Ponieważ nastała ostatnio moda na nóblangi, robię taki i ja. Ałfawit:
a â b c d f g h i î j k l m n p r s t u û w y z[a˧ a˥ b c d f g x i˧ i˥ ɟ k l m n p r s t u˧ u˥ w j ç]
Struktura sylaby to (C₁)V(C₂), przy czym C₂ to może być tylko zwarta bezdźwięczna bądź sonant.
Przymiotnik kończy się na
-(i)k, i to jest ważna informacja, bo za pomocą tej końcówki tworzy się różne dziwne rzeczy, jak np. konstrukcje posesywne (np.
bîp hûmuk, „owca człowieka”, dosłownie „owca człowiekowa”).
I dla Canisa, specjalnie przikład:
Bîpa wûrayâyavîk* iyâha lukâ; yânaka bulma tinzîk pul, sûvayika tinzîrî pormî, dûrayika hûmu birka vuzûmik. Bîpa iyâha lalik parrâ: „Kûrdî tîk awâ, zi tîya lukâ, kit hûmuya iyâha kasâdilâ”. Iyâhaya lalik cî parrâ: „Bîpa nîhirî, kûrdî tîk awâ, zi tîya lukâ, etc. etc.
* Dosłownie: „wełnyniemająca”. Mówiłem już coś o przymiotniku?
.
