Tworzę przypadki do nowego języka (wyszło mi 26 XD) i mam małe pytanie... Czy któryś z nich nie istnieje nadliczbowo? Tzn. Czy np. są 2 a wystarczy 1? Będę naprawdę wdzięczny za każdą pomoc. :-)

1. Nominativus (Mianownik) (kto? co?)
2. Dativus (Celownik) (komu? czemu?)
3. Accusativus (Biernik) (kogo? co?)
4. Illativus (do wnętrza czegoś/w coś)
5. Abessivus (bez czegoś)
Usunięte:
Instructivus (w jaki sposób?) np. wolno, szybko

Połączone w jeden!:
6. Causalis (z powodu czegoś)
Prolativus (przez coś, przez powierzchnię czegoś, przez wnętrze czegoś)
7. Allativus (w stronę czegoś/ ku czemuś)
Sublativus (na coś, na powierzchnię czegoś)
8. Prosecutivus (wzdłuż czegoś)
Aequativus (względem czegoś)
9. Comitativus (z czymś)
Instrumentalis (Narzędnik) (kim? czym?)
10. Adessivus (przy czymś/u czegoś)
Temporalis (o czasie/w czasie czegoś) np. o ósmej, w czasie lekcji
Locativus (Miejscownik) (gdzieś)
11. Distributivus (po ile, co ile[nie dotyczy czasu]) np. po 3 dla każdego           
Distributivus-temporalis (jak często) np. co tydzień, codziennie
12. Elativus (z wnętrza czegoś)
Delativus (z powierzchni czegoś)
Ablativus (od czegoś)
13. Comparativus (jak coś) +
połączenie => essivus + essivus-formalis + essivus-modalis + formalis (jako ktoś / coś)(po jakiemu?)
14. Possesivus (czyj?) np. motor Maćka
Genitivus (Dopełniacz) (kogo? czego?)

Em, o co tak naprawdę pytasz? Póki co widzę, że jest 26 przypadków, a starczy 1. Wiele języków radzi sobie bez przypadków.

[...........]

Pytam, czy nie stworzyłem przypadkiem dwu przypadków o tej samej funkcji. :-)

Cytat: Ghoster w Lipiec 01, 2012, 19:30:02
Oczywistym faktem jest, iż liczba tych przypadków jest naprawdę spora i mógłbyś ją ostro ograniczyć, ale to akurat twoja własna wola; ze swojej strony dodam, iż takie głębokie systemy przypadkowe prowadzą konlangera zazwyczaj jedynie do zlikwidowania większości tych przypadków, zlania się kilku (-nastu nawet) w jeden czy po prostu porzucenia języka z powodu stopnia skomplikowania. Wyobraź sobie, że z każdego słowa musisz stworzyć różne formy, co daje ci minimalnie dwadzieścia sześć form jednego słowa; dodając do tego liczbę mnogą masz już pięćdziesiąt dwa, zdrobnienia to kolejne sto cztery... A to w końcu tylko jedno słowo, wyobraź sobie co się dzieje, jeżeli chciałbyś dorobić np. różne rodzaje, płci (zazwyczaj są one trzy, więc mnożyłbyś wszystko dodatkowo razy trzy), które pasują do różnych kategorii gramatycznych... Odpowiedz sobie najpierw na pytanie, czy na pewno chcesz mieć aż tak ekstremalnie skomplikowany język, czy może tworzysz język z masą przypadków, ale dość nikłą gramatyką, co samo w sobie (przynajmniej moim zdaniem, nikt nie musi się ze mną zgadzać) wygląda dość miernie. Większość tych konstrukcji, zamiast osobnym przypadkiem, możesz rozwiązać po prostu jakimś już istniejącym, bazowym przypadkiem i konkretnym przyimkiem. Tym bardziej, iż jeszcze nie widziałem jakichś szczególnie skomplikowanych języków z twojej strony, więc myślę, iż jest to porywanie się z motyką na słońce.

CytatPossesivus (czyj?) np. mój, twój

Nie sądzę, by possesyw mógł się odnosić do zaimków dzierżawczych... Ale co ja tam wiem.

