. *āka.

Co jeszcze ciekawsze, w dominującej w Iranie wymowie potocznej, czyli w gwarze Teheranu, te słowa wymawiane są jednakowo, pewnie dlatego też częściej stosowanym zwrotem jest خانم xânom 'Pani'.

Homofonja najpewniej przyczyniła się też do tego, że آغا âγâ znaczy także 'eunuch'.

koi. nxåvar [ˈŋɔvaɐ̯] - głębina

koi. ręúlc [ˈrɛ.uɫd͡z], GEN. ręlco - hałas

tl: maufi μάυφι /ˈmawfi/ - wsparcie, poparcie

tl: ŋavar γάυαρ /ˈŋaʋɑʀ/ - dziura

 Skoro Dynozaur wspomniał na krewkiego z pierwotnego 'kruchego', to przytoczę odwrotny przykład na rzewnego, który to osamotniony tak często występował z płaczem, że obecnie albo go się tylko w takich okolicznościach spotyka (np. rzewne łzy), albo sam wprost znaczy 'tkliwy, smętny, pełen smutku, bólu, żalu itp.'
Tymczasem rzewny pierwotnie łączył się z czasownikiem rzwieć (< rzwać ?), tj. 'ryczeć' (Mączyński podaje rzuję 'ryczę'), u Biernata z Lublina: lew gniewliwy rzewno patrzał, 'groźnie, wściekle' oraz rozrzewniła się 'rozzłościła, rozkrzyczała'; u Marcina z Międzyrzecza też pochodny rzewniwy 'furibundus', jeszcze w Biblii x. Jakuba Wujka w Księdze Nahuma (1,2) rzewniwy stoi za 'zapalczywego'.
Szczęśliwi Czesi, bo się u nich ostał i czasownik řvát 'ryczeć, krzyczeć, wrzeszczeć', i rzeczownik řev 'ryk', więc przymiotnik řevný (choć obecnie rzadko używany) nie stracił nic na przejrzystości, np. řevný protest 'głośny, gwałtowny protest'.
Po rosyjsku znalazłem ревнивый 'zazdrosny', ревновать 'być zazdrosnym', ревность 'zazdrość, zawiść', ale czy był ревный 'gorliwy'? 

EDIT: w ukraińskim ревний: 1. b. rzetelny, staranny, pilny, gorliwy 2. szczery, serdeczny 3. pełen goryczy, smutku, bólu 4. pot. (deszcz, łzy) rzęsisty, obfity 5. rzadko: zazdrosny