Ogólne uwagi do prezentowanych wariantów "polskich" grażdanek

[Dynozaur]

Bralczyk rozróżnia.  xP

Mówcie co chcecie, ale "rz" zapisane jako "ж" wygląda tak chujowo i tak nieprzystająco do innych języków, że to aż boli.

[Ghoster]

[...........]

[Dynozaur]

Tylko, że wprowadzenie w języku polskim jakiejkolwiek cyrylicy byłoby zaprzeczeniem praktyki.

[Ghoster]

[...........]

[Silmethúlë]

Nauczenie cyrylicy etymologicznej mogłoby pomóc jeszcze bardziej. Sorry, ale od twojej propozycji bolą oczy, i nie jest wcale znów taka praktyczna.

[Towarzysz Mauzer]

A co do cyrylicznych rozwiązań źródłosłownych, to ja jeszcze raz się przypominam z takim zestawem, którego sam nie chcę używać, bo nie jestem przekonany do źródłosłowności (a jeśli już, to łacińskiej, w imię sojuszu zachodniosłowiańskiego!):
«h»  ̔ (э̔рбата, бэзо̔лове) - «ch» х (хлеб, пухар)
«ó» о́, е̋ (бо́г, ме̋д) - «u» у, ю (зупа, юха)
por. «jo» ё (вёсна, пёсэнка)
«rz» р, рь (река, лекарь) - «ż» (жаба, пасаж)

[Silmethúlë]

puchar/puhar/póhar to z powodu dyskusyjności pisowni raczej słaby przykład ;-).

[Towarzysz Mauzer]

A tak celowo poszczułem .

[Jątrzeniot]

«h»  ̔ (э̔рбата, бэзо̔лове) - «ch» х (хлеб, пухар)

Dobre! Tylko co z <h> w innych pozycjach niż przed samogłoską, np. w Allah?

[Towarzysz Mauzer]

Można w takich miejscach umieszczać przydech na «г», zresztą w innych pozycjach fakultatywnie też by można. Аллѣг̔/Алл̂аг̔/Аллѣх/Ал̂ах, бэзг̔олове/бэзо̔лове, г̔олота/о̔лота. Nie czuję się na siłach, żeby rozstrzygać, co lepiéj, ale to jakieś wyjście, czasem ładniejsze, czasem brzydsze, ale osobiście mniemam, że lepsze niż wprowadzenie «h» do azbuki.

EDIT: Jest jeszcze niby możliwość oparcia przydechu na głosce zerowej «ъ/ь», ale to generowałoby Боъ̔дана Иь̔натовичѣ. A przecież nie chcemy Боъ̔дана Иь̔натовичѣ, wolimy Бог̔дана Иг̔натовичѣ.

[Vilène]

«h»  ̔ (э̔рбата, бэзо̔лове) - «ch» х (хлеб, пухар)

E tam, to jest zbyt proste i za mało etymołogiczne. Ja proponuję rozróżnienie czterostronne: е҅резія, һербата, безголовье, хлѣбъ!

[Towarzysz Mauzer]

No przecież jak chcesz zapisywać swój idiolekt (czy może raczej idiograf?), to przecież czemu nie! Inna sprawa, że ja wcale nie jestem pewien, czy więcej osób rozróżnia h:ch niż ż:rz - nawet jeśli komuś pojawia się dźwięczne «h», to rozkład tej głoski nie jest przylegający do rozkładu litery "h". Co do której nie mamy pewności, czy jako taka kiedykolwiek w ogóle funkcjonowała jako cokolwiek więcej niż litera. No ale OK, rozumiem, że można mieć pewne powody - włącznie z sentymentem - by to rozróżnienie sobie zachowywać.

[Henryk Pruthenia]

Teraz wasza kolej, żadnych zaczepnych komentarzy, po prostu samo cieszenie oczu cyrylem

Ze względu na to piszę to w tém temacie, nie tamtech, skąd pochodzi ów cytat.

Proponuję, aby każdy "cyrylotwórca" zapisał poniższy tekst w swojej "polskiej" cyrylicy

Nie będę zapisywał swoją cyrylicą zbioru zachodniech idjotyzmów.

