Dobra, chyba takiego wątku tu brakuje - jest przecie słowiańskie.
Czy znany jest jakikolwiek powód vowel breaking w skandynawskich? Jakaś inna zmiana fonetyczna, jakiś akcent, wpływ substratu, itd? Bo nie wystąpiło to wtedy w innych germańskich, musiał być więc jakiś powód, że wystąpiło to tylko tam. Oczywiście dopuszczam powód bo tak, bardzo częsty przecież, ale może jednak jest znany jakiś powód tego?
Po polsku to zjawisko nazywa się frakturą. A powodu nie ma, toteż i zmiana nie była przeprowadzona na całym obszarze językowym: jest nieznana większości dialektów norweskich ani na Islandii. Hipotezą jest duża siła wkładana w wymówienie tego /e/, w konsekwencji prowadząca do czegoś w rodzaju samogłoski "średnio długiej", rozbitej ostatecznie na dyftong w wyniku osobliwej izolacji w systemie fonetycznym.
Ok, dzięki.
Dotyczy to wszak języków germańskich, więc pytam tu. Chciałbym się dowiedzieć czy w językach skandynawskich istnieją jakiekolwiek slawizmy zwłaszcza leksykalne. Jeśli tak, proszę o przykłady
Tak co do słowiańskich związków ze skandynawskimi, to natrafiłem na ciekawy pidżyn rosyjsko-norweski zwany Russenorsk (https://en.wikipedia.org/wiki/Russenorsk).
Russenorsk? Biorąc pod uwagę, że słowo Ruś pierwotnie oznaczało Szwedów (https://en.wiktionary.org/wiki/%D0%A0%D1%83%D1%81%D1%8C#Old_East_Slavic), to dość zabawne... ;-)
Cytat: Lukas w Październik 20, 2017, 19:40:37
Dotyczy to wszak języków germańskich, więc pytam tu. Chciałbym się dowiedzieć czy w językach skandynawskich istnieją jakiekolwiek slawizmy zwłaszcza leksykalne. Jeśli tak, proszę o przykłady
Parę imion:
Gustav < pl.
Gościsław;
Svante(polk) < *Svętopъlkъ,
Valdemar < ps. *Voldiměrъ;
Vanda < pl.
WandaSłownictwo związane z kontaktami z Rusią:
humle < ps. *xъmelь,
tolk < ps. *tъlkъ,
torg < *tъrgъ
Nowsze zapożyczenia, głównie opisujące rosyjskie realia (te w zasadzie wyłącznie w szw.):
desjatin < r.
десятина,
halvimperial < r.
полуимпериал (półkalka),
ispravnik < r.
исправник,
kompromat < r.
компромат,
telega <
телега,
tsar < r.
царь,
zemstvo < r.
земствоInne:
jurte/
jurta < r.
юрта,
pistol < cz.
píšťala,
robot < cz.
robota,
vampyr < sch.
vampir.
Jest pram
https://no.wikipedia.org/wiki/Pram
z jakiegoś zachodniosłowiańskiego zapewne.
I lodje
https://no.wikipedia.org/wiki/Lodje
Ze staroruskiego ladja albo jakiegoś północnego łodzia
W dawnym nordyckim było taparøx oznaczające oczywiście jakiś topór.
Jeśli coś sobie jeszcze przypomnę to dopiszę.
Jest i to całkiem sporo resztek deklinacji w niderlandzkim... Kilkanaście najciekawszych przykładów (w nawiasie najbliższy odpowiednik niemiecki, nie zawsze mający to samo znaczenie):
inderdaad (in der Tat) - rzeczywiście
op den duur (auf die Dauer) - na dłuższą metę
in den beginne was het woord (im Anfang war das Wort) - na początku było słowo
ter wereld komen (zur Welt kommen) - przyjść na świat
ter wille van ... (um ... willen) - ze względu na
terzijde staan (zur Seite stehen) - wspomagać
luitenant-ter-zee (Leutnant zur See) - porucznik marynarki
ter harte nemen (zum Herzen nehmen) - wziąć do serca
ter plekke (an Ort und Stelle) - na miejscu
ten dele (zum Teil) - po części
ten slotte (zum Schluss) - na koniec
ten voordele van ... (zu ... Gunsten) - na korzyść
heer des huizes (der Herr des Hauses) - pan domu
dag des Heren (der Tag des Herrn) - dzień Pana
de tand des tijds (der Zahn der Zeit) - ząb czasu
's morgens (morgens) - rano
in groten getale (in großen Mengen) - w dużej liczbie
te goeder trouw (im guten Glauben) - w dobrej wierze
te zijner tijd (zu seiner Zeit) - w swoim czasie
van ganser harte (von ganzem Herzen) - z całego serca
onder ede (unter Eid) - pod przysięgą
Dlaczego po niemiecku w nagłosie pisze się schw i schm ale już sp albo sk? Czy sw i sm itp. występują w tym miejscu w jakichś rodzimych słowach?
Jest to zwykła niekonsekwenacja w zapisie, bowiem zmiana fonetyczna zaszła jednocześnie przed zwartymi, jak i aonornymi.
Więcej tutaj:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/High_German_consonant_shift#Other_changes
Ale widać, że z zasady przed zwartymi nie pisze się /sch/.