pol. mrówka i łac. formica 'mrówka'

Podobno w łacińskim słowie doszło najpierw do asymilacji m-w > m-m (jak w gr. μύρμηξ), a potem do dysymilacji m-m > f-m: *morwi- > *mormi- > formi-. Jeszcze dziwniejszy rozwój reprezentuje sanskr. वम्र vamra, jakby z podwójną metatezą.

Etymolodzy za trzy grosze objaśniają te nieregularności w rozwoju jakąś tabuizacją (rozumiałbym to w przypadku niedźwiedzia, ale w przypadku mrówki? xD), ale chyba przyczyną jest po prostu brak czytelnej etymologji tego rdzenia i nawiązań do innych słów. Takie słowa często ulegają nieregularnym zmianom.

język pro-drop – język opuszczający (od opuszczania zajimków)

Szczerze nie rozumiem, jak mogło dotąd nie istnieć na to w polskiej terminologii językoznawczej żadne rodzime określenie Nie wykluczam, że pochylę się nad tematem szerzej.

Szołdrski, bo z Szołdr, a szołdra (niem. Schulter, ang. shoulder) 'łopatka wieprzowa, szynka' (Dobra szołdra zimie, kiedy uschnie na wietrze abo w gęstym dymie.)
Ewa Minge?

Szołdrski

sumerycki zi "życie" i pl. życie

Potrykus a. Patrykus od Patryka
Bianga a. Bięga od Bienka, czyli Benedykta
Ceynowa z antycypacją miękkości odpowiada polskiemu cieniawa 'brunet'

Cytat: Tolasz w Maj 09, 2023, 19:38:44Oficjalnie mamy już Królewiec zamiast Kaliningradu.

Λίγκος

Co, pewnie spodziewacie się z tego powodu jakiegoś oświadczenia ze strony Dynozaura?

Cóż, nie lubię komentować bieżączki, nawet gdy dotyczy toponimji... ale skoro nius ten nie jest już taki świeży, to macie.


Oczywiście, nie będę się zamartwiał ani bulwersował z tego powodu, że "zalegalizowano" Królewiec, skoro i tak zawsze go używałem - po prostu moja praktyka stanie się praktyką ogólną. Mógłbym to uznać za dowód na słuszność mojej racji - ale tego nie zrobię, bo ćottografy nie mają dla mnie żadnego autorytetu, a ich ustalenia są dla mnie bez znaczenia. Dylemat zostawiam tym, którzy dotychczas słuchali ich co do joty (ze wszystkimi Mumbajami, Mjanmarami i eponimicznymi Ćottogramami) i widzą pewien absurd tej decyzji.

Bo absurd w tem wszystkiem jest - z ćottograficznego punktu widzenia to decyzja całkowicie dowolna, idjosynkratyczna (czyli "z przysłowiowej z dupy") i choć powierzchownie słuszna, to jednak wywołana nizkimi, politycznymi pobudkami ("hurr durr pokażmy złej roZZji środkowy fakiet"). Nie ma w tym żadnej dbałości o dobro toponimji, jakiejkolwiek debaty na temat sztucznych toponimów ogólnie (jest tylko w uzasadnieniu cynicznie użyty argument, że rosyjska nazwa tego miasta jest "sztucznym chrztem niezwiązanym ani z miastem, ani z regionem" - szkoda, że w tysiącu innych przypadkach [również tych powiązanych z polskością jak Stanisławów czy Krystynopol] to im jakoś nie przeszkadza...) czy choćby toponimji samego obwodu (nie, teraz mamy po prostu "Sowieck", "Czerniachowsk", "Bałtijsk" i... Królewiec - nie przeszło im nawet przez myśl, żeby historyczne nazwy innych miejsc w obwodzie, choćby te mające egzonimy warjantowe/historyczne uznane przez KSNG, potraktować w sposób podobny - byłoby to przynajmniej konsekwentne). Jest to przykład totalnie instrumentalnego podejścia do prawidłowej toponimji - a to mnie zwyczajnie brzydzi.

Poza tem, decyzja ta już zrodziła złe owoce - a mianowicie, w samym Królewcu jego obecni mieszkańcy zradykalizowali się wokół sowieckiej nazwy "Kaliningrad", wobec której żywili dotychczas uczucia ambiwalentne, a obecnie uważają ją za jakiś symbol rosyjskości i coś czego należy bronić przed złym, rusofobicznym záchodem. Jeśli w samej Rosji odbywała się jakaś debata co do zwrócenia Królewcowi jego prawowitej nazwy (czy to w formie Кенигсбергъ, czy Королевецъ - bo i taka ma tradycję użycia w języku rosyjskim, choć mocno zapomnianą), to mojem zdaniem decyzja KSNG ten temat bardzo oddaliła. A to powinno być chyba najważniejsze - bo dopóki Rosjanie tam siedzą, to oni decydują jak miasto to (i inne pruskie miejscowości, które zajęli) się "naprawdę" nazywa. Kwestja polskiego egzonimu świata nie obchodzi.

