Przeanalizowałem trochę starocerkiewnosłowiański i fakt, ten międzysłowiański nie brzmi rosyjsko, ale właśnie typowo słowiańsko. Otworzyło mi to trochę oczy. Już rozumiem też to wszędobylskie 'y' i '-ti' w bezokoliczniku.
Dowiedziałem się też, że wybieranie słów do międzysłowiańskiego słownika nie jest też tak proste, że porównuje się to samo słowo w różnych językach słowiańskich, ale też każdy kraj słowiański ma swoją wagę (według liczby użytkowników danego języka). To tłumaczy dlaczego w międzysłowiańskim znalazł się przyimek "iz".
Masz rację.
Jedyne do czego mogę się aktualnie już tylko przyczepić to nieustandaryzowana transliteracja.
Np. jedni piszą 'jezyk' inni (dość często) 'język',
albo popularne 'đ', zamiast 'dž' (np. međuslovjansky język)
bądź to, 'kògda' zamiast 'kogda'
bądź też, 'ų' zamiast 'u' (np. znajų)
Takie coś już na samym początku tworzy takie jakby dialekty i wprowadza samowolkę.
Jako, że zacząłem się zapoznawać ze starocerkiewnosłowiańskim, to zacząłem tworzyć taki anty-międzysłowiański
Oczywiście nie zamierzam walczyć z międzysłowiańskim, czy tworzyć lepszą wersję.
Robię to tylko dla zabawy.
Mojǐ vozŭ estŭ dzělo velikŭ.
мои возъ естъ ѕѣло великъ.(Mój samochód jest bardzo duży.)
великъ • (velikŭ) = duży, wielki
возъ • (vozŭ) m = rydwan
ѕѣло • (dzělo) = bardzo
естъ • (estŭ) = jest
мои • (mojǐ) m = mój
Vŭ lěsě živetŭ mŭnogŭ životin.
въ лѣсѣ живетъ мъногъ životъni.(W lesie żyje dużo zwierząt.)
въ • (vŭ) = w, we
лѣсъ • (lěsŭ) m = las
жити • (žiti) impf = żyć
мъногъ • (mŭnogŭ) = dużo, wiele
životъni f = zwierzę
Imějǫ velikŭ 
domŭ.
имѣѭ великъ домъ.(Mam duży niebieski dom.)
имѣти • (iměti) impf = mieć
имѣѭ (imějǫ) = mam
великъ • (velikŭ) = duży, wielki
домъ • (domŭ) m = dom
Ljubjǫ čitati sŭ prijateljemĭ kŭnigy.
любѭ читати съ приꙗтелѥмь кънигꙑ.(Lubię czytać z przyjacielem ciekawe książki.)
любити • (ljubiti) impf = kochać; lubić
любѭ (ljubjǫ) = lubię
читати • (čitati) impf = czytać
съ • (sŭ) = with
приꙗтел҄ь • (prijatelʹĭ) m = przyjaciel
приꙗтелѥмь = prijateljemĭ (narzędnik: (z) kim? (z) czym?)
кън҄ига • (kŭnʹiga) f = list; pismo; księga, książka
кънигꙑ (kŭnigy) = książki
