[...........]
Bardzo szczątkowo takie coś występuje chyba we wszystkich dialektach języków słowiańskich. Różne wahania między m', a ń (rzekome Mjymcy w śląskim WTF?!), jakieś (raczej losowe) zmiany r~l, a w słoweńskim w jakiś pozycjach /z/ przeszło w /r/. A jeśli się liczy to prasłowiańskie *dj dało w tymże słoweńskim /j/, acz to chyba bardzo naciągane wszystko :(
A polskie /ł/ > [w] liczy się?
[...........]
A nie na tym właśnie polega różnica między zachodnim a wschodnim dialektem ormiańskiego?
[...........]
(https://i.imgur.com/qdQzaUs.png)
Mam wrażenie, że podchodzisz do tego zbyt synchronicznie, Ghosterze. Zmiana /a/ <> /b/ jest chyba niemożliwa do przeprowadzenia synchronicznie (bo taki proces by zaszedł chaotycznie). Inaczej wygląda to, jeżeli w języku A mamy powiedzmy a=/q/ i b=/gh/, a w języku B a=/gh/ i b=/q/. Pozornie mamy taką zamianę głosek, ale powinniśmy się przyjrzeć temu, jak to wyglądało diachronicznie. Być może na drodze od q do qh było coś innego. Miejmy więc taką serię zmian:
1) q > ch
2) qh > q
3) ch > qh.
I w językach A i B (ba, to mogą być dialekty różniące się tylko tymi zmianami!) synchronicznie wydaje się, że doszło do owej podmiany.
Najbliższy tego ideału wśród języków indoeuropejskich jest chyba pragermański i prawo Grimma, w którym w pozycji przed akcentem doszło do przestawienia d <--> t, g <--> k, p <--> b. Niestety wyjątkiem jest chociażby sytuacja, w której dźwięczne pochodzą ze spółgłosek przydechowych.
Mam wrażenie, że w gwarach środkowomorawskich sprawnie zamienili:
ó > uo > ů
ú > ou > ó
i podobnie z í/é.