Czy słownik tego języka będzie wreszcze upubliczniony?

Pracuję nad samouczkiem.
Lectio prima już gotowa

Postanowiłem zaprezentować jedną z lekcji samouczka.
Piszę go z myślą o kumplu z którym się będziem hokmańskim posługiwać, więc lekcje są dość łopatologiczne i mogą mieć dziwne tematy.



[/b]

Hínrik þílnéma in feverlahefarty. Hér eru zín frevnður. Zé sfreka, trinka, hojra muzik unð zé essa vursþur.
A: Híl Hínrik. Es er huþlik, ðe du hawa hehéa hér. Du er allín oðer miþ Helha?
B: Ik er miþ Helha, zé sfreka jetþ miþ Hreta in kujke.
A: Du vil trinka hevþe?
B: Nín.
A:  Hínrik, du vil trinka miþ mik ejhi?
B: E... Helha vil er wojze.
A: Já, ik fersþéa. Du volla héa miþ uns tu war?
B: Vohin? Tu war?
A: Ja, morhen. Ik, Zimon unð Davið.
B: OK, ik vil komma.

Henryk bierze udział w ognisku. Są tu jego przyjaciele. Rozmawiają, piją, słuchają muzyki i jedzą kiełbasy.
A: Cześć Heinrich. Dobrze, że tu przyszedłeś. Jesteś sam czy z Helgą?
B: Jestem z Helgą, rozmawia teraz z Gretą w kuchni.
A: Będziesz dzisiaj pić?
B: Nie.
A: Heinrich, ze mną się nie napijesz?
B: E... Helga będzie zła.
A: Tja, rozumiem. Chcesz iść z nami do baru?
B: Dokąd? Do baru?
A: Tak, jutro. Ja, Szymon i Dawid.
B: OK, przyjdę.

Słowniczek
þílnéma – brać udział [teilnehmen]
feverlahefarty – impreza ogniskowa [feuerlage-party]
hér – tutaj [hier]
frevnð – przyjaciel [freund]
sfreka – mówić, rozmawiać [sprechen]
trinka – pić [trinken]
hojra – słuchać [hören]
muzik – muzyka [musik]
essa – jeść [essen]
vursþ – kiełbasa [wurst]
allín – sam [allein, por. ang. alone]
oðer – albo, czy [oder]
miþ – z [mit]
kujke – kuchnia [küche]
hevþe – dzisiaj [heute]
wojze – zły, zdenerwowany, wkurzony [böse]
war – bar, pub, meliniarnia [bar]
vohin – dokąd [wohin]
morhen – rano/jutro [morgen]
komma – iść, przychodzić [kommen]

Gramatyka

   W tekście można zauważyć, że zaimki osobowe ulegają odmianie przez przypadki. Dzieje się to na takiej samej zasadzie jak w języku angielskim. Aby wiedzieć kiedy zastosować ik a kiedy mik, kiedy du a kiedy ðik, warto powiedzieć sobie w głowie to samo zdanie po angielsku, np. Du vil trinka miþ mik – You will drink with me; Ik zéaþ zé – I saw her; Er zahaþ ín – He told him.
   Zaimki są jedyną deklinującą się częścią mowy w języku hokmańskim, mają tylko dwa przypadki – nominatyw i akuzatyw.
N. - A.
ik - mik
du - ðik
er - ín
zé - zé
es - es
vir - uns
ír - evk
zé - zé

   Występują też zaimki dzierżawcze, oznaczające własność. Podobnie jak w języku angielskim our znaczy 'nasi, naszym, nasze, nasz, nasza' etc, tak hokmańskie unzer ma identyczny zakres znaczeniowy.
Rozkład zaimków dzierżawczych:
ik - mín
du - ðín
er - zín
zé - ír
es - zín
vir - unzer
ír - ever
zé - ír

   Każdy rzeczownik w języku hokmańskim może mieć cztery formy: podstawową i oznaczającą własność w dwu liczbach. Za przykład weźmy rzeczownik wruðer – brat:

wruðer - podst l. poj
wruðerur - podst. l. mn
wruðers - własn. l. poj
wruðerurs - własn. l. mn

Przykłady zastosowania:
To jest dom brata – Đe er wruðers havs. (= Đe er havs fon wruðer)
Bracia jedzą śniadanie – Wruðerur essa frújstujk.
To jest znak braci – Đe er wruðerurs tíken. (= Đe er tíken fon wruðerur) {podobnie jak po angielsku This is sign of brothers}
Jeśli rzeczownik kończy się samogłoską, wtedy -ur zmienia się w -vr
(np.: sforþskúe → sforþskúevr – 'buty sportowe')

Użyte powyżej ðe ma takie same zastosowania, jak angielskie the, this oraz that, np.:
This is her car -  Đe er ír avto
The end is near -  Đe enðe er nahe
He told, that he saw her – Er zahaþ, ðe er zéaþ zé
I have a flower, that is green – Ik hawa wlume, ðe er hrujn

Czas przyszły nie rozróżnia pomiędzy dokonanym a niedokonanym – wynikać to ma z kontekstu zdania. Tworzy się go przez użycie ,,vil", np.:
Ik vil néma – ja wezmę/ będę brać
Du vil néma – ty weźmiesz/ będziesz brać
Er vil néma – on weźmie/ będzie brał
Zé vil néma – ona weźmie/ będzie brała
Es vil néma – ono weźmie/ będzie brało
Vir vil néma – my weźmiemy/ będziemy brać
Ír vil néma – wy weźmiecie/ będziecie brać
Zé vil néma – oni/one wezmą/ będą brać

By tradycji mej stało sie zadość, postanowiłem przetłumaczyć oćczenaszkę.

Ciekawa rzecz. Hokmański chyba wpłynął też na język mieszkańców Dortmundu. Burmistrz kilka razy się zapomniał i powiedział "ik" zamiast "ich", ludzie generalnie mówią monstah, dienstah i nikt na to nie zwraca uwagi... podobnie wyczaiłem ik hab' gefraht (jeszcze nie obczaiłem od czego zależy g>h)
Tak, wiem że to dość standardowe dolnoniemieckie zmiany fonetyczne, ale i tak jest fajnie