Język Napasei (Nâpâsei) to aprjoryczny konlang z nieznaczną inspiracją japońskim i innymi językami azjatyckimi. Jest on lapisywany katakaną z domieszką znaków chińskich.
FONOLOGIA
Samogłoski główne: a e i o u < a e i o u >
Samogłoski przesunięte: ɑ ɤ ɯ ø y < â ê î ö ü >
Spółgłoski zwarte: p t k < p t k >
Spółgłoski nosowe: m n < m n >
Spółgłoski szczelinowe: f s ʃ x/h < f s š h >
Sonoranty ustne: w j l r < w y l r >
Wymowa r to r lub ɾ, czasem także ɾ̞̊. Wymowa języczkowa jest uznawana za wiejską, nieprzyzwoitą i jest wyśmiewana.
GRAMATYKA
Napasei posiada następujące części mowy:
- rdzeń
- spójnik
- partykuła
Szyk zdania
Kolejność słów to wyłączne OVS. Dopełnienie jest pierwsze, ponieważ opisuje czasownik. Każde słowo opisujące dopełenienie idzie przed nie. Następnie orzeczenie, a na koniec podmiot ze przydawkami przed nim.
Przykład: ホ̊ヌ̊ホ̊ ロ˝ア̊ ラ˝エ̊ - Hönü hö loâ laê – On czyta czarną książkę.
Oznaczanie akcentu w zdaniu.
Akcent zdaniowy jest oznaczony przez użycie partykuły "pânâ", umieszczonego przed słowem akcentowanym. Jest zapisywane 把.
Przykład: チ ̊ホ ̊ヌ ̊ 把 マ オ - Tî hönü pânâ mao. -
Kot jest czarny.
チ ̊ 把 ホ ̊ヌ ̊マ オ - Tî pânâ hönü mao. (是 把 黑貓) Kot jest
czarny.
Spójniki gramatyczne i słowotwórstwo
Istnieje kilka spójników gramatycznych. Chociaż nie ma systemu przypadków, spójniki wykonują niektóre z ich zadań. Jest ich niewiele. Zawsze są napisane w znakach chińskich (hânüšüâ)
I - spójnik standardowy 它
Kâ – spójnik standardowy przyszły-przypuszczający 为
Ö – spójnik sposobu (narzędnikowy) 用
Hâ – spójnik sposobu (narzędnikowy) przyszły-przypuszczający - 法
Šî – spójnik miejscownikowy 刀
Ki - spójnik miejscownikowy przyszły-przypuszczający 在
Przykład: ス ̊ ト ス ̏̏ ア ˚ - sütoišüâ - ortografia (prawo + STAND-CON + pisanie)
ネイ 为 チ ̊ ̊ サ ̊ - neikâtîlisâ - moja narzeczona (Ja + SPÓJ-STAND-PRZ.PRZYP + żona)
Mógłbyś podać jakiś przykład zdania z tym akcentem zdaniowym?
Ciekaw jeśm jego!
Przykład oznaczenia akcentu zdaniowego:
- Tî hönü nâkâ mi? (Czy twój pies jest czarny?)
- Tî pânâ râka neikâ. (Mój pies jest biały (Nie czarny). Stwierdzenie tego to cel wypowiedzi, więc jest to wyznaczane słowem pânâ.)
Na razie będę używał romanizacji, bo coś się zepsuło z katakaną. Znaki te są identyczne z japońskimi, lecz dakuten zamiast udźwięcznienia powoduje przejścia s > š, h > p, w > f i l > r, handakuten zaś odpowiada umlautowi/cyrkumfleksowi w romanizacji. Handakuten + dakuten przy jednym znaku zbugowały się w dwa handakuteny.
System honoryficzny języka Nâpâsei (tylko najważniejsze zaimki), razem z osobami, do których można taki zaimek stosować:
Bóstwo - takešî 大帝
Kapłan - kešî 帝
Król - kârâ 王
Szef - tü 头
Pan - nî 人
Pani - tâ 女
Młody pan - hâ 哥
Chłopiec - salî 第
Dziecko - šunü 子
Młoda pani - šêa 姐
Dziewczynka - fî 妹
Kolega - pê 朋
Koleżanka - âpê 女朋
Zaimki te są umieszczane przed imieniem lub tytułem osoby.
