Pytania różne a rozmaite

[Todsmer]

Istnieje w jakimś języku dysharmonia samogłoskowa?

[Wedyowisz]

Chodzi o coś w tym stylu?

[Todsmer]

Tak, dzięki.

[Ghoster]

[...........]

[CookieMonster93]

Też mi się tak zdaje i tak, niemieckie 'z' pochodzi od 't', zaś 't' od 'd' (niderl. tijd; niemieckie Zeit). Przykładów jest znacznie więcej. :-)

Poza tym w angielskim /ns/ jest często wymawiane [nt͡s] (i to dotyczy również Amerykanów) np. dance to bardziej dænc niż dæns. Gdzieś nawet o tym czytałem. :-)
EDIT: Czytałem też, że geje w UK wymawiają /t/ jako [t͡s]. Można to przyrównać trochę do tego, jak w Polsce niektóre dziewczyny wymawiają ś, ć, dź, ź albo do Gooise R w Holandii. :-)

[Widsið]

W duńskim aspirowane /t/ też zbliża się do [ʦ].

[Wedyowisz]

Też mi się tak zdaje i tak, niemieckie 'z' pochodzi od 't', zaś 't' od 'd' (niderl. tijd; niemieckie Zeit). Przykładów jest znacznie więcej. :-)

Poza tym w angielskim /nt/ jest często wymawiane [nt͡s] (i to dotyczy również Amerykanów) np. dance to bardziej dænc niż dæns. Gdzieś nawet o tym czytałem. :-)

Chyba masz na myśli /ns/.

albo do Gooise R w Holandii. :-)

To jest r gojów, r gejów czy r gojów będących gejami?

[CookieMonster93]

Chyba masz na myśli /ns/.

Tak, tak, pardą. Już poprawiłem błąd.

To jest r gojów, r gejów czy r gojów będących gejami?

Po prostu [ɹ] (ewentualnie to amerykańskie, z retrofleksem :-) )

[ShookTea]

Moja polonistka słowo "romantyzm" czyta w "inny" sposób: Zamiast "an" ma coś w rodzaju A nosowego (jeśli to jest A nosowe) - tak, jak Ę dla E, czy Ą dla O. Co to za głoska?

I jeszcze jedno pytanie:  [ ɨ ] bardziej pasuje do [ i ], czy do [ u ]? Z wyglądu symbolu wnioskowałbym, że "specjaliści od IPA" porównują [ ɨ ] do [ i ], ale mnie to bardziej przypomina [ u ].

[Mahtlactli Omome Tochtli]

Jest to, cóż, a nosowe, oznaczane w slawistycznym alfabecie fonetycznym i w IPA jako ã. W polszczyźnie w ten sposób realizowane są grupy [am] i [an] przed szczelniowymi:
/ãfɛtamina/, /ʂɨmpãs/. Z wymową /ã/ przed /t/ jak w /rɔmãtɨzm/ się nie spotkałem O.o

[ShookTea]

Ja też się wcześniej z tym nie spotkałem. Zresztą, jeszcze ciekawiej przy poetach. Słowo "poeta" brzmi w jej ustach jako coś pomiędzy "pąeta", "poneta" i "połeta". Nie potrafię tego dokładnie opisać.

[spitygniew]

I jeszcze jedno pytanie:  [ ɨ ] bardziej pasuje do [ i ], czy do [ u ]? Z wyglądu symbolu wnioskowałbym, że "specjaliści od IPA" porównują [ ɨ ] do [ i ], ale mnie to bardziej przypomina [ u ].

Artykulacyjnie bliższe [ i ] , bo  równie oddalone a też nielabialne, no ale podobieństwo artykulacyjne a akustyczne to dwie rózne rzeczy. Niemcy np. girl ponoć wymawiają [gœɐl], mimo że teoretycznie normalne [ɛ] jest z podobnych powodów bliższe szwie.

[Towarzysz Mauzer]

Jest to, cóż, a nosowe, oznaczane w slawistycznym alfabecie fonetycznym i w IPA jako ã.

Sprostuję, w slawistycznym alfabecie oznaczane jest jako /ą/, zaś nasze "ą" oznaczane jest jako /ǫ/. Niezależnie od tego, samo pojawienie się takiego dźwięku nie jest niczym niezwykłym - w Krakowie mnóstwo ludzi tak mówi.
Rzecz w tym, że dla znaczenia wyrazu nie jest istotne, czy powiemy [romantyzm], czy [romątyzm] - znaczyłoby to, że nie jest to osobna głoska, tylko alofon, wariant. Dlatego też nie próbuje się oddawać tego na piśmie - tworząc alfabety, od zawsze starało się oznaczać tylko takie dźwięki, które mogły odróżniać od siebie słowa, bo wszystkich subtelności języka oddać nie lza (i często nawet - nie warto (choć pokusa zostaje...)).

A co do ShookTeaowej polonistki, przypuszczam, że ona w ogóle jakoś gada przez nos.

[Pluur]

Czy ktoś może mi przybliżyć - jeśli takowe były - imiesłowy w języku staro pruskim? Albo ma ktoś linka, gdzie pisze, jak je tworzono, co oznaczały?


   E D I T
oke już mam <3

[Jątrzeniot]

Artykulacyjnie bliższe [ i ] , bo  równie oddalone a też nielabialne, no ale podobieństwo artykulacyjne a akustyczne to dwie rózne rzeczy. Niemcy np. girl ponoć wymawiają [gœɐl], mimo że teoretycznie normalne [ɛ] jest z podobnych powodów bliższe szwie.

No, już była chyba kiedyś mowa na forum o tym, że tak na słuch zaokrąglenie i utylnienie dają czasem zbliżony efekt. Z tego pewnie powodu kiedyś mi [ʉ] i [ɯ] brzmiały podobnie.