Język sarnacki Sarnath Zardhahal (ᛋᚨᚱᚾᚨᚦ ᛉᚨᚱᚦᚨᚺᚨᛚ, [saɹ'naθ zaɹða'hal]) - następny starożytny język Ajdyniriany. Używany był w Sarnath, cywilizacji zniszczonej przez siły żywiołów. Jest to język fleksyjny, o silnie rozbudowanej (ale w miarę przewidywalnej) fleksji czasownika. Jego cechą charakterystyczną jest częste występowanie sylab zamkniętych.
Spółgłoski
m n (m n)
t d k (t d k)
θ ð s z ç h (th dh s z kh h)
ʋ ɹ j l (v r j l)
Samogłoski
i u (i u)
ɛ ɔ (e o)
æ (â)
a (a)
Zapis Runiczny
Język sarnacki posiada alternatywny zapis runiczny (http://jezykotw.webd.pl/wiki/J%C4%99zyk_sarnacki#Zapis_runiczny).
m n (ᛗ ᚾ)
t d k (ᛏ ᛞ ᚲ)
θ ð s z ç h (ᚦ ᚦ ᛋ ᛉ ᛃ ᚺ)
ʋ ɹ j l (ᚹ ᚱ ᛃ ᛚ)
i u (ᛁ ᚢ)
ɛ ɔ (ᛖ ᛟ)
æ (ᛇ)
a (ᚨ)
Jak widać, część głosek jest zapisywana jednym znakiem. Zastanawiam się też nad wspólnym zapisem /æ i /a/ za pomocą ᚨ.
Lenicje
W języku sarnackim dochodzi także zjawiska lenicji:
S-Lenicja
Przed częścią sufiksów dochodzi do osłabienia spółgłosek, to jest przejścia w ich szczelinowy wariant:
*t > th
*d > dh
*k > h
*j > kh
W gramatykach zaznaczana jest za pomocą znaku S przed końcówką.
N-lenicja
Po niektórych przyimkach dochodzi do udźwięcznienia spółgłosek zębowych:
*t > d
*θ > ð
*s > z
W gramatykach zaznaczana jest za pomocą znaku N przed końcówką.
Dodatkowo na wiki można zobaczyć już zaimki (http://jezykotw.webd.pl/wiki/J%C4%99zyk_sarnacki#Zaimki), rzeczowniki (http://jezykotw.webd.pl/wiki/J%C4%99zyk_sarnacki#Rzeczownik), coś o przymiotniku (http://jezykotw.webd.pl/wiki/J%C4%99zyk_sarnacki#Przymiotnik), a także zaczątek opisu czasownika (http://jezykotw.webd.pl/wiki/J%C4%99zyk_sarnacki#Czasownik) (zrobiona na razie tylko jedna koniugacja, ale dziś będzie wszystko skończone).
W krótkim czasie (dziś? jutro?) przedstawię też owce i konie.
Opisałem fleksję czasowną (http://jezykotw.webd.pl/wiki/J%C4%99zyk_sarnacki#Czasownik). Jak widać, jest tego mnóstwo. Jako ciekawostkę mogę dodać, że tryb rozkazujący czasu przyszłego używany jest w konstruowaniu próśb, jako rozkaz bardziej odłożony w czasie. Dodatkowo, przetłumaczyłem "Owcę i konie".
Owca i konie
Na wzgórzu owca, która nie miała wełny, zobaczyła konie: jeden ciągnął ciężki wóz, drugi dźwigał wielki ładunek, a trzeci wiózł szybko człowieka. Owca rzekła do koni: ,,Serce mnie boli, widząc, co człowiek nakazuje robić koniom". Konie odpowiedziały: ,,Słuchaj, owco, serca nas bolą, kiedy widzimy, jak człowiek, pan, zabiera twoją wełnę na płaszcz dla samego siebie. I owca nie ma wełny". Usłyszawszy to, owca pobiegła przez równinę.
Dalral kvo vorlu
Ha kvumk dalral, thur nre râsidrjar kov, hidviri vorluz: knâral karki hler dmeder, ridharal homnuri hverk zradurdhi, kvo vumraral dmedi zmuda larnaku. Dalral jândhari vorluz: ,,Jamvan kudru, hidvij, mrid larnakil tnakhizjodrar ilarnem vorluz". Vorlu dhvehakhi: ,,Nivru, dalrale, jamvat kudriz, lel larnakil, dâvmil, sartazjodrar kovatha vak thmuluna vak rija loda. Kvo dalral nre râsidrjar kov". Nivrukhi asnu, dalral revdi se dhantkela.
ᛞᚨᛚᚱᚨᛚ ᚲᚹᛟ ᚹᛟᚱᛚᚢ
ᚺᚨ ᚲᚹᚢᛗᚲ ᛞᚨᛚᚱᚨᛚ, ᚦᚢᚱ ᚾᚱᛖ ᚱᚨᛋᛁᛞᚱᛃᚨᚱ ᚲᛟᚹ, ᚺᛁᛞᚹᛁᚱᛁ ᚹᛟᚱᛚᚢᛉ: ᚲᚾᚨᚱᚨᛚ ᚲᚨᚱᚲᛁ ᚺᛚᛖᚱ ᛞᛗᛖᛞᛖᚱ, ᚱᛁᚦᚨᚱᚨᛚ ᚺᛟᛗᚾᚢᚱᛁ ᚺᚹᛖᚱᚲ ᛉᚱᚨᛞᚢᚱᚦᛁ, ᚲᚹᛟ ᚹᚢᛗᚱᚨᚱᚨᛚ ᛞᛗᛖᛞᛁ ᛉᛗᚢᛞᚨ ᛚᚨᚱᚾᚨᚲᚢ. ᛞᚨᛚᚱᚨᛚ ᛃᚨᚾᚦᚨᚱᛁ ᚹᛟᚱᛚᚢᛉ: ,,ᛃᚨᛗᚹᚨᚾ ᚲᚢᛞᚱᚢ, ᚺᛁᛞᚹᛁᛃ, ᛗᚱᛁᛞ ᛚᚨᚱᚾᚨᚲᛁᛚ ᛏᚾᚨᛃᛁᛉᛃᛟᛞᚱᚨᚱ ᛁᛚᚨᚱᚾᛖᛗ ᚹᛟᚱᛚᚢᛉ". ᚹᛟᚱᛚᚢ ᚦᚹᛖᚺᚨᛃᛁ: ,,ᚾᛁᚹᚱᚢ, ᛞᚨᛚᚱᚨᛚᛖ, ᛃᚨᛗᚹᚨᛏ ᚲᚢᛞᚱᛁᛉ, ᛚᛖᛚ ᛚᚨᚱᚾᚨᚲᛁᛚ, ᛞᚨᚹᛗᛁᛚ, ᛋᚨᚱᛏᚨᛉᛃᛟᛞᚱᚨᚱ ᚲᛟᚹᚨᚦᚨ ᚹᚨᚲ ᚦᛗᚢᛚᚢᚾᚨ ᚹᚨᚲ ᚱᛁᛃᚨ ᛚᛟᛞᚨ. ᚲᚹᛟ ᛞᚨᛚᚱᚨᛚ ᚾᚱᛖ ᚱᚨᛋᛁᛞᚱᛃᚨᚱ ᚲᛟᚹ". ᚾᛁᚹᚱᚢᛃᛁ ᚨᛋᚾᚢ, ᛞᚨᛚᚱᚨᛚ ᚱᛖᚹᛞᛁ ᛋᛖ ᚦᚨᚾᛏᚲᛖᛚᚨ.