słowiańskie

[Wedyowisz]

Tutaj ktoś pisze i ‹õ›, wgl jakąś własną ortografię stosując.

[Towarzysz Mauzer]

OK, teraz zgłupiałem całkiem, a kiedyś myślałem, że coś wiem. Czy są jakieś sposoby na to, żeby na podstawie materiału ze słowiańskich języków literackich odróżnić z dużą dozą pewności a-tematy z paradygmatu (b) od a-tematów z paradygmatu (c)?
Nawet gdy nie ma w słowniku informacji o wahaniu akcentu w rosyjskim na przyimek, a w przypadkach zależnych w serbochorwackim nie dzieje się nic szczególnego z intonacją.

[Henryk Pruthenia]

Rosyjskie wahania na przedimek dawno już nie mają nic wspólnego z paradygmatami (w szczególności po zlaniu się akcentu autonomicznego i automatycznego).
Dobrą wskazówką mogą być słowniki staroruskie, tam system był najbliższy do PS.

[Obcy]

OK, teraz zgłupiałem całkiem, a kiedyś myślałem, że coś wiem. odróżnić z dużą dozą pewności a-tematy z paradygmatu (b) od a-tematów z paradygmatu (c)?
Nawet gdy nie ma w słowniku informacji o wahaniu akcentu w rosyjskim na przyimek, a w przypadkach zależnych w serbochorwackim nie dzieje się nic szczególnego z intonacją.

Gorąco przyłączam się do tego pytania - to też sprawia mi problem, również w moim słowiańskim conlangu, gdzie kilka cech fonologicznych właśnie zależy od paradygmatu.

[Henryk Pruthenia]

Tak jak mówię, należy się poradzić form staroruskich. Język rosyjski pozmieniał wiele, doszło do przesuwek akcentu w niektórych grupach słów (nawet leksykalnych, np. w słowach "wysokich" doszło do retrakcji akcentu bo to bardziej dostojnie brzmiało). Przy okazji mamy słownik Derksena, który dość dobrze to wszystko stara się łączyć.

[Towarzysz Mauzer]

Słownik Derksena znamy i lubimy, ale zastanawiam się, czy i na jakie źródła leksykalne można liczyć - najlepiej łatwo dostępne on-line - chcąc samodzielnie dokonać rekonstrukcji akcentu i jego paradygmatyki.

[poloniok]

Czy w języku czeskim należy się wymawiać "L" jako [ɫ]? Ostatnio słucham czeskie piosenki i cały czas mi się wydaję iż wymawiają w ów sposób.

[Pluur]

Czy w języku czeskim należy się wymawiać "L" jako [ɫ]? Ostatnio słucham czeskie piosenki i cały czas mi się wydaję iż wymawiają w ów sposób.

Z tego co wiem to tak wymawiają, acz pewnie dialekty tego nie mają.

[poloniok]

A "O" jest wymawiane jako

• ? Czy inaczej?
  
  Chodzi mi oczywiście tutaj o oficjalny czeski

[Pluur]

A "O" jest wymawiane jako

• ? Czy inaczej?
  
  Chodzi mi oczywiście tutaj o oficjalny czeski
  

Rząd samogłosek średnich (e, é, o ó) jest wymawiany niżej niż [e], ale wyżej niż [ɛ], w IPA-ie zaznacza się to tak: [e̞ e̞: o̞ o̞:], może to dziwne, ale z tego co słyszałem często tak jest, czasem (chyba to zależy bardziej od użytkownika, niż od jakiejś pozycji i td.) wahania [e~ɛ e:~ɛ: o~ɔ o:~ɔ:].

[Obcy]

Dwa razy tak. Jest takie "wałczące ł" i jest "pośrednie e" i "pośrednie o". Słyszane autentycznie od Czecha.

[Dynozaur]

Czy nie będzie przesadą stwierdzenie, że rosyjski nie posiada stopniowania przymiotników?

Stopniują się tylko przysłówki (i to jedynie do stopnia wyższego), przy czem przysłówek taki może przejąć rolę orzecznika (ale czy czyni go to przymiotnikiem?).

Z kolei coś, co można nazwać "stopniem najwyższym" u przymiotników jest tak naprawdę kategorją leksykalną, ograniczoną do wązkiej puli rdzeni.

Innemi słowy, co większość języków aryjskich wyraża stopniowaniem, to rosyjski wyraża na kilka sposobów (głównie poprzez związki syntaktyczne, a "stopniowanie" to przecież zjawisko morfologiczne).

[Henryk Pruthenia]

Nie no, części mowy wydziela się na podstawie paru kryteriów, i nawet jeżeli przymiotnik przyjmuje formalną postać przysłówka, to pozostaje przymiotnikiem. Tak samo rzeczownik "chory", choć posiada formalną postać przymiotnika, jest rzeczownikiem.

[Dynozaur]

No ale tu już wchodzimy w syntaksę - z punktu widzenia morfologji, to są wciąż przysłówki.

Zwłaszcza, że przymiotniki nie tworzące przysłówków, nie tworzą również takich form - n.p. nie ma czegoś takiego jak **величе od великій, bo i nie ma przysłówka *велико. A więc to wciąż jest morfologja adwerbialna, nie adjektywna.

[Henryk Pruthenia]

Tylko, że części mowy są kategorią składniową właśnie