Każdy przypadek ma dwie końcówki (niezależnie od liczby), więc nie jest to trudne. np.
-(n)as
(n) pojawia się po samogłosce

Zgadzam się, powinienem je ograniczyć, ale póki co nie wiem jak/czym. Docelowo ma być ich 15. (Dlatego też pytam,czy mogę utworzyć np. jeden w miejsce dwóch)

Cytat: Possesivus występuje m.in. w języku angielskim: his book, her cat, Mike's car.

[...........]

Usunięte zaznaczyłem na czerwono, postaram się dalej to uprościć.

Procesy fonetyczne: mam zmiękczenie przed i,e (także i,e z diakrytykami), więc coś tam jest.
Dziękuję za pomoc, ograniczam dalej, jak ktoś ma jeszcze jakieś wskazówki, to słucham.

Tak ogólnie najbardziej podstawowe funkcje różnych przypadków się nie pokrywają, a do tego ty ustalasz jaki jest dokładny zakres wykorzystania w twoim języku konkretnych przypadków, więc nie jest tak, że któreś przypadki z definicji się pokrywają i masz je nadmiarowo – jeśli chcesz, możesz stworzyć i język z pięćdziesięcioma przypadkami, których użycie nie będzie się pokrywać. W językach naturalnych zdarza się, że występuje kilkanaście, czy ponad dwadzieścia, przypadków, popatrz na języki ugrofińskie.

Jeśli boisz się, że tworząc swoją listę gdzieś przy dwóch przypadkach powtórzyłeś tę samą funkcję – nikt z nas nie pomoże ci na podstawie takiej prostej listy, bo nie jesteśmy jasnowidzami, nie znamy dokładnego zamysłu użycia przez ciebie kolejnych przypadków. Zrób najlepiej pełną listę wszystkich przypadków, gdzie dokładnie opiszesz sobie zakres ich wykorzystania, ich wszystkie funkcje – i wtedy analizuj, czy nie ma kolizji. Inaczej się nie da.

Cytat: Ghoster w Lipiec 01, 2012, 19:42:21
I powstaje też pytanie jaki to jest język, bo jednak zwykły przyrostek dodawany na końcu słowa niezależny od liczby jest strasznie amatorskim pomysłem...

TIL, że na przykład ugrofińskie to nooblangi.

Język jest na etapie tworzenia, dlatego też powstał pomysł zamieszczenia tutaj przypadków. Chciałem po prostu zobaczyć reakcje innych, przemyśleć sprawę jeszcze raz i zająć się wszystkim jak trzeba. ^^

EDIT: uaktualniłem listę w pierwszym poście, przypadki nadal w remoncie.

Cytat: Fanael w Lipiec 01, 2012, 20:03:14
TIL, że na przykład ugrofińskie to nooblangi.

W sumie niezłe do wyzywania innych narodów... ,,Twój język ojczysty jest nooblangiem!"

@OP: mając samą listę przypadków nie da się stwierdzić, czy to się do czegoś nadaje, trzeba jeszcze całej reszty języka. W jednym języku taki system może być czymś naturalnym, w drugim będzie zupełnie nie na miejscu.

Swoją drogą, dużoprzypadkoza jest częsta wśród początkujących (i nie tylko) conlangerów. Zwykle przechodzi ;-)

Celem dużoprzypadkozy u mnie jest pominięcie m.in. przyimków i wprowadzenie zamiast nich końcówek. Czyli trochę takie "zastępowanie" :-)

EDIT: Mam już 14 przypadków, cel osiągnięty. Jutro jeszcze ogarnę to jeszcze raz i dopracuję. Dziękuję Wam za pomoc, wszelkie uwagi, jeśli takowe macie, rozważę jeszcze. :-)

Mść: Proszę, nie cytuj poprzedniego posta.

@Feles
Tworzyłem język o dużej liczbie czasów i tylko z pozostałościami przypadków, więc teraz pora "pobawić się" w coś odwrotnego. :-)

Przypadki myślę, że są już w ostatecznej wersji. Jest oficjalne 14 dla talmorskiego, jutro zajmę się nazwami dla nich. :-) Końcówki będą wyglądać w sposób a'la (C)V(C)(C)  objaśnienie: po samogłosce, końcówki zakończone samą samogłoską lub samogł.+1/2spółgł., do liczby mnogiej dołączona zostanie regularna końcówka(po odpowiedniej końcówce przypadku): -(a)n (po spółgłosce)