I oto moje zdanie na ten temat - jakby je streścić, decyzja może i dobra, ale pobudki moralne złe i podszyte hipokryzją. Ogólnie pokazuje to, jak niepotrzebną instytucją są "ćottografy" - bo w tych ich uchwałach nie ma ładu i składu - potrafią ot tak sobie zaprzeczyć swojej "filozofji" o 180 stopni. I to ma być instytucja z autorytetem?

I znów przeciąłem rzecz, niegodną ostrza mego...

Cytat: Siemoród w Maj 26, 2023, 23:40:50choć zmiana *dw- > erk- zdaje się być w ormiańskim regularna xD

No np. orm. erkir : stwal. dair, wal. daear, korn. doar, doer, bret. douar 'ziemia'

Cytat: Siemoród w Maj 26, 2023, 23:40:50Forma grk musi być wtórna wobec krk (bo przecież psł. *g nie mogło nie ulec spirantyzacji, prędzej to *k się z jakiegoś powodu udźwięczniło jak w sch. grč 'kurcz').

Jeśli chodzi o grč to HJP podaje słoweńskie grča (słowackie hrča) 'sęk', ponoć z tego i polski gruczoł?
Pozostaje zresztą pol. krtań, słń. grtanec i sch. grkljan; wypada tu msz dodać i gardziel z garciel*

*EDIT: na dobrą sprawę nie wiem, czemu A. Bańkowski odrzuca garciel. Pisze bowiem przy haśle GARDZIEL tak:

CytatPodobno zamiast °garciel 'gardło', co nie tylko wątpliwe, a nawet szkodliwe, odkąd do tej hipotezy zaczęto naciągać fakty, próbując tu podstawić stp. garściel 'powrósło' (do wiązania zżętych w polu garści zboża)

I dalej:

CytatNiezasadnie upatrywano tu gar(z)ciel, derywowane wprost od °gartać (p. GARNĄĆ), by mu przypisać znaczenie 'gardło' (jakoby: garnące w siebie, co popadnie). Cóż pozostaje, gdy odrzucić tę fikcję?

I proponuje w tym miejscu grč-ělь wedle pisč-ělь (z *grkati 'charczeć, dusić się'), względnie właśnie od *grčь, *grčja, *grčelь 'wypukłość, więc też grdyka na szyi'

Ja zawsze się zastanawiałem nad etymologją tych typowo kaszubskich nazwisk typu Labuda, Ceynowa, Bianga (biáng xD), Potrykus it.p.

Ani słowiańskie, ani niemieckie, jakieś takie z dupy.

Cytat: dziablonk w Maj 26, 2023, 09:37:30Skąd to nagłosowe g- w perskim? Bo przyznam, że mnie to nurtuje, odkąd zobaczyłem ormiańskie garun na 'wiosnę'. Jakieś *gw-?

Dokładnych reguł nie znam, ale bardzo często powstaje z nagłosowego w-, jeśli w pierwszej sylabie jest -r-, stąd np. prair. *vṛ́kah > stper. vark- > śrper. gurg 'wilk' albo prair. *wart- > śrper. vart- > nper. گرد gerd albo wyżej wspomniane określenie Gruzinów.

Ormiańskie przejścia fonetyczne są natomiast bardzo dziwne (co widać już po porównaniu podstawowego słownictwa) i z tego co wiem często są słabym punktem etymologij – nie wiadomo np. skąd 'dwa' to erku, choć zmiana *dw- > erk- zdaje się być w ormiańskim regularna xD

Cytat: dziablonk w Maj 26, 2023, 09:37:30A może słowiańskie gardło to właśnie jakiś iranizm (np. z pierwotnego grt-, pol. krtań, dial. słc. grk 'kark', lit. gurklys 'gardło')?

Forma grk musi być wtórna wobec krk (bo przecież psł. *g nie mogło nie ulec spirantyzacji, prędzej to *k się z jakiegoś powodu udźwięczniło jak w sch. grč 'kurcz'). Forma litewska jest po prostu regularnym odpowiednikiem słowiańskiego *gъrdlo, w końcu słowiańskiemu -tl- / -dl- odpowiada tam -kl- / -gl- (czasem z przemieszaniem dźwięczności, ale to jest powszechne w językach indoeuropejskich; niektóre mają jeszcze nawet warjant z -r-). Samo słowo jest raczej starym derywatem od żreć (może w znaczeniu 'pić' jak lit. gerti) jak radło od orać czy szydło od szyć.