Różne szkice...

[Noqa]

Francuski.

Czym oznaczać długość samogłoski? Chcę czegoś, co stawia się po samogłosce, bo podwajanie wydaje mi się strasznie brzydkie i zaciemniające (zwłaszcza, że samogłoski długie mają być zwykle na końcu wyrazu), a wolałbym też uniknąć diakrytykozy.
Myślałem nad czymś takim ┐, ale źle to leży, no i nie jest jakoś najlepsze. A może coś takiego: a▫? Albo tak: a•?
Wolałbym coś mającego powiązanie z czymś faktycznie używanym, ale jakoś nic nie przychodzi mi do głowy.

[CookieMonster93]

Długość można zaznaczać np.
Stawiając 2 razy spółgłoskę po krótkiej, raz po długiej np. at, att :-)
Można dodać h po samogłosce na wzór niemiecki.

Nic ciekawego mi do głowy nie przychodzi...

[Noqa]

Jak mówiłem, długa samogłoska jest najczęściej na końcu wyrazu i nic po niej nie ma.
To -h wydaje mi się jednak dosyć germanonubowe.

[varpho :Ɔ(X)И4M:]

może po prostu dwukropki? skoro w Afrykach wstawiają ipy do alfabetów...
z tym że wiązałoby się to z wprowadzeniem obowiązkowej obustronnej spacji przy dwukropku interpunkcyjnym, tak z francuska.

[Feles]

Francuski.

Mimo wszystko, nie.

[Hapana Mtu]

Język skrzatów domowych - szybki szkic
głoski: s, š, t, p, k, h, x, v, n, i, a, o, u
sylaba: (C)V(C)
n oraz v nie pojawiają się w nagłosie

szyk zdania to OVS, przy czym obiekt jest wyrażony w przypadku równym tematowi (powiedzmy, że w mianowniku), wykonawca dostaje końcówkę narzędnika -ta, zaś sam czasownik jest zawsze przechodni (!).
np. ova xihpiš ušta - skrzat musi upiec ciasto (ova - ciasto, xihpiš - musieć upiec, uš - skrzat)
astivux itut ušta - skrzat musi pójść do kuchni (astivux - kuchnia, itut - musieć pójść, uš - skrzat)

w języku skrzatów nie ma zaimka "ja", skrzaty mówią o samych sobie albo używając słowa uš, albo wymieniając swoje imię.
stąd np. astivux itut ušta "skrzat musi pójść do kuchni " w ustach skrzata należy interpretować jako "muszę pójść do kuchni"

dodatkowo domyślnym wykonawcą czynności jest skrzat (tzn. "ja"), może on więc zostać pominięty na powierzchni zdania. (por. w japońskim zdania bez nazwanej osoby zwykle odnosi się do autora wypowiedzi)
ova xihpiš - skrzat musi upiec ciasto (muszę upiec ciasto)

najkrótsza forma czasownika ma znaczenie "musieć coś zrobić", przy pomocy sufiksów można utworzyć od niej też inne formy: ponagleniową, oznajmującą i przyzwoleniową. istnieje też prefiks negacji.
ova xihpiš (ušta) - musi upiec ciasto
ova xihpišu (ušta) - musi natychmiast upiec ciasto
ova xihpišti (ušta) - piecze ciasto
ova xihpiška (ušta) - może upiec ciasto
ova tatxihpiš (ušta) - nie wolno piec ciasta
ova tatxihpišu (ušta) - musi natychmiast przestać piec ciasto / absolutnie nie wolno piec ciasta
ova tatxihpišti (ušta) - nie piecze ciasta
ova tatxihpiška (ušta) - może nie piec ciasta
czasownik nie odmienia się przez czas ani osobę. nie ma też form pytajnych.

narzędnik nazywa zarówno wykonawcę czynności jak i narzędzie
unsos otix itinta (ušta) - skrzat musi umyć okno ścierką (unsos - okno, otix - musieć umyć, itin - ścierka)

forma podstawowa słowa nie wskazuje na liczbę. w przypadku istot żywych można ją jednak doprecyzować końcówką
uš - skrzat(y)
on - człowiek/ludzie
ušo - skrzat
ono - człowiek
ušša - skrzaty
onša - ludzie

okolicznik odnoszący się do kilku czynności stawia się po ostatniej z nich, obiekt kilku czynności - przed nimi
astivux itut ivosxat sapta unsos otix ov ihtiš itinta (ušta) - skrzat musi pójść do kuchni, posprzątać ją miotłą, umyć tam okna ścierką i wytrzeć nią stół (ivosxat  - musieć sprzątać, sap - miotła)

słóka

[close]

[Noqa]

Uwielbiam to!
Fantastyczny pomysł z taką budową leksyki i związanej z nią morfologii. (tj. indicativus wywodzony z powinności)

[varpho :Ɔ(X)И4M:]

w dodatku dobrze to koresponduje z obrazem krasnoludka / skrzata jako istoty, która robi za ludzi różne rzeczy.

