słowiańskie

[Henryk Pruthenia]

Oooo! Patrzcie co znalazłem! SCSik!

[Henryk Pruthenia]

Dwa pytania:
O co chodzi z tym trybem łączącym w SCSie? Nic znaleźć nie mogę, a w jednej pracy na ten temat opisali, że to bujda na resorach, i wszędzie podają tę informację bez źródła (oraz praktycznie zawsze mylą to z trybem przypuszczającym), i coniektórzy jako trop podają różnice między bi a by, ale to grubymi nićmi szyte (a też, skąd ta różnica, bo nie jest to tylko różnica między samogłoską, ale większe różnice są także w liczbie mnogiej?).

Oraz, coś kiedyś się przewijało coś o fleksyjnym czasie przyszłym z PIE, ktoś zna jakieś rekonstrukcje, ewentualnie na podstawie PIE mógłby dla PSa to zrekonstruować, czy podać źródła skąd to się wzięło?

[Wedyowisz]

Dwa pytania:
O co chodzi z tym trybem łączącym w SCSie? Nic znaleźć nie mogę, a w jednej pracy na ten temat opisali, że to bujda na resorach, i wszędzie podają tę informację bez źródła (oraz praktycznie zawsze mylą to z trybem przypuszczającym), i coniektórzy jako trop podają różnice między bi a by, ale to grubymi nićmi szyte (a też, skąd ta różnica, bo nie jest to tylko różnica między samogłoską, ale większe różnice są także w liczbie mnogiej?).

Nie słyszałem, żck? Różnice w pl. chyba stąd, że byxъ jest sygmatyczne.

Oraz, coś kiedyś się przewijało coś o fleksyjnym czasie przyszłym z PIE, ktoś zna jakieś rekonstrukcje, ewentualnie na podstawie PIE mógłby dla PSa to zrekonstruować, czy podać źródła skąd to się wzięło?

Transponując bałtyckie, pewnie jakoś podobnie do starego aorystu sygmatycznego, jeno bez wzdłużenia krótkiej samogłoski we rdzeniu. W ruskim CS-ie ponoć trafiła się jakaś specforma tłumaczona jako imiesłów czasu przyszłego od być i stąd dywagacje o istnieniu takiego czasu w prasł.

o

[Henryk Pruthenia]

No, też tak pomyślałem. Czytałem po prostu dziś notkę o trybie łączącym na wiki, i padła informacja o tym, jakoby w scs-ie był ten trąb i posiadał swoje formy. Potem wszedłem na źródła rosyjskie, i z wyjątkiem tego, że często był mylony tryb łączny i przypuszczający, i notki gdzieś, że SCS rozróżniał wszystkie praindoeuropejskie tryby (ale materiał lichej wartości, więc sobie odpuszczę szukanie go ponownie i linkowanie), nie ma żadnych informacji. No i oczywiście pisali często, że to powielany błąd. Tylko zdziwiło mię, że w tylujęzycznych źródłach.

A co do drugiego: dzięki za link. Zaraz ogarnę. A co to za imiesłów czasu przyszłego był?

[Pluur]

Wikipedia angielska podaje imiesłów przyszły w tabeli odmiany, np czasownika być: *bǫdy, podaje też jakiś imiesłów teraźniejszy *sy (jest tego kontynuator w jakiemś języku?)


http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Proto-Slavic/byti

[Henryk Pruthenia]

Yhm, ciekawe i dziwne.

[Wedyowisz]

Ta forma to бышѧщеѥ, wiele więcej mi o niej nie wiadomo. Jest to w każdym razie co innego niż zwykłe będący (SCS-owe бѫды, które wynika po prostu z istnienia obocznego przyszłego rdzenia tego czasownika), jest tu jakieś rozszerzenie tematu, coś a la bałtyckie -s-.

(jest tego kontynuator w jakiemś języku?)

Сущий w rosyjskim, tyle że to cerkiewizm.

[Dynozaur]

W czeskim istnieje też jsoucí (i przym. jsa, jsouc, jsouce), ale na ile to jest używane to nie wiem...

A co do trybu łączącego - to ja w zimnym zrobiłem coś takiego, że L-partycyp + bimi, bi... = tryb przypuszczający, a L-partycyp + byh, by = tryb łączący (a właściwie taki bardziej optativus niż conjunctivus, bo występuje w zdaniach typu "Chcę, byś poszedł do sklepu"), ale to już mój wymysł.

Była też w SCSie (i jest też w zimnym - taki znak rozpoznawczy składni zimnego, sprawia że zdania w tym języku brzmią nieraz całkiem karkołomnie) konstrukcja "dativus cum infinitivo", która często spełniała rolę konjunktywu: Ja widzę jemu iść = Widzę, że on idzie.

[Henryk Pruthenia]

Heh, właśnie to samo chciałem zrobić dla zapadniego, ale stwierdziłem, że to już lekkie nagięcie może być...A to drugie na pewno zaadaptuję do swojego języka.

[Dynozaur]

Heh, właśnie to samo chciałem zrobić dla zapadniego, ale stwierdziłem, że to już lekkie nagięcie może być...

Cóż, ja skorzystałem z faktu, że w polskim conditionalis służy czasem za taki pseudo-optativus, a więc z dwóch "rywalizujących", używanych zamiennie konstrukcyj (bi i by) jedna zajęła jedną niszę (Conditionalis), a druga drugą (Optativus).

Ale fakt - jest to nagięcie, bo w naturalnym języku jedna konstrukcja by przeżyła, a druga umarła. Ewolucja języków jest raczej bezkompromisowa. No ale w moich conlangach nagięć nie brakuje, w końcu zimny zaczynał jako nóblang...

A z innej beki - czy dobrze rozumuję, że te "zdyftongizowane" końcówki liczby podwójnej w łużyckim wzięły się od końcówki Nom. fem./neut. długiego przymiotnika ej < ěji? Jako, że rodzaj żeńskonijaki przejął funkcję unirodzaju w liczbie podwójnej (to wirylne -aj w literackim górnołużyckim to podobno sztuczność), to ta końcówka musiała być  bardzo "silna" i wyrazista, więc zaczęła wpływać na końcówki dualne w innych częściach mowy (dualis wykazuje jakieś szczególne tendencje do "harmonizacji" końcówek - vide słoweński, gdzie wytworzyło się nawet rozróżnienie rodzai w czasowników, coby móc jednym tchem mówić "dva muža ideta", "dve žene idete"). Zresztą, widać to też po dolnołużyckim, gdzie "pole rażenia" tej dyftongizacji jest mniejsza, ale -ej w przymiotnikach się trzyma ostro.

Zresztą, chyba już kiedyś o tym mówiłem...

I jeszcze pytanko - czy istnieje jakikolwiek djalekt wzchodniosłowiański (może małoruski), który używa i odmienia "być" w czasie teraźniejszym?

[Todsmer]

Jeśli wierzyć wikisłownikowi, niektóre dialekty ukraińskiego.

[Henryk Pruthenia]

Jak nas uczyli ukraińskiego to nic nie mówili. A przy okazji podali odmianę w czasie teraźniejszym dla rosyjskiego, więc nie dowierzam temu.

[Wedyowisz]

Łemkowski używa (nawet w tworzeniu perfectum).

[Henryk Pruthenia]

O, fajnie.

[Towarzysz Mauzer]

No tak, tego się można było spodziewać. Nie muszę chyba dodawać, że Rusini w Serbii też?