Różne szkice...

[Spiritus]

Zalążek murskiego (wiem, jak ktoś obserwował artykuł na wiki, to wie, że bezustannie zmieniam koncepcję xD):

ʔòn-sha-nan-lin mpáw-nan li tkó-zo zìn-sa xwáw thòmpa-nan-sa.
[ʔṹ.sha.nʌ̃.lẽ ᵐbáw.nʌ̃ li tkó.ðo θẽ̀.sa χwáw thũ̀.pa.nʌ̃.sa]
na-wzgórze-IDF-LOC owca-IDF-ACT REL mieć(NEG)-PAST wełna-PAS widzieć(PAST) koń-IDF-PAS
Na wzgórzu owca, która nie miała wełny, zobaczyła konie.

Skupiłem się na razie na fonologii, gramatyka jest póki co dosyć płaska.

[Kazimierz]

Język wiszczobałtyjski

Język wiszczobałtyjski (kv. vomum vissybaltisy) to mój nowy szkic związany z Żibą. W zasadzie powstał głównie w celu wytłumaczenia lekko bałtosłowiańskiego charakteru języka kotsowiszczyjskiego. W swoich założeniach język ma być tworzony jako już wymarły, znany jedynie ze starożytnych inskrypcji i zapożyczeń obecnych we współczesnych językach Kotsowiszczji. Wbrew tymczasowej nazwie nie jest to język bałtyjski, ale należy on do innej, wymarłej gałęzi języków bałtosłowiańskich, której był prawdopodobnie jedynym przedstawicielem.

Historia
Około XV w. p.n.e., kiedy na wszyscy na Żibie myśleli, że portal łączący tę planetę z Ziemią zamknął się już na amen, nagle otworzył się on ponownie i w środku Wiszczji ląduje jakieś 5000 prabałtosłowian. Niszczyli oni wszystko na swojej drodze, aż dotarli do głównego grodu Wiszczów, który oczywiście spalili. Po tym wydarzeniu Wiszczowie poddali się i uznali najeźdźców za swoich władców. Prabałtosłowianie, nazywani odtąd Wiszczobałtami zbudowali swój gród na miejscu spalonego i rozpoczęli podbój niezorganizowanych plemion południa Kotsowiszczji. W ciągu następnych wieków ulegali stopniowej kotsowiscyzacji (?) i ostatecznie ich język zanikł w XII w. p.n.e.

Alfabet i wymowa
Wiszczobałtyjski używał archaicznej wersji pisma kotsowiszczyjskiego, która nie różnicowała wielkich i małych liter, co uwzględniono w transkrypcji. Kolejność oryginalna.
A /a/
O /o/
E /e/
I /i/
U /u/
P /p/
B /b/
T /t/
D /d/
S /s/
K /k/, /c~t͡ʃ/
G /g/, /ɟ~d͡ʒ/
H /ʃ/
Q /ʒ/
M /m/
N /n/
L /l/
R /r/

Jeśli podano dwie wersje wymowy, to druga występuje po I i E.
I i E zmiękczają poprzedzającą spółgłoskę.

Przykładowe słowa
QEMBAS — ząb
UISKE — Wiszczja
UADIS — król, władca
TOQETAS — Tożet, imię kotsowiskie

[Widsið]

Macie chęć zobaczyć nowy romlang, który stworzyłem przez przypadek, grając w Europę Universalis?

[Caraig]

Macie chęć zobaczyć nowy romlang, który stworzyłem przez przypadek, grając w Europę Universalis?

Dawaj

[Pluur]

Macie chęć zobaczyć nowy romlang, który stworzyłem przez przypadek, grając w Europę Universalis?

Kim grając?

[Úlfurinn]

Pozwolę sobie zrobić mały test języka z odmianą czasownika przez szyk zdania.
Powiedzcie, co o tym sądzicie. System fonologiczny jest raczej przypadkowy (chociaż może taki zły nie jest). Bardziej skupiłem się na tym, co mnie strasznie korciło - koniugacja przez zamienianie szyku zdania. Nie wiem, czy ktoś już na to wpadł.

