Witam. Chciałabym przedstawić wam zarys mojego conlangu o nazwie Nūpă-xwèl [nuːpəxwœ˨l], którego nazwa oznacza po prostu „nublang” :-D. Jest to język a priori, jednak za luźną inspirację dla wielu wyrazów (i po części gramatyki oraz fonetyki) posłużyły przede wszystkim języki uralo-ałtajskie. Jak już pisałam w wątku powitalnym, nie mam doświadczenia w conlangerstwie, ale prosiłabym nie ograniczać się w krytyce :-).
Nūpă-xwèl jest językiem w dużej mierze prozodycznym; leksemy odróżnia się za pomocą tonu z iloczasem, który obowiązuje tylko jedną sylabę wyrazu, sylabę akcentowaną. Sylaby mają strukturę V, CV lub CVC₂, ewentualnie CwV(C₂), bądź rzadziej i najczęściej w zapożyczonych wyrazach CjV(C₂). Na spółgłoski średnie nigdy nie pada akcent.
Każdy wyraz (poza złożeniami) obowiązuje harmonia samogłosek dotycząca miejsca artykulacji. W jednym wyrazie mogą występować jedynie samogłoski przednie, jedynie tylne, bądź tylko przednie lub tylne wraz ze środkowymi. Każda samogłoska tylna ma swój przedni bądź środkowy odpowiednik, który wyznacza formę morfemów fleksyjnych. W opisie języka do pogrupowania samogłosek używać będę wielkich liter A, O, Y, U i Ă.
Jak już wcześniej wspomniałam, Nūpă-xwèl to język tonalny oparty na iloczasie, gdzie cechy te dotyczą sylaby akcentowanej. Kolejny spojler zawiera więc listę dostępnych akcentowań :-P.
Język ten jest raczej ubogi w fonemy. Nie odróżnia on dźwięczności i bezdźwięczności, chociaż w starannej wymowie dźwięczne spółgłoski zwarte, szczelinowe i aftykaty nie istnieją. Obecność /j/ lub /i/ zmiękcza poprzedzającą je spółgłoskę.
Tabela spółgłosek: | Dwuwargowe | Dziąsłowe | Cerebralne | Dziąsłowo-podniebne | Miękko-podniebne | Krtaniowe |
| Zwarte | /p/ | /t/ | | | /k/ | |
| Nosowe | /m/ | /n/ | | | /ŋ/ | |
| Szczelinowe | /ɸ/ | /s/ | /ʂ/ | /ɕ/ | /x/ | /h/ |
| Zwarto-szczelinowe | | /t͡s/ | /ʈ͡ʂ/ | /t͡ɕ/ | | |
| Boczne | | /l/ | | | | |
| Półotwarte | /w/ | | | /j/ | | |
To na razie tyle, później dodam informacje o gramatyce ;-)
EDIT
Zapomniałabym o omówieniu ortografii… alfabet prezentuje się tak:
Co do tonów… średni krótki oznacza się cyrkumfleksem (tylko jeśli samogłoska jest akcentowana!), średni długi makronem, niski grawisem, a wysoki akutem :-)
