Przedstawiam wam język
ker tan (/kɛ˥˩ɹ ta˩˥ʔn/, język ludzi). Jest to jeżyk pochodzący od języka fleksyjnego, podobnego w miarę do praindoeuropejskiego (fonetycznie i gramatycznie, a nie pochodzenia podobnego). W wyniku wypadnięcia sylab powstał akcent toniczny, oraz jednosylabowatość. Sam proces takiej zmiany języka powstał w wyniku wymieszania się z innym tubylczym ludem, który mówił językiem tonalnym. Język jest zapisywany, ale o tym później, bo nie wszystkie znaki wymyśliłem, choć sposób pisania oraz materiał pisania już tak. Język jest używany gdzieś na Zachodzie mojego świata, co i tak wam mało da, bo mamy są głównie u mnie w głowie. xD
DźwiękowniaDźwięki przedstawię w trzech grupach:
- Początkowe
- Środkowe
- Końcowe
Dlaczego nie podział na spółgłoski i samogłoski? Otóż musiałbym zaraz robić milion adnotacji, co kiedy występuje. A nie chce mi się. Przy okazji, podam nie tylko występujące dźwięki, ale zbitki, jako że docelowy sposób zapisu obejmuje także zbitki. Dźwięki dzieli się zazwyczaj na
sta't bo, czyli
podstawy - grupy czterech dźwięków, które w piśmie mają wspólną podstawę.
Dźwięki Początkowe- p pʰ b bʱ
- t tʰ d dʱ
- k g
- m n
- st zd
- pʼ ɓ
- tʼ ɗ
- ɹ l
- h ʔ - tzw. twardy i miękki przeddech
- j w
- ts tsʰ
- v f
Dźwięki środkoweCzyli samogłoski. Wokalizm języka kertańskiego opiera się o samogłoski: i, u, ɛ, ʌ, a, ə. Ważną cechą jest tonalność. W języku kertańskim występuje pięć tonów:
- neutralny - iˑ, uˑ, ɛˑ, ʌˑ, aˑ, əˑ,
- rosnący - i˩˥, u˩˥, ɛ˩˥, ʌ˩˥, a˩˥, ə˩˥,
- opadający - i˥˩, u˥˩, ɛ˥˩, ʌ˥˩, a˥˩, ə˥˩,
- rosnący łkany - i˩˥ʔ, u˩˥ʔ, ɛ˩˥ʔ, ʌ˩˥ʔ, a˩˥ʔ, ə˩˥ʔ,
- opadający łkany - i˥˩ʔ, u˥˩ʔ, ɛ˥˩ʔ, ʌ˥˩ʔ, a˥˩ʔ, ə˥˩ʔ,
Czym są tony łkane? Otóż są to sekwencje samogłoska + zwarcie krtaniowe. Ogólnie miało to brzmieć w miarę podobnie do stødu. Czasami dochodzi do asymilacji zwarcia krtaniowego z następującą spółgłoską, ale o tym za chwilkę.
Dźwięki końcoweAsymilacjeOtóż dochodzi do pewnych asymilacji, na granicy dźwięków. Nieważne, czy jest to granica wewnątrzwyrazowa, czy między. Zawsze zachodzą tak samo:
dd > ɹð
tt > st
ʔd > ɦɹ
GramatykaGramatyka opiera się o szyk i partykuły.
Odmiana czasowa polega na dodaniu odpowiednich partykuł po czasowniku:
teraźniejszy: fəˑ
przeszły dokonany: tsʰʌˑ
przeszły niedokonany: dʱi˥˩
Zazwyczaj nie podaje się formy czasowej, gdy wiadomo kiedy co i jak z kontekstu.
Nasz genetyw wygląda tak:
posiadane+i˩˥ʔ+posiadacz
Pytanie tworzy się poprzez dodanie partykuły bu˥˩ po słowie.
Odpowiedź na nie brzmi tak:
nie - stə˥˩,
tak - stə˩˥
Szyk zdań:
Zdanie przechodnie: VSO
Zdanie nieprzechodnie: VS
Zdanie zwrotne: SVS(O)
Okoliczniki zazwyczaj podaje się przed czasownikiem.
Przykładowy tekstJKM:
Proszę zrozumieć, że rząd, żeby dać komuś 100 złotych, musi wcześniej zabrać 140.[wiˑ bɛ˩˥m əˑn || tsʰə˩˥ʔf i˩˥ʔ bʌ˩˥ɹ aˑ tʼə˩˥ʔ lu˥˩ pʰi˥˩ dʱa˥˩ʔm ɗə˩˥w || tsʌ˩˥ʔg zda˩˥ʃ fʌˑf dʱa˥˩ʔm pʼʌ˥˩ʔʈ əˑn]
prosić—ja—nieokreślony przedmiot—||—ludzie—partykuła dzierżawcza—władza—aby—dać—kto—partykuła nieokreśloności—100—złoto—||—musieć—on/a/o—do środka—wziąć—100—40—nieokreślony przedmiot.
