Język ludżorycki (Λυγιορικες τωλα), zwany też czasem myląco sadaryńskim (Σαδαρινες τωλα) to sztuczny język, używany w conworldzie Hadżalu. Jest obok maszyjskiego jednym z dwóch języków urzędowych w Sadarynie. Somięz luźno inspirowany greką.
Fonologia
Dość prosta. Istnieje tylko pięć samogłosek: a <α>, e <ε, αι>, i <ι, η, υ>, o <ο>, u <ω>. Oprócz tego cztery dyftongi: ai <αι>, ei <ει>, oi <οι> oraz au <αυ>.
System ten uzupełnia 20 spółgłósek:
Nosowe: m <μ>, n <ν>, ɲ <νι>
Zwarte bezdźwięczne: p <π>, t <τ>, tʃ <κι>, k <κ>
Zwarte bezdźwięczne: b <β>, d <δ>, dʒ <γι>, g <γ>
Szczelinowe: f <φ>, s <σ ς>, ʃ <σι>, x <χ>, h <dasja>
Płynne: w <υ>, r <ρ>, l <λ>, j <ι>
Jak widać, niewiele. Ponadto, dźwięki <νι κι γι σι> nigdy nie występują na końcu wyrazów.
Przed <ε, ει, η, ι> dźwięki <νι κι γι σι> są zapisywane bez <ι>.
Głoska h występuje tylko w nagłosie i jej obecność zaznacza się dasją, jak w np. ὁλδη "kobieta", a jej brak za pomocą psili, jak w np. ἰγα "miasto, plac".
Fonotaktyka
Maksymalna struktura sylaby to CLVLC, gdzie C - spółgłoska, V - samogłoska, L - spółgłoski ι λ ρ oraz z rzadka υ. Dyftongi liczy się jako jedną samogłoskę.
Rodzaj rzeczownika
W odróżnieniu od innych dużych języków w Hadżalu, jak np. hoczebozki czy sąsiedni maszyjski, ludżorycki posiada kategorię rodzaju: męski zakończony końcówką zerową lub -α, nijaki zakończony końcówką zerową oraz żeński zakończony -η lub -α. Zdarzają się wyjątki od tej reguły, ale jest ich bardzo niewiele.
Odmiana być - φηδυς - w czasie teraźniejszym
1 sg - φηδαι
2 sg - φωδυ
3 sg - φη
1 pl - φηδεραι
2 pl - φωδερυ
3 pl - φηδερ
I na koniec kilka słówek:
ἐρ - nie
κιορτα - człowiek
σαυπα - mężczyzna
ὁλδη - kobieta
γεμπ - dziecko
ἰγα - plac, miasto
ἰγαν - pług
τωλα - język, mowa
βλοσοφες - podobny
παι - do (zbliżony, podobny)
I przykładowe, proste zdanie:
Λυγιορικες τωλα ἐρφη βλοσοφες παι Μαχιεσας τωλαδις - "Język ludżorycki nie jest podobny do maszyjskiego"
Zaimki osobowe
Ludżorycki charakteryzuje się dość rozbudowanym systemem zaimków osobowych ze względu na to, że występuje kilka form grzecznościowych oraz podział na rodzaj. Odmieniają się przez trzy przypadki: mianownik, dopełniacz-celownik oraz biernik.
Zaimki w mianowniku, GEN-DAT oraz bierniku:
Liczba pojedyncza:
ja: περ, δως, δυ
ty: ὑπ, ιες, λι (niski poziom grzeczności, używany do rodziny, przyjaciół itp.)
Ty: μαυπ, μαιες, μαλι (średni poziom grzeczności, używany do np. współpracowników, rodziny przyjaciela)
Pan: βανσαυπα, βανσαυπαις /-ajs/, βανσαυπαδ (wysoki poziom grzeczności)
Pani: βανολδη, βανολδης, βανολδηκ (jak wyżej)
on: χετα, χεταις /-ajs/, χεταδ (r. męski)
ona: χετη, χετης, χετηκ (r. żeński)
ono: χετ, χετις, χετι (r. nijaki)
Liczba mnoga:
my ekskluzywne: λαξ, κοπις, κοπ (bez odbiorcy)
my inkluzywne: υολ, ἁμνις, ἁμν
wy: κιερ, γυσες, γυς
Wy: μακιερ, μαγυσες, μαγυς
Panowie: βανσαυπαδαυ, βανσαυπαδαυς, βανσαυπαδαι (używane do samych osobników płci męskiej)
Panie, Państwo: βανολδιο, βανολδιευς, βανολδιοκ (używane do osobników płci żeńskiej i grup mieszanych)
oni: χεταδαυ, χεταδαυς, χεταδαι (używane do samego rodzaju męskiego)
one: χετιο, χετιευς, χετιοκ (używane do rodzaju żeńskiego, nijakiego oraz grup mieszanych)
Prawdopodobnie kolejne cechy będę opisywał na wikii, jednak nie wiem, kiedy rozpocznę tam opisywanie ludżoryckiego.
Ruszył hartykuł o ludżoryckim na naszej wiki: klik! (https://jezykotw.webd.pl/wiki/J%C4%99zyk_lud%C5%BCorycki)
Dodałem też odmianę rzeczowników oraz liczebniki.