Pan powyżej nie wie jak należy pisać po arabsku.
Dlaczego per "pan"? Asgair wystarczy
Wiem, jak zapisywać po arabsku język arabski, wiem też, jak zapisywać swój własny conlang. Może wyrażenie "w zapisie arabskim" było mylące... Krótko mówiąc: sposób zapisu anārilu różni się od zapisu arabskiego
Po pierwsze; pierwsza hamza użyta w tekście znajduje się nad jakimś symbolem, który w ogóle nie ma prawa bytu, odkąd zaczęto rozróżniać litery kropkami.
Ten symbol to
yā' hamza (jak mówią na arabistyce: 'hamza na krzesełku'
), stosowany w standardowym zapisie arabskim, np. جائع , لئيم , اسئلة , قارئ . Jak wiadomo, ortografia hamzy łatwą nie jest. W zapisie anārilu, żeby ułatwić sobie życie, w środku wyrazu zawsze stosuję
yā' bez kropek jako podpórkę.
Po drugie; widzę, że w twym języku jest rozróżnienie długich i krótkich samogłosek, a mimo to używasz znaków samogłoskowych dla *każdej* samogłoski w *arabskim abdżadzie*.
Zapisałem w pełnej wokalizacji "dla jasności", jak to się czyni także z arabskim w podręcznikach (oczywiście, na niskim poziomie zaawansowania).
Po trzecie; słowo "an-anārūn" zapisałeś jako [ān'ānārū] (...).
Zapisałem je jako [an'anārūn]. Pisownia przyimka "an" (wprowadzającego m.in. różne rodzaje przydawek rzeczownych) w anārilu przypomina zapis przedimka "al" czy jednospógłoskowych przyimków w arabskim. Wyjaśnię może najpierw pisownię w moim conlangu:
- początkowa
alif: powinna być tak naprawdę
alif wasla, standardowo ją opuszczam (arabski zresztą też); nie oznacza ona bynajmniej ['a:] (oznaczanego przez
alif madda, jak w słowie آمَلاه "āmalāh")
-
nūn: z przyimka "an"
- kolejna
alif z
hamzą i
fathą: zapis wygląda w ten sposób, bo odnosi się do pisowni samodzielnego wyrazu أَناروٌ . Hamza występuje tu, bo na początku wyrazu występuje zwarcie krtaniowe, zachowywane w wymowie po "an" (w pisowni łacińskiej pomijane, stąd Twoja wątpliwość). NB. taki zapis nie oznacza długiego [a:] (w arabskim również).
- na końcu wyrazu występuje
wāw, nad nią zaś znak
tanwīn وٌ . W zapisie anārilu taką postać przyjmuje końcówka essivusa (essiva? esywa?
), czego nie mogłeś wiedzieć, bo skąd
Zwróć też uwagę na zapis انشُّجورَها وُانلَّياسِنها , gdzie pojawia się "n", choć nie jest wymawiane (asymilacja z następującą spółgłoską: "aš-šujūrahā u-al-layāsinhā"). Przy okazji, zwracam uwagę na spójnik "u" ("i, oraz"), pisany przeze mnie jako وُ. (wymowa [u ], nie [u:] ani [wu]!).
Dla porównania, parę przykładów zapisu języka arabskiego:
ال [al] + أب [ab] = الأب [al-'ab] "ojciec"
ب [bi] + إجمال ['ijma:l] = بإجمال [bi-'ijma:l] "w sumie, krótko mówiąc"
ك [ka] + أنّ [anna] = كأنّ [ka-'anna] "jak gdyby"
Po czwarte; [i ] na początku nie zapisuje się alifem, a alifem z hamzą poniżej. xd
Chodzi o słowa "iqmāran", "ishānan", "incaylū"? Początkowe "i" jest tutaj epentetyczne, powinno być zapisane za pomocą
alif wasla, ale jak napisałem wyżej, standardowo ją opuszczam. A w zapisie arabskim początkowe ['i] zapisuje się oczywiście tak, jak podałeś.
A tłumaczenie na Yiyzfsi wrzucę, jak uzupełnię słownik.
Czekam. Uważam Twoje conlangi za jedne z najciekawszych na tym forum.
Przy okazji, czy ktoś jest zainteresowany anārilem? Mogę coś zaprezentować z "wersji zimowej" (z lutego br.)
