Różne szkice...

[Pluur]

Wѡ [ɕ] 

I coś więcej o języku? bo chyba mało chiński.

[Ghoster]

[...........]

[CookieMonster93]

Dokładnie. Jest to zatem pismo mieszające logografy z abdżadem, połowę fonetyki musisz zgadywać.

Hohoho, konlangomikołaj przyszedł w święta.

Wyrobiłem się z nauką hanzi zaplanowaną do sylwestra, więc pomyślałem, że popracuję nad jednym z moich dość nowych konlangów. Efekt jest dość zadowalający, choć nie sądzę, by miał to być jeden z tych sztandarowych konlangów (w zamierzeniu tak miało być, ale fonotaktyki wyszły dość toporne - często zamysł wygląda lepiej niż efekt końcowy, ale z drugiej strony padmarański i szangryjski też przerabiałem po siedem razy zanim mnie zadowoliły w pełni, a i z tym drugim to i tak nie ostatecznie), takoż nie ma nazwy i pozostanie raczej w sferze ciekawostek/wersji alfa. Ale się podzielę mimo tego. Język nie ma nazwy ani zapisu (zrobiłem tylko szybką transkrypcję), tym samym wybaczcie także niechlujność w prezentacji, bo nie będę tego kontynuować.

[i] i    [ʉ] u
[ɛ] e      

• o
     [a] a
  
  [m] m      [n] n         [ŋ] ng
  [p] p         [t] t         [k] k         [q] q         [ʔ] ‘
  [pʰ] ph      [tʰ] th      [kʰ] kh      [qʰ] qh      [ʔʰ] ‘h
  [b] b         [d] d      [g] g         [ɢ] q̩̓
  [ɓ] bh      [ɗ] dh      [ɠ] gh      [ʛ] q̩̓h
  
  [f] f   [ʋ̥ᶿ] fh   [s] s   [ʃ] sh   [ɬ] lh            [h] h
  
  [w] w      [ɾ] r   [l] l   [j~ɥ] y
  
  Maksymalna sylaba to (N₁)(C₁)(C₂)V(N₂)(C₃), gdzie:
  N₁ = Dowolna spółgłoska nosowa, przy czym musi być ona różna miejscem artykulacji od następującej samogłoski, to jest zbitki /mb/, /nt/ czy nawet /ŋq/ są niedozwolone, ale /md/, /nk/ lub /ŋb/ już tak.
  C₁ = Dowolna spółgłoska.
  C₂ = Aproksymanty, /ɾ/, /l/ oraz /ʋ̥ᶿ/ (wszystkie pochodzą od aproksymantów), wtedy i tylko wtedy gdy w poprzedniej sylabie nie znajduje się implozyw.
  V = Dowolna samogłoska lub dyftong.
  N₂ = Dowolna spółgłoska nosowa.
  C₃ = Bezdźwięczny, nieaspirowany plozyw, przy czym jeśli następuje po nosowej, upodabnia się miejscem artykulacji (nie na odwrót).
  
  Posiada trzy tony poziome:
  Wysoki:      ā   [a˥]
  Neutralny:   a   [a˧]
  Niski:          â   [a˩]
  Występowanie tonów jest jednak ograniczone. O ile ton neutralny może wystąpić praktycznie w każdej możliwej sylabie, o tyle plozywy ograniczają mocno występowanie reszty. Jeśli sylaba nosi bezdźwięczny plozyw, nie może wystąpić w niej ton niski, jeśli natomiast nosi plozyw dźwięczny, nie może w niej występować ton wysoki. Kwestia komplikuje się gdy samogłoski pochodzą od długich/nadal są długie (ponieważ, na przykład, dwie sylaby z proto-języku zlały się w jedną), wtedy na podstawie przemian fonetycznych możemy stwierdzić, że wykształciły się jakościowe tony dla takich sylab:
  Wchodzący:   á   [a˩˧˥]
  Schodzący:   à   [a˥˩˨]
  