Aa - [ɑ]
Aa aa - [ɑː]
Ee - [e]
Ee ee - [eː]
Ff - [ɸ]
Hh -

Kk - [k]
Ll - [ʟ]
Mm - [m]
Nn - [n]
Oo - [ɞ~ɔ]
Oo oo - [ɞː~ɔː]
Pp - [p]
Rr - [r]
Ss - [ s ]
Tt - [t]
Uu - [ u ]
Uu uu - [uː]

Umlaut nad spółgłoską oznacza przydech.
System fonologiczny jest specjalnie tak szczątkowy (być może nawet nierealny), na potrzeby testu.

Przykładowe wyrazy:
k̈eroo aaf - jeść
pura - ser
eer aaf - widzieć
ber̈ - dziecko
oop̈a aaf - zabierać
otaol - zabawka
loome aaf - pić
nopaa - mleko
so - podmiot domyślny; nie istnieją zaimki osobowe [nad tym jeszcze będę myślał]
m̈o - dopełnienie domyśle (w zdaniach bez dopełnienia)

Końcówka aaf odmienia się przez czasy i przypadki (decyduje o tym, czy zdanie jest w bierniku, mianowniku, narzędniku czy celowniku - to jest kolejność przypadków)
Na potrzeby testu przyda się tylko odmiana przez dwa czasy i dwa przypadki. Zawsze jest na końcu zdania.

Odmiana zdania w bierniku
cz. ter. - aaf
cz. prze. - a

W celowniku:
cz. ter. - o
cz. prze. - u

Przykładowa odmiana - pić mleko:
Czas teraźniejszy
1. os. l.p. - SOV - So nopaa loome aaf.
2. os. l.p. - OSV - Nopaa so loome aaf.
3. os. l.p. - SVO - So loome nopaa aaf.
1. os. l.mn. - OVS - Nopaa loome so aaf.
2. os. l.mn. - VOS - Loome nopaa so aaf.
3. os. l.mn. - VSO - Loome so nopaa aaf.

Czas przeszły
1. os. l.p. - SOV - So nopaa loome a.
2. os. l.p. - OSV - Nopaa so loome a.
3. os. l.p. - SVO - So loome nopaa a.
1. os. l.mn. - OVS - Nopaa loome so a.
2. os. l.mn. - VOS - Loome nopaa so a.
3. os. l.mn. - VSO - Loome so nopaa a.

Przykładowa odmiana z celownikiem - zabierać dziecku zabawkę:
Czas teraźniejszy
1. os. l.p. - SOV - So ber̈ otaol oop̈a o.
2. os. l.p. - OSV - Ber̈ otaol so oop̈a o.
3. os. l.p. - SVO - So oop̈a ber̈ otaol o.
1. os. l.mn. - OVS - Ber̈ otaol oop̈a so o.
2. os. l.mn. - VOS - Oop̈a ber̈ otaol so o.
3. os. l.mn. - VSO - Oop̈a so ber̈ otaol o.

Czas przeszły
1. os. l.p. - SOV - So ber̈ otaol oop̈a u.
2. os. l.p. - OSV - Ber̈ otaol so oop̈a u.
3. os. l.p. - SVO - So oop̈a ber̈ otaol u.
1. os. l.mn. - OVS - Ber̈ oop̈a oop̈a so u.
2. os. l.mn. - VOS - Oop̈a ber̈ otaol so u.
3. os. l.mn. - VSO - Oop̈a so ber̈ otaol u.

Przykładowa odmiana bez dopełnienia - jeść:
Czas teraźniejszy
1. os. l.p. - SOV - So m̈o k̈eroo aaf.
2. os. l.p. - OSV - M̈o so k̈eroo aaf.
3. os. l.p. - SVO - So k̈eroo m̈o aaf.
1. os. l.mn. - OVS - M̈o k̈eroo so aaf.
2. os. l.mn. - VOS - K̈eroo m̈o so aaf.
3. os. l.mn. - VSO - K̈eroo so m̈o aaf.

Czas przeszły
1. os. l.p. - SOV - So m̈o k̈eroo a.
2. os. l.p. - OSV - M̈o so k̈eroo a.
3. os. l.p. - SVO - So k̈eroo m̈o a.
1. os. l.mn. - OVS - M̈o k̈eroo so a.
2. os. l.mn. - VOS - K̈eroo m̈o so a.
3. os. l.mn. - VSO - K̈eroo so m̈o a.