"Вшvсцv лудѥ розą шıę волнı ı рувнı под вzглęдем свеj годнощı ı свvх прав. Сą онı обдаженı роzумем ı сумѥнѥм ı повıннı постęповачь вобец ıннvх в духу братерства."

A teraz krytyka:
1) Skąd do jasnéj cholery te »z«? Wiém, pewnie ze SCS, ale tam to było naprzemiennie używane z »з«.
2) A więc, skąd »з« dla /dz/? Twój wymysł? W imię czego?
3) A »v« dla /y/ to już z dupy wzięte totalnie. Serjo.
4) ѥ? Dlaczego nie sama jota? Następne coś dzikiego, wziętego znikąd.
5) шıę? Ja myślałem, że polakowi "ś" kojarzy się z "s". Jest "śpisz" ale "spać". Jestem téż ciekaw jak zapisujesz samo "ś". 
6) чь, oraz щ jak wyżéj.
7) "дѥ". I to jest następna dziwota, masz "ć" jako ч + miękkość, "ść" jako щ + miękkość, "ś" jako ш + miękkość, a "dź" z dupy wzięte д.

Podsumowując, dostajesz od Henryka Pruthenji nagrodę za najbrzydszą cyrylicę fora, przyszedłeś tu, mądrząc się, że to jest źle, i tamto źle, a sam stworzyłeś coś bez ładu i składu (nie śmiej się, ale zapis przez ш, щ, ч polskich "ś", "ść", "ć" jest czémś normalném, gdy osoby ze wschodu zapisują te znaki, przy czém nie są one rozróżniane od "sz" "szcz" "cz" wtedy... kalkowanié najgroszego rozwiązania), coś co jest kalkowaniém łacinki. Ohydném kalkowaniém łacinki.

Niby tłómaczysz to duchém czasu, upodobnianiém się tech pism, ale co zrobisz za pięćdziesiąt lat, gdy angielski i łacina straci prym na rzecz kitajskiego, zaczniesz tworzyć cyrylicę stylizowaną na ideogramy?
Jak chcesz robić cyrylicę, to ją zrób.
To co przedstawiłeś, nie jest cyrylicą. Że tak sparafrazuję pewien cytat:
Abeceda LarsEinara nie je dobra abeceda. Pouziva necirilicke bukvy, ktore su typicke pre ine abecedy. Kto to kedy videl takto miesat abecedy. Pre mna osobne je LarsEinara abeca hotove monstrum. To ako keby ste pospajali horne koncatiny medveda, s trupom leva, dolnymi koncami macky a hlavou barana.
Amiń.

[Towarzysz Mauzer]

Ech, wygląda to tak, jakbyśmy krytykowali Larsa tylko dlatego, że jest "spoza". Ale jego argumenty są po prostu dorzeczne i się z nimi zgadzam, choć można je było pewnie wyrazić łaskawiej.

Tak czy owak, nawet jeśli chcemy stworzyć cyrylicę, która bardziej niż dzieje tego pisma brałaby pod uwagę nawyki piśmiennicze współczesnych Polaków, musimy jeszcze rzecz dopracować - przede wszystkim pod względem konsekwencji, co wytknął już Jędrzych, a i pod względem odpowiedniości systemowej rozwiązań - np. oznaczanie tym samym znakiem /i/ i, nazwijmy to tak, palatalnego komponentu po spółgłoskach nie jest najlepszym językowo rozwiązaniem. Dużo bardziej nadawałaby się tam jota. Itd. Nie chcę narzucać swoich rozwiązać, każdą propozycję trzeba po prostu samemu stale przemyśliwać, czy aby na pewno powinna wyglądać tak, a nie inaczej.

[Henryk Pruthenia]

Hmmm, jakby nie patrzeć, to że ktoś jest spoza, czy nie, nie jest ważne. Popatrzmy na przykład Jątrzeniota, który stworzył coś genialnego i przemyślanego.
A tutaj mamy... wybacz, to nie jest coś ładnego, to maszkara.
To je monstrum.