  Jako że w jednym z wcześniejszych stadiów był to język izolujący, wygląd niektórych czasowników przypomina o tym stanie bardzo dokładnie, jako że składają się one zazwyczaj z trzech elementów. Pierwszym z nich jest to, czym w izolującym proto-języku był czasownik sam w sobie, to jest rdzeń znaczeniowy słowa. Drugi element to zazwyczaj partykuła stanu (lub jego zmiany) bądź dokonalności (z rzadka takich historycznych partykuł mogło występować więcej). Trzeci element był wówczas dopełnieniem wymaganym przez przeważającą większość czasowników, dzisiaj jednak jest on nierozłączną jego częścią nie postrzeganą w ogóle jako rzeczownik, a bardziej coś na wzór sufiksu przechodności. Spójrzmy zatem na parę przykładów:
  
  Czasownik:         Proto-język:
                                tê-ē-ah
  deéh ‘jeść’         tê   ē      ah
  [dɛːh˩˧˥]            Jeść   PERF-CONT   jedzenie
  
                                t’ûŋ-ye-tâ
  dhûŋida ‘rozumieć’      t’ûŋ   ye   tâ
  [ɗʉ̀ŋida]         Znać   PERF   umysł
  
                                            me-tō-‘ô
  mdò ‘znać, wiedzieć’      me      tō         ‘ô
  [mdo˥˩˨]         widzieć   Niezmienny stan   prawda
  
  mneè’   ‘starać się’         mu-nē -ye-ê’
  [mnɛːʔ˥˩˨]                     mu   nē      ye   e’
                       krew   szarpać   PERF   serce (szarpać serce do krwi)
  
                                                  ŋi-tū-yî-te’
  ŋdùi te’ ‘potrzebować’               ŋi   tū            yî   te’
  [ŋdʉj˥˩˨ tɛʔ]                  mieć   Długotrwała zmiana stanu   zapas   NEG
  
  Ostatni jest dość interesujący, ponieważ konstrukcja oznaczająca kiedyś „długo nie mieć zapasu” przeszła w dzisiejsze „potrzebować”, które jest teraz czasownikiem bazowo zaprzeczonym. By powiedzieć „nie potrzebować” lub „mieć zapas” wystarczy usunąć zaprzeczenie i wyjdzie nam „ŋdùi”.
  
  [table=2]
  [tr]
  [td](1) Hodene rù Dhûnabli Ha Nbei ka itū hi mkedai.
  (2) Mdihè te’ kahe ma blâing tū toa thānduâi no hide’.
  (3) Hara te’ fhánmdao ma blâing shaá no hide’ tan hide’mdhi, raphe toa ma khāong tū yāghetahàroi méhahe no.
  (4) Toa hirahea méhahe ma yāghetahàroi no, dhaya qeé’ hide’ ghìngahefhú pea te’ blâingtma, pea qeé’tma.
  (5) Támgieo pea toa qeé’tma qōrogûyo ma waá’hame tene, khāong te’ toa ma duha reohīmdèi no qhapau ma fhêoi hide’tma no.[/td]
  [td](1) [hodɛnɛ ɾʉ˥˩˨ ɗʉ˩nabli ha nbɛj ka itʉ˥ hi mkɛdaj]
  (2) [mdihɛ˥˩˨ tɛʔ kahɛ ma blajŋ tʉ˥ toa tʰan˥dwaj˩ no hidɛʔ]
  (3) [haɾa tɛʔ ʋ̥ᶿan˩˧˥mdao̯ ma blajŋ˩ ʃaː˩˧˥ no hidɛʔ tan dɛʔmɗi ɾapʰɛ toa ma kʰao̯ŋ˥ tʉ˥ ja˥ɠɛtaha˥˩˨ɾoj mɛ˩˧˥hahɛ no]
  (4) [toa hiɾahɛa mɛ˩˧˥hahɛ ma ja˥ɠɛtaha˥˩˨ɾoj no ɗaja qɛːʔv hidɛʔ ɠi˥˩˨ŋahɛʋ̥ᶿʉ˩˧˥ pɛa tɛʔ blajŋ˩tma pɛa qɛːʔ˩˧˥tma]
  (5) [tam˩˧˥gjɛo̯ pɛa toa qɛːʔ˩˧˥tma qo˥rogʉ˩jo ma waː˩˧˥ʔʰamɛ tɛnɛ kʰao̯ŋ˥ tɛʔ toa ma dʉha rɛohi˥mdɛj no qʰapaʉ ma ʋ̥ᶿɛ˩oj hidɛʔtma no]
  [/td]
  [/tr]
  [/table]
  
