Może to jakiś creaky voice? Albo np. ô jest niezaokrąglone i scentralizowane... Jakieś [ɤ] czy [ʌ]?
Dobra, Panowie, chyba to mamy - [ɤ] do tej pory pasuje zdecydowanie najlepiej do ô. Więc przyjmijmy że od teraz ô to [ɤ]. Mimo że to nie jest do końca ten dźwięk, ale przesłuchałem jeszcze raz wszystko z nagrań na wiki i nic mi idealnie nie pasuje. Zostawmy to więc, ten tajemniczy dźwięk zostanie zagadką, przynajmniej na jakiś czas.
A o creaky voice to pierwszy raz słyszę xD
Czy w takim razie [ɤ] mogło wyewoluować z [ɔ:]?
No dobrze, ale wtedy:
a) jeżeli ortografia jest etymologiczna, to ā é ī ô ū û powinny być tworzone tak samo w Ragulu - np. ô i û nie powinny być tworzone poprzez kreskę pod literą, ale jako powielenie elementu litery, tak jak w przypadku liter, które w łacince dostają makrony;
b) jeżeli ortografia jest fonemiczna... Cóż, trochę się nie trzyma kupy.
No cóż, zapis miał być raczej fonemiczny niż etymologiczny... A gdyby przyjąć że były jakoś wglądnie niedawno reformy w ajdyniriańskiej ortografii? Utworzenie nowych liter w ragulu by lepiej pasowały (właśnie te o i u z kreską a nie reduplikację)?
Nie wiem. Najlepiej jakby Borlach pomyślał nad historią (choćby szczątkową) języka.
To znaczy taka szczątkowa historia w najprostszej formie wygląda tak:
ajniadański-->staroajdyniriański-->ajdyniriański
Ale można by to rozbić na coś takiego:
-ajniadański (prajęzyk) - od dawien dawna do około 2300 lat ziemskich temu
-ajniadański wywodzący się z języka dawnej szlachty używany przez przodków Ajdyniriańczyków w czasach Wędrówki - od 2300 do 2000 lat temu
-arhaiczny staroajdyniriańskiego - używana w okresie wojujących królestw, od około 2000 lat temu do 1700
-staroajdyniriański klasyczny - używany w czasach Starego państwa, od 1700 do 700 lat temu
-wczesny ajdyniriański - używany od czasów zakończenia Okresu Przejściowego i początku Nowego Państwa, od około 700 do 300 lat temu
-współczesny ajdyniriański - używany od czasów przeniesienia stolicy z Assurhan do Djyazhoar przez dynastię Żysudrydów jakieś 300 lat temu. Plus minus.
W ten sposób historia języka pokrywałaby się z historią całej cywilizacji.
Grunt żeby poszczególne fazy rozwoju jednego języka były ze sobą wzajemnie zrozumiałe, aby zachować ten główny podział na 3 języki (ajniadański, staroajdyniriański i ajdynirianski).
Tak przedstawiona podstawowa historia języka byłaby Waszym zdaniem odpowiednia?
Ogólnie, jako radę, mogę ci powiedzieć, że aprioryki można robić na czuja - ja sam na początku nigdy nie mam w głowie zamysłu wcześniejszych stadiów rozwoju mojego tworu. Natomiast w pewnym momencie trzeba się zatrzymać i zastanowić, skąd to i to się mogło wziąć. Np. w enenckim (nie podam tu żadnych dziwnych dźwięków, bo enencka fonologia jest dosyć zwyczajna) występują alternacje ā : i oraz t : š - pierwsza wynika z odmiennego rozwoju staroenenckich /ɨː/ oraz /ɨ/ (których rozwój ogólnie zależy od dialektu), a druga ze spirantyzacji dawnego *č powstałego z połączeń **ti, **tj. Żadnej z tych nieregularności nie było w mojej głowie, kiedy zacząłem tworzyć ten język - jedną wymyśliłem (chyba) celowo gdzieś po drodze, a druga wyszła mi przez przypadek podczas reformy języka.
Gdybym nie opisał tych zmian w 1/3 projektu, później bym się biczował, musząc przepisać pół słownika...
Ano coś w tym jest. Tworzysz aprioryka, ale w jakimś momencie musi się przewinąć jak ten język wyglądał kiedyś i do czego mógłby dążyć w przyszłości. Przekonałem się o tym przy olseskim dopiero. Ale będziesz robił języki i to samo wejdzie.
Heh, w sumie to prawda. Nie miałem pojęcia że tak to będzie wyglądać gdy zaczynałem tworzenie ajdyniriańskiego. No ale na czymś się trzeba przecież uczyć, a skoro ajdyniriański to mój pierwszy taki twór, to chyba i tak jest nieźle, lepsza lekcja teraz niż później XD
