Avranemn

[Cusses]

spógłoski

m /m/, mm /*/, mn /*/, n /n/
g /k/, k /k^h/, b /p/, p /p^h/, d /t/, t /t^h/,
q /q/
f /ɸ/, v /β/, w /v/, c /θ/, x /θ/, z /ð/, s /s̺/, h /x/
j /j/
r /ɹ/, rr /r/
l /l/, ll /ʟ/

* nie wiem, jak nazwać ten dźwięk - /m/ - takie przeciągnięte, bez otwierania ust. To tak, jak powiedzieć słowo hmm

samogłoski

1. samogłoska
2. samogłoska zredukowana
3. samogłoska długa

a /a/, /ə/, /ɑ:/
e /e/, /ə/, /æ:/
i /i/, /ɪ/, /i:/
o /o/, /ə/, /ɒ:/
u /u/, /ʊ/, /u:/
y /ɨ/, /ɪ/, /ɨ:/

dyftongi

ay /aə/
ey /eə/
oy /oə/
uy /ɨ/

Spółgłoski (oprócz n) nie ulegają palatalizacji - mam nadzieję, że dobrze to nazwałem: si /sj/ itd.

zbitki spółgłoskowe

Zbitki spółgłoskowe mogą tworzyć z innymi spółgłoskami: f, j, l, m, n, r, s, x.
Zbitki spółgłoskowe mogą powstawać jedynie na skraju dwóch sylab, niedozwolone są zbitki spółgłoskowe w jednej sylabie (oprócz rr, ll, mm, mn).
Dozwolone zbitki spółgłoskowe umieściłem w załączniku.

sylaba

1. (C )+ V + (C)
2. (...V +) ll/mm/rr (+ V...)

założenia ogólne

Założenia powstają na bieżąco z językiem, więc owa lista może się znacznie rozbudować - szczególnie o alofony.

-Akcentowane samogłoski w wygłosie, po których występuje spółgłoska h, przechodzą w samogłoski długie, a h zanika.
-Jeśli wyraz kończy się dwiema spółgłoskami, dodajemy samogłoskę (ta zasada wymaga dopracowania).
-Wyrazy cztero- i trzysylabowe tracą w wymowie drugą samogłoskę w drugiej sylabie, jeśli jest nieakcentowana zgodnie z zasadami zbitek spógłoskowych (nie dotyczy bezokolicznika).
-W jednym wyrazie nie występują dwie spółgłoski j. Zawsze pierwsza zanika.
-Jeśli w wyrazie występuje spółgłoska j lub ni, to samogłoska y wymienia się na j.
-Jeśli cztero- lub trzysylabowy wyraz rozpoczyna nieakcentowana samogłoska, to nie wymawia się jej (nie dotyczy bezokolicznika) – afereza.
-Jeśli w wyrazie występuje spółgłoska j lub ni, to żadna samogłoska w nim nie może otrzymać tonu innego niż neutralny.
-Jedna samogłoska w wyrazie może otrzymać inny ton niż neutralny: opadający lub rosnący.
-Jeżeli dochodzi do hiatusu samogłoska nieakcentowana zanika, a jeżeli obie są nieakcentowane, to zanika druga samogłoska.
-Ani przed dyftongiem ani po nie może wystąpić kolejny dyftong.
-Przed dyftongami zstępującymi nie występują samogłoski.
-Po dyftongach wstępujących nie występują samogłoski.
-Spółgłoski k, p, t nie kończą wyrazów.
-Po spółgłoskach k, p, t w sylabach akcentowanych, samogłoski realizowane są jako długie.
-Spółgłoski k, p, t w sylabach nieakcentowanych i w zbitkach spółgłoskowych realizowane są jako g, b, d.
-Spółgłoska v w sylabie akcentowanej realizowana jest jako w.

[Todsmer]

* nie wiem, jak nazwać ten dźwięk - /m/ - takie przeciągnięte, bez otwierania ust. To tak, jak powiedzieć słowo hmm

Chyba [m:]

[Ghoster]

Używaj symbolu "ʰ" zamiast superskryptu. "S" apikalne to [s̺]. Po co ci dwa symbole na [θ]?

-W jednym wyrazie nie występują dwie spółgłoski j. Zawsze pierwsza zanika.

To bardzo głupie.

[Cusses]

Po co ci dwa symbole na [θ]?

-W jednym wyrazie nie występują dwie spółgłoski j. Zawsze pierwsza zanika.

To bardzo głupie.

To wynika jedynie z mojego poczucia estetyki.
c tylko na początku wyrazu lub w obrębie samogłosek: cajer, lacerajre.
Natomiast x w pozostałych przypadkach: pavax, oxlenanemn.

A co do j, to chodziło mi o to:
Czasownik cajer - po końcówce -jer widać, że to czasownik (jeszcze tego nie opisał, ale wkrótce to zrobię).
W 1. os w trybie oznajmującym w stronie czynnej otrzymuje -'ej
ca'jer + ej = cajerej
Według zasad pozbywamy się j (bo nie podoba mi się brzmienie) caer'ej
Ponieważ dochodzi do hiatusu, samogłoska nieakcentowana zanika, a że -ej zawsze jest akcentowane, to mamy dwie nieakcentowane, więc zanika druga: car'ej

Ale jeśli nadal nie ma sensu, to wymyślę coś innego