  No i nagranie.
  I tak nikt z was nie przeczytał nic z tego co otacza ten link. ( ͡º ͜ʖ ͡º)
  
  No i glossy, jak ktoś lubi się katować czytając niechlujne, morfosyntaktycznne fiubździu:
  (1)   Dhûnabli Ha Nbei  rzekł do swoich uczniów:
  Hodene rù Dhûnabli Ha Nbei ka itū hi mkedai.
  {speak HON Dhûnabli Ha Nbei to ^POSSself HON student}
  (2)   Nie ufajcie tym, którzy sami siebie ogłaszają mesjaszami.
  Mdihè te’ kahe ma blâing tū toa thānduâi no hide’.
  {trust NEG you^PL ACC say self are messiah ACC people}
  (3)   Nie można bowiem oczekiwać od człowieka, że mówi prawdę pośród ludu, jeśli musi powoływać się na transcendentną misję.
  Hara te’ fhánmdao ma blâing shaá no hide’ tan hide’mdhi, raphe toa ma khāong tū yāghetahàroi méhahe no.
  {can NEG await [ACC speak truth ACC] man between man-many, time is [ACC promise self transcendent mission ACC]}
  (4)   Każda misja jest transcendentna i człowiek ryje przeznaczenie poprzez czyny, nie słowa.
  Toa hirahea méhahe ma yāghetahàroi no, dhaya qeé’ hide’ ghìngahefhú pea te’ blâing-tma, pea qeé’-tma.
  {is every mission [ACC transcendent ACC], thus make man destiny with NEG speak^NOUN, with do^NOUN}
  (5)   Tak jak silni polegają na własnej sprawczości, a nie powołują się na wzbudzający strach autorytet ich powiązań społecznych.
  Támgieo pea toa qeé’-tma qōrogûyo ma waá’hame tene, khāong te’ toa ma duha reohīmdèi no qhapau ma fhêoi hide’-tma no.
  {live with self do^NOUN ability [ACC strong ACC] as, promise NEG self [ACC cause fear ACC] authority [ACC link people^NOUN ACC]}
  

Brzmi jak połączenie arabskiego, koreańskiego i wietnamskiego. Me mucho gusta

[Ghoster]

[...........]

[Pluur]

Ładne nawet. Jakieś szczegóły?

[Ghoster]

[...........]

[Ghoster]

[...........]

[Caraig]

Kawałek listy Swadesha w szkicu hawryjskiego + dźwięki. W nawiasie wąsatym alternatywny zapis.

havrs vapšu {xavrs vapšu} [ˈxɐ̟ˤʋ̥r̩̊s ʋɐ̟ˤpʃu]
C:
p t k ( p t k )
m n ( m n )
s ʃ x ( s š h/ḥ ) { s š x }
ʋ ʋ̥ l l̥ r r̥ j j̊ ( v hv/vh l hl/lh r hr/rh j hj/jh )
ʎ͡ʑ ʎ̥͡ɕ ( lx hlx lxh ) { ļ hļ/ļh }

V:
i y e a
u o

Zapis bezdźwięcznych sonornych cechuje nast. zasada:
hC - w nagłosie i wygłosie
Ch - interwokalicznie

Zapis <ḥ> ma na celu uniknięcie niejednoznaczności (co z kolei druga ortografia eliminuje, wprowadzając <x>), np.
kerhu /ˈker̥u/ [ˈkʰɘ̟ˤr̥u]
kerḥu /ˈkerxu/ [ˈkʰɘ̟ˤrxu]

Poza tym samogłoski pod akcentem są w rzeczywistości bardziej "ścieśnione" z tendencją do centralizacji oraz legką faryngalizacją (nie dzieje się to w jednosylabowych wyrazach, jeśli nie są częścią akcentu zdaniowego), a sam. zaokrąglone stają się mniej zaokrąglone.

Spółgłoski zwarte cechuje lekki przydech, ale tylko przed akcentowaną samogłoską lub w wygłosie.

