Wątek o języku rozpoczynam, jak zawsze, dłuższym bądź krótszym fragmentem (w tym przypadku krótszym, zawierającym jednak kilka ciekawostek językowych):
Yng cwoch, yf heith, yn yf - ni flien. Maurch məgende.
[yŋk̬ kʊ̯ox yv heɪ̯θ yn yv ni vliə̯n mo:rx məgeŋt̬ə]
Krótki słowniczek:
yng - na
cwoch - wzgórze
yf - owca
həssy - stoję, znajduję się
yn - w
ni - nie
gəlien - wełna
mierch - koń
məgy - jestem zauważony
-e - sufiks obiektu - go
Jak zapewne już wiecie, język jest celtycki, przypomina nieco walijski, ma jednak mniej wyspowych innowacji niż inne żywe celtyckie.
Z widocznych innowacji – podobnie jak w wyspowych, brakuje czasownika mieć, podobnie też się rozwiązuje problem jego braku (,,Na owcy – brak wełny").
Szyk jest SVO, ewentualnie V2 :)
Mutacji nagłosowych są trzy rodzaje – lenicja, s-mutacja i n-mutacja. Najbardziej ,,popularna" jest lenicja. Powstała ona z tego powodu, że między samogłoskami większość spółgłosek ulegała lenicji, w następujący sposób:
VdV > VðV, VgV > VɣV, VbV > VβV
VtV > VdV, VkV > VgV, VɸV > VfV, VsV > VzV > VrV
Wszystkie spółgłoski podwójne uległy skróceniu, a później w historii języka było VðV, VɣV, VβV > VV.
Pozostawiało to pewną ,,lukę", bowiem lenicji ulegała również spółgłoska nagłosowa, jeśli występowała przed samogłoską, a wyraz poprzedzający również kończył się samogłoską. Nagłos to jedyne miejsce, gdzie zachowały się spółgłoski ð, ɣ, β.
Zasadniczo reguły lenicji są nastepujące (tutaj już zapis ortograficzny):
d > dh, g > gh, b > bh
t > d, c > g, h > b/r (w zależności od etymologii)
gu > f
Mamy również s-mutację, która pochodzi od tego, że w niektórych przypadkach pozostały ślady wygłosowego –s w niektórych wyrazach. Jeśli wyraz poprzedzający kończył się na –s, mamy takie zmiany:
V, jV > hV (regularne przejście nagłosowego s > h)
gu > f (obecność spółgłoski blokowała zachowanie /w/, które w takim przypadku przeszło w f [v])
Występuje także n-mutacja. Z zasady występuje ona wyłącznie po rzeczownikach w bierniku liczby pojedynczej. Formy przypadków w liczbie pojedynczej nie różnią sie właściwie niczym, różnica polega tylko na tym, że po bierniku występuje n-mutacja. Wygląda ona nastepująco:
d > nd [ŋt̬], g > ng [ŋk̬], b > nb [ŋp̬]
t > nd, c > ng, h > nb/n (w zależności od etymologii)
Przykładowa odmiana rzeczownika miep (syn, chłopiec) < *makwkwos:
Nom sg miepS
Acc sg miepN
Nom pl maupS
Acc pl mapo
Przydałoby sięprzedstawić procesy fonetyczne z praceltyckiego, oraz fonologię ipą. Co ty na to?
W którym roku umieszczasz ten język, w sensie, w jakiej epoce historycznej? I czemu ta straszna szwa? :P
Cytat: Widsið w Kwiecień 10, 2015, 21:15:00
W którym roku umieszczasz ten język, w sensie, w jakiej epoce historycznej?
Raczej współcześnie.
CytatI czemu ta straszna szwa? :P
Chodzi o ortografię, jak mniemam :) Nie wiem, tak wyszło.
Cytat: Lukas w Kwiecień 10, 2015, 19:47:24
Przydałoby sięprzedstawić procesy fonetyczne z praceltyckiego, oraz fonologię ipą. Co ty na to?
Będzie, wszystko w swoim czasie. W międzyczasie wymowa pod tekstem powinna w miarę wystarczyć :) Uwaga, jest to zapis fonetyczny, ale słowa po słowie.
Spotykałem się z rekonstrukcją *makwkwos i *makkwos, nie wiem która właściwsza. W każdym razie, od wersji z reduplikacją pochodzi irlandzkie mac < s.irl. macc.
