Pytania o etymologie w językach różnych

[SchwarzVogel]

Kąlangerzy, co sądzicie o cyckach?

Znaczy, na historykach org była ostatnio dość mało naukowa dyskusja o tym leksemie:

http://www.historycy.org/index.php?showtopic=178493

Czy te wszystkie podobieństwa istotnie oznaczają jakiś ogólno-europejski 'wyraz z mowy dziecięcej z charakterystycznym powtórzeniem" *jak chce np. Boryś?

Czy może jednak germanizm który rozszedł się po całej Europie?




*nostratyckim rdzeniem

[Dynozaur]

Kąlangerzy, co sądzicie o cyckach?

Czy to pytanie o naszą orjentację seksualną? xDDDDDDDDDDDDDDDD


Wydaje mi się, że starsze jest cyc(k)ać "ssać". Być może istniało już w prasłowiańskim. "Dziecięcego" pochodzenia bym w sumie nie wykluczał, nawet jeżeli jest to w wielu przypadkach "biała flaga etymologji" (podobnie jak pochodzenie dźwiękonaśladowcze).

[spitygniew]

Mammalia i mammografia sugerują, że to normalna derywacja.

[Wedyowisz]

Skąd może być molfar i molfa „czary”? Hipoteza doszukująca się tu jakiejś włoszczyzny mało przekonująca (chyba że istnieje coś podobnego w rumuńskim, ale znalazłem tylko molfă „guzek”).

[Grzybacz]

Generalnie przyjęło się wywodzić to z łac. maleficus 'złodziej, czarodziej'. Starano się wywieść to od мълва (na zasadzie rozwoju мълва — молварь — молфар), ale porzucono ten koncept. Możliwe też ze słoweńskiego folkloru: malavar 'wąż, bazyliszek' lub z węgierskiego: molnár 'młynarz' (dial. mónár).

A tak swoją drogą, od czego pochodzi st. pol. czyć, czyli być ciepłym?

[Wedyowisz]

Nie będzie to prędzej od jakiegoś *wołchwara, przekształcone pod wpływem molby? Wydaje mi się że taki rozwój maleficus gwałci prawa fonetyczne rumuńskiego.

[SchwarzVogel]

Jakieś pomysły co do znaczenia i pochodzenia ziemi  sumiesznej?

http://smolensk1633.blogspot.com/2016/01/o-naczyniach-do-kopania-waow-nalezacych.html

Ojoka to chyba po prostu błąd zamiast 'opoka', nie wiem, czy w druku czy przy przepisywaniu?

[Spodnie]

Jakie jest pochodzenie końcówki -ius w szwedzkich nazwiskach? Przykłady: Grandelius, Antonius, Celsius.

[Kazimierz]

Jakieś pomysły co do znaczenia i pochodzenia ziemi  sumiesznej?

http://smolensk1633.blogspot.com/2016/01/o-naczyniach-do-kopania-waow-nalezacych.html

Ojoka to chyba po prostu błąd zamiast 'opoka', nie wiem, czy w druku czy przy przepisywaniu?

Pewnie ta sumieszna to jakaś "zmieszana" czy coś. Su- to może być jakiś wschodni odnosowiony warjant są-.

[SchwarzVogel]

Skąd może pochodzić słoweńskie sod, sód, "beczka" z którego czeskie i słowackie sud "beczka"?

https://fr.wiktionary.org/wiki/sud#Tch%C3%A8que

"Apparenté au slovène sod."

Przeczytałem to sud na Słowacji i nie mogę niczego wymyślić.

[Tolasz]

myk-myk

[Towarzysz Mauzer]

Też rosyjskie посуда, serbochorwackie posuđe, staropolskie sąd, sęd. Według P. Skoka od sъ- 'z' i -dь- z dě-ti 'dziać, czynić'.

[Dynozaur]

Do tego mamy tutaj stałe w słowiańszczyźnie (nie wiem czy też poza nią?) mieszanie znaczeń "naczynia, zastawa" i "łodzie, okręta".

Z PS *sǫdъ "naczynie", "narzędzie", wtórnie "łódź, statek" (por. ruskie судно, pl. суда). Z "sądzeniem" zupełnie niezwiązane. Takie samo wahanie znaczeń obserwujemy w blizkoznacznych leksemach - por. przestarzałe statki ("naczynia"), podobnież stpol. okręty (również w obu tych znaczeniach).

PS: Witamy znowu, Towarzyszu! Na dłużej wpadacie?

[Vilène]

Jakie jest pochodzenie końcówki -ius w szwedzkich nazwiskach? Przykłady: Grandelius, Antonius, Celsius.

Są to pseudolatynizacje nazwisk z czasów kiedy takie coś było modne. Bodajże 17. wiek czy około. Na przykład Celsius pochodzi od wcześniejszego (von) Celse, tak samo np. (von) Linné zamieniło się w Linnæus, czy Stockzell w Stockselius.

[spitygniew]

Do tego mamy tutaj stałe w słowiańszczyźnie (nie wiem czy też poza nią?) mieszanie znaczeń "naczynia, zastawa" i "łodzie, okręta".

Angielskie vessel ma oba te znaczenia.

Są to pseudolatynizacje nazwisk z czasów kiedy takie coś było modne. Bodajże 17. wiek czy około. Na przykład Celsius pochodzi od wcześniejszego (von) Celse, tak samo np. (von) Linné zamieniło się w Linnæus, czy Stockzell w Stockselius.

Wśród niemieckich (Gropius, Relotius) i niderlandzkich (Goropius) nazwisk też się to zdarza.