[CookieMonster93]

Polszczyzna NF 2.0, jestem ciekawy co myślicie "~" oznacza różnice między dialektami. Jeszcze nie ma ostatecznej wersji, ale będzie coś podobnego.

á   [ɑː]~[ɒː]~[ɔː]
é   [iː] – po i, j, l, rz
 [ɘː] – w pozostałych przypadkach
ó   [oː]~[uː]
u   [u]~[ɯ]
y   [ɘ]
ą   [õ]~[ũ]~[ɯ̃]
ę    [ĩ], allofon po [j]: [ɪ̃] – po i, j, l, rz
 [ɘ̃] – w pozostałych przypadkach
h   [ɣ] – wygłos, [ɦ]~[ɣ]~[ʁ]* – między samogłoskami i nagłos
ch   [x] – wygłos, [h]~[x]~[χ]* – między samogłoskami i nagłos
rz   [r̝]; [r̝̊] – ubezdźwięczniony allofon; polskie „rzy” = nowof. „rzi”
drz   [ɖ]~[dr̝]~[d͡ʒ.ʒ]
trz   [ʈ]~[tr̝̊]~[t͡ʃ.ʃ]
strz   [sʈ]~[str̝̊]~[st͡ʃ.ʃ]
zdrz   [zɖ]~[zdr̝]~[zd͡ʒ.ʒ]

Czeski w N.F 2.0:
a, á   [ä], [äː]
o, ó   [ɔ], [ɔː]
e, é   [ɛ], [ɛː]
ě   [ɛ], [jɛ]
i, í   [ɪ], [iː] – zmiękczają
y, ý   [ɪ], [iː] – nie zmiękczają
u, ú   [u]~[ɯ], [uː]
ů   [oː]~[wo]~[uː]
h   [ɣ]
š   [ʃ]
ž   [ʒ]
č   [t͡ʃ]
dž   [d͡ʒ]
ř   [r̝]; [r̝̊] – ubezdźwięczniony allofon
šť   [ʃt͡ʃ], [ɕt͡ɕ] – przed i, í, ě
žď   [ʒd͡ʒ], [ʑd͡ʑ] – przed i, í, ě
ť   [t͡ɕ]
ď   [d͡ʑ]

EDIT: * ostatnie jakoś mi nie pasują do polszczyzny

[Ghoster]

[...........]

[Pluur]

Ciekawe nie powiem, na pierwszy rzut oka takie troszkę łacinowate (ale yno z pisma); ''anautre immaem aenima'' czy ''parelle im suprebia'' - i tutaj pytanko: jak wytłumaczysz takie zmiany? Język angielski w przyszłości - jakiej? Bo zgaduję, że raczej dość odległej.

[Ghoster]

[...........]

[Pluur]

(...)w sumie co by nie było to fonetycznie angielski jest dość unikalny i ciekawy

Owszem, ale tylko samogłoski i dyftongi, reszta - Europa i tyle

[Noqa]

Zwarcia krtaniowe, welarne l, fonemiczna welarna nosowa, duża przydechowość bezdźwięcznych plozywów, szczelinowa zębowo-dziąsłowa, sylabiczne płynne, ciężkie kody (hanged, strenght, sixth) - nie zgodziłbym się z powyższym.

[Pluur]

Zwarcia krtaniowe (to jest ich więcej?), zwarcia welarne - jakie to są? Szczelinowa zębowo-dziąsłowa -  a islandzki, a hiszpański, a grecki to co? Fonemiczna welarna nosowa -  tutej się zgodzę, ale chyba jeszcze gdzieś występuje w europejskich? Nie rozumiem tego: duża przydechowość bezdźwięcznych plozywów i tego sylabiczne płynne i tego ciężkie kody No może masz racje :-P