Fonetyka
Spółgłoski
(http://i62.tinypic.com/345lhsm.png)
Samogłoski
(http://i59.tinypic.com/2j2z2ow.png)
Dyftongi
ei [eɪ̯]
ie [iə̯]
oi [oɪ̯]
au [oʊ̯]
(wo [uə̯])
(wy [uʏ])
wy [ʊ̯ʏ]
wo [ʊ̯o]
Zmiany fonetyczne
Pierwszy etap, do okresu średniokambryjskiego
Rozwój /w/
wV- > guV- [gw]
wC- > guC- [gu]
-w- > -f- [v]
Lenicja
s- > h-
ɸ- > h-
VdV > VðV > VV
VgV > VɣV > VV
VbV > VβV > VV
VtV > VdV
VkV > VgV
VɸV > VfV [v]
VsV > VzV > VrV
VmV > VfV [v]
mm > m, nn > n, dd > d, gg > g, bb > b, tt > t, kk > k, ss > s
-t > -th [θ], -c [k] > -ch [x], -p > -f
rt > rth
rk > rch
rp > rf
ps, ks, pt, kt > /xs/ > is [is]
Zanik –f, -th (wyłączając słowa jednosylabowe)
st > s / ss
-st > -th
ɸr > br [p̬͡r]
Palatalizacja
dj, gj, lj > ll [j]
tj, kj > ts
kl, gl, ll > ll [j]
Rozwój samogłosek
Podstawowy rozwój. Po lewej rozwój w sylabach niebędących ostatnimi (po odpadnięciu wygłosowych samogłosek i spółgłosek), po prawej w wygłosowych sylabach, włącznie z wariantem po i-przegłosie.
i, i: > i | ei [eɪ̯]
e, e: > e | ie [iə̯] / wy [ʊ̯ʏ]
ɛ: > æ | ie [iə̯] / wy [ʊ̯ʏ]
o > o | wo [ʊ̯o]/[uə̯]
ɔ: > o | au [oʊ̯]
a, a: > a | ie [iə̯]
Przegłosy
a-przegłos – występował przed a.
i, u > e, o
i-przegłos – występował przed i, j.
a > ei
u, o, e > y
Drugi etap, od średniokambryjskiego do współczesności
Udźwięcznienie spółgłosek wewnątrz wyrazu, ubezdźwięcznienie w nagłosie (już niezależnie od mutacji nagłosowych). W wygłosie udźwięcznienie zwartych, ubezdźwięcznienie szczelinowych.
mw > mb
Cytat: Todsmer w Kwiecień 13, 2015, 21:59:45
Drugi etap, od średniokambryjskiego do współczesności
Jakoś powiało HP ,,Opatrznością" Lubotwórcą. Mówiący mieszkają w czarnych wieżach z litego bazaltu i mają jednosylabowiec na
Hallucigenię?
:) To z tego samego źródła co Kambr: klik (https://en.wikipedia.org/wiki/Cambria)
Co ciekawe, Walia po kambryjsku to Cəmbrau Bridneig.
@up: ano czułem, że to cosik za dużo er by było na pół tuzina zmian fonetycznych. Ale któż wie, na ile nasze dziecięce prawidła tyczą się Starej Rasy?
Nieśmiertelni nie zmieniają języka ;)
Część nazewnictwa zachodnioeuropejskiego, na poziomie krajów i regionów, niedługo powinno się też pojawić nazewnictwo miast.
(http://i57.tinypic.com/x0zgjt.png)
Jestem ciekawy nazw mórz i cieśnin, zwłaszcza kanału La Manche :)
Cytat: ArturJD w Maj 29, 2015, 10:10:09
(...) kanału La Manche :)
No, to mogę już teraz powiedzieć -
Cëfell Bridneig. Bądź rzadziej
Meifiech nGëfell. (
meifiech "rękaw" <
manica).
Etymologie i uzasadnienia do wszystkich tych nazw by się przydały ;)
Proszę bardzo, przy okazji naprawiłem jeden czy dwa błędy.
Hipell - Hiszpania < *hipeif łac. Hispania
Tarfeig - Katalonia < Tërie "Tarragona" < *Tarief + -eig < łac icus, ślad po Hispania Tarraconensis
Guaisau - Kraj Basków < *uachsof < *uaxonia < łac Vasconia
Giell - Francja < Gallia
Ëguidie - Akwitania< *aguidaf < łac. Aquitania
Brëfeitz - Prowansja < *bryfeintz < łac Provincia
Brëtien - Bretania < *britan < łac Brittannia
Cëmbrau - Kambria < *com(b)rogos
Hëfied - Szwajcaria < *heuetia < Helvetia
Saisau - Anglia < *sachsof < Saxones
Dëfau - Kornwalia < Dubnones
Hëfwyr - Irlandia < *ɸīwerjō
Eib - Szkocja < Eillb < Albion