Witajcie,
Jestem zachwycony tym forum i pomyślałem, że będziecie potrafili mi odpowiedzieć.
Jak wyglądały w staropolszczyźnie końcówki liczby podwójnej? (Rozumiem, że to mogło się zmieniać - chodzi mi o okres, gdy liczba podwójna była w rozkwicie).
Tu znalazłem odrobinę informacji o koniugacji, ale to dość szczątkowe. (http://www.gwarypolskie.uw.edu.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=178)
Poza tym trafiłem gdzieś na deklinację (nie mogę znaleźć już tego, ale mam spisane) - po jednej dla każdego rodzaju, podejrzewam, że to niekompletne.
Wiecie może jak te końcówki wyglądały? Chciałbym poeksperymentować z wprowadzeniem tego do swojego języka.
(I z góry przepraszam, jeśli używam niepoprawnych terminów, itd.; interesuję się językoznastwem, ale wciąż niewiele o tym wiem)
Nie ma sprawy.
Rodzaj męzki (dwa małe psy):
Mn/W - dwa mała psa
D/Ms - dwu mału psu
C/N - dwiema* małyma psoma
Z biernikiem męzkim było chyba tak samo, jak i w liczbie mnogiej - dla osobowych (wirylnych) - równy z dopełniaczem, dla męzkich nieosobowych - równy z mianownikiem.
*Forma "dwoma" jest wtórna, nie wiem kiedy zaczęła się pojawiać.
Rodzaj żeński (dwie małe ręce):
Mn/B/W - dwie mali ręce
D/Ms - dwu mału ręku
C/N - dwiema małyma rękama*
*Rękoma - wtórna forma.
Rodzaj nijaki (dwa małe okna):
Mn/B/W - dwie mali oknie
D/Ms - dwu mału oknu
C/N - dwiema małyma oknoma
Żeńskie i nijakie miękkotematowe miały w Mn/B/W liczby podwójnej końcówkę -i zamiast -e (np. dwie ziemi).
Zaimki osobowe:
1 os. l.pd. - Mn - wa, D/B/Ms - naju, C/N - nama
2 os. l.pd. - Mn - wy, D/B/Ms - waju, C/N - wama
3. os. l.pd. r.m. - Mn - ona, B - ja? D/Ms - ju, C/N - ima
3 os. l.pd. r.ż/r.n. - Mn - onie?, B - ji?, D/Ms - ju, C/N - ima
Czasowniki (być / iść):
Czas teraźniejszy:
1 os. l.pd. - wa jeswa* / wa idziewa
2 os. l.pd. - wy jesta* / wy idzieta
3 os. l.pd. - ona jesta* / ona idzieta
*Gdyby liczba podwójna przeżyła do dzisiejszych czasów, trzeba by spodziewać się form "jesteśwa", "jesteśta".
Czas przeszły:
r. męzki - była(-swa/-sta), szła(-swa/-sta)
r. żeński i nijaki - byle(-swa/-sta), szle(-swa/-sta)
Tryb rozkazujący:
Idźwa, idźta
I to by były najważniejsze formy...
Cytat
Jestem zachwycony tym forum
Ja też :)
Cytat
I z góry przepraszam, jeśli używam niepoprawnych terminów
E... odkąd zobaczyłem tę wypowiedź http://jezykotw.webd.pl/f/index.php?topic=15.msg9628#msg9628 już nic mnie nie zdziwi :D
Wielkie dzięki, Dynozaurze. Błogosławiona niech będzie twoja mądrość.
A co z czasem przyszły?
Domyślam się, że można formować przez przyrostki: idziewa-pójdziewa; pijeta-wypijeta, ale co z być? Istniała jakaś forma? A jeśli nie to jak mogłaby wyglądać?
Poćwiczę i postaram się okazyjnie wciskać do życia codziennego, zobaczymy, co z tego wyjdzie. W razie wątpliwości z jakimiś zmianami tematów, ipt. będę się dopytywał.
Wszystko logicznie i regularnie:
Będziewa iść / Będziewa szła(M)/szle(F)
Będzieta iść / Będzieta szła(M)/szle(F)
Trochę o zaimkach i końcówkach dualnych było na starym forum. (http://www.conlanger.fora.pl/lingwistyka,5/pytania-dotyczace-jezyka-polskiego,816-1065.html#74481)