Cyrylica dla języka prasłowiańskiego w VI w. p.n.e.

Zaczęty przez Norris, Listopad 21, 2022, 00:51:13

Poprzedni wątek - Następny wątek

Norris

Tu już będzie wątek fantastyczny, z jakiegoś powodu dochodzi do kontaktu Prasłowian (wówczas identyfikowani z kulturą czarnoleską lub łużycką) z Grekami już we wczesnej starożytności, krótko po tym, gdy Grecy przejęli od Fenicjan alfabet jeszcze w pełnej postaci, bez redukcji zbędnych liter typu digamma, san, qoppa, zmiany są w nim analogiczne jak w cyrylicy w prawdziwej historii, jest też dopasowany do archaicznej fonologii słowiańskiej jeszcze sprzed palatalizacji i innych procesów fonetycznych, ale już po rozpadzie języka prabałtosłowiańskiego. Jery jeszcze nie istnieją, zaś nosówki są zapisywane jako samogłoska+m lub n.
Tak mógłby wyglądać alfabet:

А а – a
В в – b
Г г – g
Д д – d
Е е – e
Ϝ ϝ – w
З з – z
И и – długie e (późniejsze ě)
І і – i
К к – k
Л л – l
М м– m
Н н – n
О о – o
П п – p
Ҁ ҁ – k w połączeniach ko-, ku-
Р р – r
С с – s
Т т – t
У у – u
Х х – x

Przykładowe wyrazy (według ówczesnego brzmienia):

атіҁу (atiku) – ojciec
кірну (kirnu) – czarny
гілту (giltu) – żółty
тінуҁу (tinuku) – cienki
гідаті (gidati) – czekać
гендиті (gendēti) – żądać
ϝідиті (widēti) – widzieć