[Henryk Pruthenia]

A^{właśnieżediakrytycznymi!}

[Úlfurinn]

Dzięki za poprawkę. xd

[Úlfurinn]

Jeszcze jakieś opinie?

[Borlach]

Hmm, aż jestem ciekaw czy są jakieś naturalistyczne języki które działają w ten sposób. W każdym razie taki język wydaje mi się ciekawy, ale jakiś taki prymitywny, właśnie przez odmianę przez szyk zdania.
Tak sobie myślę, że gdyby nasz Fuhrer go uznał za wystarczająco realistyczny to całkiem dobrze by się nadawał do jakiejś kyońskiego plemienia dżungli   

[Úlfurinn]

Początkowo tę odmianę wymyśliłem z ciekawości, dopiero potem doszedłem do tego, że dałoby się wpleść ten twór do Kyonu. Jeszcze jest jeden projekt z taką pokręconą gramatyką, ale posiadającą już niektóre elementy występujące w natlangach. Język ten z kolei bardzo pasowałby do prymitywnych kultur z koła podbiegunowego.

A wracając do tego, to nie dopisałem, że ten conlang miałby bardzo rozbudowany system czasów, dzięki odmianie „aaf” (nawet nie wiem, jaką częścią mowy to jest).

[Henryk Pruthenia]

Ja się nie znam za dobrze - ale obecność zaimków 1 i 2 osoby jest chyba bezwzględnie powszechna - o ile za pomocą szyku da się wyrazić wiele - to nie spotkałem się, by to była kategoria osoby.
Musiałbym zobaczyć dłuższy tekst z glosami
Jako projekt - ciekawe. 
Próbowałem kiedyś w języku ikanajeskim zrobić coś podobnego - tam zaimek ja i ty mają tę samę formę - co jest co zależy od tego, czy stoją po, czy przed czasownikiem - ale mam zamiar tego jednak tak nie zostawić.

[Tolasz]

Ja kiedyś zrobiłem szkic konlangu, który w ogóle nie posiadał zaimków osobowych. Czasowniki odmianiały się przez osoby i zawierały w sobie dopełnienia. Żeby odpowiedzieć na pytanie o podmiot (np. "kto to zrobił?") ), trzeba było odmienić zaimek wskazujący przez osobę, co znaczyło mniej więcej "to ja", "to ona", zależnie od odmiany.

[Spiritus]

Taki tam projekcik, do którego zainspirowała mnie wizyta na Słowacji:

Na gůrze uowce kerå wleni nemieła uobåcziła kunie.
[na ˈguːʒe ˈwoftse keroː ˈvleni ˈnemjewa woˈboːtʃiwa ˈkuɲe]

Je żech rzejmskej uobczan.
[ˈje ʒeɣ ˈʒe(j)mskej ˈwoptʃan]

Co ti do me gådåß?
[ˈtso ti do me ˈgoːdoːʃ]

Wråcůme z Uopola, tůż hnet badame duma.
[ˈvroːtsuːme z ˈwopola | tuːʃ ˈxned ˈbadame ˈduma]

[Úlfurinn]

Ja się nie znam za dobrze - ale obecność zaimków 1 i 2 osoby jest chyba bezwzględnie powszechna - o ile za pomocą szyku da się wyrazić wiele - to nie spotkałem się, by to była kategoria osoby.
Musiałbym zobaczyć dłuższy tekst z glosami
Jako projekt - ciekawe. 
Próbowałem kiedyś w języku ikanajeskim zrobić coś podobnego - tam zaimek ja i ty mają tę samę formę - co jest co zależy od tego, czy stoją po, czy przed czasownikiem - ale mam zamiar tego jednak tak nie zostawić.

Istnieją języki nieposiadające zaimków osobowych. :v
Znalazłem jeden.
Trochę bardziej rozwinę ten język, bo jako mowa pewnej mniejszości do Kyonu by się przydał. Wieczorem dam jakiś tekst.