Pytania odnośnie natlangów

[spitygniew]

Chyba że o tę słynne końcówki czasowników ci chodzi, to tak, to już fail, no ale tam jest -ent /Ø/, co w praktyce sprawia, że 4 z 6 form są homofonami zapisywanymi na trzy sposoby

4 z 5*, skoro z tego co wiem nikt normalnie nie używa form typu nous allons.

[Widsið]

Ależ oczywiście, że używa. On va zamiast nous allons nadal jest bardzo potoczne i nie każdy tak mówi.

[Drukarz]

Są jakieś zasady co do stosowania ,,si" w słowackim? I czy odpowiada ono naszemu sobie/se?

EDIT
Jak to się stało, że tylko dla przymiotników w formie żeńskiej iloczas się traci w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku? pekná, ale w Gen. , Dat. i Loc. peknej natomiast w czeskim pekné.

[Towarzysz Mauzer]

Są jakieś zasady co do stosowania ,,si" w słowackim? I czy odpowiada ono naszemu sobie/se?

Od razu zaznaczam, że nie znam słowackiego i nigdy się go nie uczyłem - forumowym słowacystą jest Silmethulë. Natomiast z tego co ja wyłapałem - wprawdzie głównie z czeskiego i czeskich filmów i przez porównanie ze słoweńskim - to odpowiada ono dokładnie naszemu se, tzn. jest to zaimek zwrotny w celowniku, nieakcentowany. Se jest dla odmiany w bierniku.

Jak to się stało, że tylko dla przymiotników w formie żeńskiej iloczas się traci w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku? pekná, ale w Gen. , Dat. i Loc. peknej natomiast w czeskim pekné.

Historycznie ma się to tak. Nom. sg. f. pekná < *pękъna-ja, natomiast gen. dat. loc. sg. f. peknej < *pękъnъjь < *pękъny-jejь x *tъjь (< *tojь) (praktycznie ogólnosłowiańskie wkroczenie wzorca zaimków twardotematowych do odmiany przymiotnika i północnosłowiańskie (albo tylko zachodnio-?) zastąpienie -o- przez -ъ-). Ale OK, upisałem się, a tu ciągle w grupie -ъjь powinno być wzdłużenie, tak jak w polskich dialektach (pięknéj). W czeskim -j znikło, został iloczas. Dziwne, bo warunków do zlikwidowania długości prawem rytmicznym nie ma - może jakieś uogólnienie?

[Wedyowisz]

Trzeba by zobaczyć, jak to wygląda w dialektach, bo odmiana przymiotnika była mocno przerabiana w trakcie kodyfikacji słowackiego standartu i niekoniecznie jest w niej jakakolwiek historyczna konsekwencja. Np. w štúrowskiej słowacczyźnie było w narzędniku podobno -ú (a zatem peknú).

EDIT: może ,,skrócenie" jest jakoś paralelne z owym -ou w narzędniku (w tym, że ten dyftong w żaden sposób nie uczestniczy w prawie rytmicznym, jest niezmiennie długi), tzn. sekwencja -ej zaczęła być traktowana jako taki dyftong. Tak czy owak nie wypowiadałbym się na ten temat kategoryczniej bez analizy dialektów — akurat deklinacja przymiotnika w standartowym słowackim w ogólności ma głowę barana, korpus niedźwiedzia...

[Drukarz]

Dziękuję za odpowiedzi. Mam jeszcze jedno pytanie - jak to było z miękczeniem w słowackim? Bo mamy np. vracať sa, ale już w 1.os.l.p. vraciam sa. W jakich warunkach to miękczenie zachodzi (a w jakich się traci?). Jeśliby ktoś wiedział gdzie znaleźć procesy powstawania słowackiego, to też byłbym bardzo wdzięczny.

[CookieMonster93]

A czy to nie było tak, że á przechodziło w ia?
vracám > vraciam?
Nie jestem pewny. Poza tym to nie jest zmiękczenie, tylko dyftong [i̯a]

[Wedyowisz]

Tak, á przeszło w dyftong ia po historycznej miękkiej (por. cudzia).

Z całkiem innej beczki, podobno łac. furia → wł. foia. rĭ → j to regularne we włoskim?

[Widsið]

Regularny, cf. coriu > cuoio, area > aia, ianuariu > gennaio. Zmiana zachodzi po sylabie akcentowanej i powstrzymuje ją ewentualna pierwotna (peregrinu > pellegrino) lub wtórna (integer > *integru > intero) grupa spółgłoskowa.

[Drukarz]

Dziękuję za odpowiedź. Angielska wiki podaje jeszcze, że przy odmianie ,,e" tam, gdzie zachodziło wzdłużenie przechodzi w dyftong ,,ie". Czy zachodzi to już przed wszystkimi spółgłoskami, czy może również tylko przed miękkimi?

//jeśliby ktoś szukał tego podziału na miękkie, twarde i neutralne - są tutaj

[Noqa]

Jaka jest etymologia węgierskiego bor? - chodzi mi przee wszystkim o ewolucję znaczenia i kognaty w samym węgierskim. (ew. w innych ugrofińskich)

[Wedyowisz]

Dziękuję za odpowiedź. Angielska wiki podaje jeszcze, że przy odmianie ,,e" tam, gdzie zachodziło wzdłużenie przechodzi w dyftong ,,ie". Czy zachodzi to już przed wszystkimi spółgłoskami, czy może również tylko przed miękkimi?

//jeśliby ktoś szukał tego podziału na miękkie, twarde i neutralne - są tutaj

W standartowym słowackim historyczne *é daje w zasadzie wszędzie ie (analogicznie jak *ó przeszło wszędzie w uo, zapisywane ‹ô›), niezależnie od poprzedzającej czy następującej po nim spółgłoski. Wyjątkiem jest wyraz dcéra i końcówki fleksyjne przymiotników, które są wynikiem pójścia na kompromis przy kodyfikacji słowackiego standartu w XIX w (historycznie nieregularne końcówki przymiotników występują podobno w niektórych dialektach, ale przyczyna zmiany końcówek w odmianie oficjalnej jest raczej taka jak napisałem). ZTCW -ieho postrzegano jako zbyt specyficzne dla dialektów środkowosłowackich, mimo że systemowo miało sens i było konsekwentne. Poza tym był spór między zwolennikami pisowni etymologicznej a fonemicznej czy fonetycznej. Jak widać zachowano je w odmianie przymiotników miękkotematowych (nie orientuję się, czy w niestandartowych dialektach jest gdzieś takie rozróżnienie).

[Noqa]

Gdzie znajdę jakieś przykłady zmian fonologicznych dotyczących tonów (nie ich powstania, a zmian z nimi związanych, zaniku)?
Im więcej, tym lepiej.

EDIT:
Ew. proszę o podesłanie pdfa z The Correspondence Library. Gdzieś to mi zaginęło, a na necie już nie ma.
EDIT2: Ok, już to mam.

[Dynozaur]

Tak właściwie to dlaczego przedmioty szkolne po angielsku są podmiotami?

[Feles]

Gdzie znajdę jakieś przykłady zmian fonologicznych dotyczących tonów (nie ich powstania, a zmian z nimi związanych, zaniku)?
Im więcej, tym lepiej.

Coś takiego zaszło w khmerskim — może Canis wie coś więcej, estne?