/ʋ ʋ̥ l l̥ r r̥/ mogą być zgłoskotwórcze.

Akcent najczęściej paroksytoniczny, ale nie stały pod względem morfologicznym.

1. ja - va, v [ʋ(a)] < *vă
2. ty - aš [aʃ]
3. my - nev [neʋ]
4. to - pana [ˈpʰɐ̟ˤna] < *păn-
5. tamto - pnes [pnes]
6. kto? - iši? [ˈɪˤʃi]
7. co? - lxe? [ʎ͡ʑe] {ļe?}
8. nie - avha [ˈɐ̟ˤʋ̥a]
9. wszystko - ujuhl [uˈjɯˤl̥]
10. wiele - svre [sˈʋ̩rɘ̟ˤ]
11. jeden - hjaš, hjas [j̊aʃ~j̊as]
12. dwa - mven [mʋen~mˈʋ̩ɘ̟ˤn]
13. duży - kav- [kaʋ]
14. długi - ahlxan- [ˈɐ̟ˤxʎ͡ʑan] {axļan-}
15. mały - maka [ˈmɐ̟ˤka]
16. kobieta - narne (f) [ˈnɐ̟ˤrne]
17. mężczyzna - jevamu (m) [ˈjɘ̟ˤʋamu]
18. osoba - sehatu, šehatu (m) [ˈsɘ̟ˤxatu~ʃeˈxɐ̟ˤtu] {sexatu} < *sjehăt-
19. ryba - hivhls (m) [ˈxɪˤʋl̥̩s] {xivhls}
20. ptak - šarka (m) [ˈʃɐ̟ˤrka]
21. pies - kvims (m) [kʋims]
22. wesz - hrepi (f) [ˈr̥ɘ̟ˤpi]
23. drzewo - pev (f) [peʋ]
24. nasiono - mylxan (f) [ˈmʏ̜ˤʎ͡ʑan] {myļan}
25. liść - hvalpe (f) [ˈʋ̥ɐ̟ˤlpe]
26. korzeń - kemet (m) [ˈkʰɘ̟ˤmetʰ]
27. kora - apevaša (m) [aˈpʰɘ̟ˤʋaʃa]
28. skóra - kahrke (f) [ˈkʰɐ̟ˤr̥ke]
29. mięso - hlxesu (m) [ˈʎ̥͡ɕɘ̟ˤsu] {hļesu}
30. krew - hjuma (f) [ˈj̊ɯˤma]

Jakieś uwagi?

[Henryk Pruthenia]

Én Sôlce prime maniane viarés
Novu possenes vésiare huten 
Miarur énsine sesc tolt
Leps percuré per ahres

Jak się podoba taki szkic romański? Ma ktoś pomysł, jak bez diakrytyków zapisywać w jednym alfabecie jednocześnie [e] i [ɛ]? Niestety "ie" odpada - bo ta zbitka pojawia się często w innych miejscach.

[Todsmer]

Gocki miał ai.

[Henryk Pruthenia]

Ale tu nie byłoby jak tego wytłumaczyć. Może ei, ee, ii, ale też nie pasuje do ducha ortografii języka. To hmmm, jak jest już ô, to może też ê?
Bo te samotne é ze swoim akutem często niepotrzebnie wychodzi zbytnio do góry i dekoncentruje.
Hmmm.

[Caraig]

A ô to co jest?

• , [ɤ], [ɵ] czy coś jeszcze inszego? Jak
• no to najlepiej też pisać ê. Zawsze możesz dać ė z litewska xD ta kropka w sumie mniej "dekoncentruje" niż akut.

[Henryk Pruthenia]

/ły/ (na fonie jeśm).
Już się zdecydowałem na i z daszkiem - pasuje do konwencji.

[Henryk Pruthenia]

Co lepsze:

În Sôlce prime maniane viarîs
Novu possenes vîsiare huten 
Miarur însine sesc tolt
Leps percurî per ahres

Czy może jednak:
Ên Sôlce prime maniane viarês
Novu possenes vêsiare huten 
Miarur ênsine sesc tolt
Leps percurê per ahres
?

[Pluur]

Dachowane i!