Fonetyka i fonologia JP

Zaczęty przez Wedyowisz, Luty 12, 2013, 19:14:10

Poprzedni wątek - Następny wątek

Feles

Cytat: CookieMonster93 w Październik 31, 2013, 13:38:29
Jak sprawdzałem na necie, to wszystkie 3 są ok: watasze, wataże, watadze.
no luv 4 "watahie" :cccc
anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Wedyowisz

стань — обернися, глянь — задивися
  •  

Dynozaur

"Wataże" to jakiś sztuczny twór. Nie używajcie tej formy.
Jaranie się starem forem to pedalstwo, a Kwadrat i Seiphel to ciota i chuj.

P*lsko, cóżeś uczyniła ze swoim chrztem?
  •  

Vilène

Ja tam mówię watasze, w końcu /x/ + końcówka celownika = elektryfikac /ʃ/.

A poza tym, prawdziwie etymologicznie powinno się to wymawiać [va:ta:gai].
  •  

Qrczak

Cytat: Pluur w Październik 29, 2013, 15:37:44
Przerabiamy fonetykę na polskim, a raczej podstawy postaw owej, i pani podała iżby h klasyfikować jako dźwięczne, a ch jako bezdźwięczne, wszystko dobrze - ja jej że toto archaizm, a ona że tak mówią na wschodzie, i tera me pytanie, czy wymowa /h/ dźwięcznie richtig tam występuje?
Owszem. Znałem dziewczynę z Białegostoku, która tak wymawiała.
  •  

Qrczak

Cytat: Dynozaur w Październik 31, 2013, 14:42:32
"Wataże" to jakiś sztuczny twór. Nie używajcie tej formy.
Dlaczego?

Sapieha — Sapieżyna, Sapieże.
  •  

Feles

Dlatego, że końcówką celownika jest *-ě₂ (← przedsł. *-ai ← pie. *-eh₂ey), które powoduje drugą palatalizację, której wynikiem (przynajmniej w zachsł.) są *c *dz *š, ale nie *ž?
anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Vilène

Cytat: Qrczak w Październik 31, 2013, 21:25:21
Cytat: Dynozaur w Październik 31, 2013, 14:42:32
"Wataże" to jakiś sztuczny twór. Nie używajcie tej formy.
Dlaczego?

Sapieha — Sapieżyna, Sapieże.
Może nie tyle sztuczny, co niezgodny:

— z etymologią i rozwojem historycznym języków słowiańskich — to co zapisujemy w nim h pochodzi od dawnego g, które przed końcówką celownika przechodziło drugą palatalizację, która dawała w wyniku dz, nie ż.
— z dzisiejszą praktyką językową — gdzie fonem /x/ przed końcówką celownika zamienia się na /ʃ/, nie /ʒ/ – nawet poczucie językowe samego Janusza Pawlacza III utworzyło w jednym z jego przemówień formę Sapiesze, śmiesz się niezgadzać z wielkim autorytetem samego Papieża Polaka?
— z tradycją — gdyż tradycyjną formą celownika od słowa Sapieha było zawsze Sapiedze, NIE Sapieże.
  •  

Wedyowisz

U pisarza, którego nazwisko zaczyna się literą S a kończy Z jak byk są formy podane przez Qrczaka, ktoś ma pomysł skąd się to uń wzięło? Po prostu ,,h było dźwięczne, to wymienimy je na dźwięczny odpowiednik sz"?

Btw, najwyraźniej u pisarza, którego nazwisko zaczyna się na literę K a kończy na I też one występują.
стань — обернися, глянь — задивися
  •  

spitygniew

Przecież pisałem już kiedyś, że formy Sapieże używał już imć Pasek, więc wychodzi na to, że właśnie ona jest formą tradycyjną...
P.S. To prawda.
  •  

Wedyowisz

стань — обернися, глянь — задивися
  •  

Noqa

Tej przeważającej wymowy jako [ɦ] to nie bardzo słyszę, ale może nie zwracam uwagi.
Ale skoro już autor zabrnywa w [ħ] i [ʜ], to gdzie u licha podział wygłosowe [χ]?!
At him he yelled and yelped, tackling with taunting and dauntings; he tied and tacked him tightly and tautly, and killed him and quelled him and quenched him.
  •  

Toivo

[ʜ] to chyba jak speaker musiał odchrząknąć...
  •  

Wedyowisz

#58
Cytat: Noqa w Marzec 07, 2014, 22:23:24
Tej przeważającej wymowy jako [ɦ] to nie bardzo słyszę, ale może nie zwracam uwagi.
Ale skoro już autor zabrnywa w [ħ] i [ʜ], to gdzie u licha podział wygłosowe [χ]?!

Ona ma zwłaszcza występować interwokalicznie i w to jestem skłonny wierzyć. Jeśli chodzi o pozycję inicjalną, nie do końca rozumiem ocb autorowi. Często słyszysz [χ]? Ja bardzo sporadycznie i zdecydowanie zwraca to uwagę.

Z tymi nagłośniowymi to pachnie jakimś fetyszyzmem egzotyki, ale chyba się autor sam z tego trochę wycofał. No chyba że to jakiś symptom zespołu meneloidalnego.
стань — обернися, глянь — задивися
  •  

Noqa

Co do [χ] - może nie bardzo często, ale na tyle, że powiedziałbym, że się w polskim pojawia. W niektórych piosenkach Nosowskiej się daje usłyszeć.
At him he yelled and yelped, tackling with taunting and dauntings; he tied and tacked him tightly and tautly, and killed him and quelled him and quenched him.
  •