Do władcy dawniej używano zaimka (大)帝, obecnie jest on zastąpiony zaimkiem dawniej używanym dla książąt i arystokracji, 王.
Są z czegoś te zaimki wywiedzione? Tak jak np. waść od "wasza miłość".
Zaimki często oznaczają swojego adresata (nî - pan, tâ - pani), część z nich to złożenia (âpê, skrót od tâipê, żeński przyjaciel, takesî oznacza wieki Pan) wiele z nich działa podobnie.
Zaimki Osobowe:
1.os ネイ • ナメ゜
2.os ナ゜• マ゜ネ゜
3.os m ラエ゜• ラナ
3.os f セ゚ • セ゜メ
Romanizacja:
nei - namê
nâ - mânê
laê - rana
sê - sême
Cytat: CivilixXXX w Luty 11, 2019, 20:40:16
Samogłoski główne: a e i o u < a e i o u >
Samogłoski przesunięte: ɑ ɤ ɯ ø y < â ê î ö ü >
Z takim systemem samogłoskowym ten język aż błaga o jakąś harmonię i to jedną z tych bardziej ortodoksyjnych
Ogólnie fonologia na +. Zawsze lubiłem te prostsze. Masz wykształcony jakiś system alofonów ?
Cytat: CivilixXXX w Luty 11, 2019, 20:40:16
Sonoranty ustne: w j l r < w y l r >
Czy to jakieś abdżadowe nawiązanie do mej osoby ::) ?
Cytat: CivilixXXX w Luty 11, 2019, 20:40:16
Napasei posiada następujące części mowy:
- rdzeń
- spójnik
- partykuła
Tutaj się poczepiam. Nie wiem czemu często ludzie próbują na siłę odebrać rzeczownikowi i czasownikowi tytuł części mowy... A w gruncie rzeczy nie wiem czy to jest wogóle możliwe bo to są 2 najbardziej elementarne części języka. A często pojawiający się "rdzeń" nie jest jako tako nią. Nawet jeśli jest może występować samotnie bez jakiejkolwiek derywacji to w zależności od pozycjonowania, partykuł czy czego dusza zapragnie występuje jako rzeczownik. No przynajmniej mi się tak wydaje :)
Cytat: CivilixXXX w Luty 11, 2019, 20:40:16
I - spójnik standardowy 它
Kâ – spójnik standardowy przyszły-przypuszczający 为
Ö – spójnik sposobu (narzędnikowy) 用
Hâ – spójnik sposobu (narzędnikowy) przyszły-przypuszczający - 法
Šî – spójnik miejscownikowy 刀
Ki - spójnik miejscownikowy przyszły-przypuszczający 在
No tu się jeszcze raz doczepię. To co nazywasz spójnikami to toczka w toczkę po prostu partykuły. Ja wiem ze polska wikipedia podaje inne znaczenie partykuły natomiast jej opis ewidentnie odnosi się jedynie do polskich partykuł przez co może być mocno mylący. Dokładnie na tej samej zasadzie funkcjonują japońskie czy koreańskie "przypadki", chiński też wyraża relacje gramatyczne właśnie partykułami. Więc moim zdaniem nazywanie powyższych słów spójnikami (zwłaszcza że pod pojęciem spójnik rozumiemy coś zupełnie innego) to nadłużycie :P.
Jeszcze ciekawy jestem jak ugryziesz przymiotniki, przysłowki i liczebniki bo też ich nie ma na liście części mowy
Ogólnie język na +. Nie wydaje się być quasi japońskim nublangiem i ma swój charakter. Brakuje mi tutaj mocno opisu morfologii. Dużo by powiedział w jaką stronę to idzie. Więc jak pisałem na dyskordzie - ciekawy jestem jak to się dalej rozwinie :)
W przypadku rdzenia, jest to część mowy która może działać jak czasownik, rzeczownik, przymiotnik lub przysłówek w zależności od formy, miejsca w zdaniu i kontekstu. Każdy rdzeń może być więc zarówno czasownikiem jak i rzeczownikiem lub ich określeniem. W kwestii spójnika/partykuły, dokładnie opisałem ich działanie, więc jest to tylko kwestia nazewnictwa. O liczebnikach trochę zapomniałem, ale myślę, że jest to temat dobry na następny post, gdyż są one dość nietypowe. Występuje system siódemkowy.
Najwyższy czas wreszcie odpowiedzieć w tym wątku!
Podoba mi się dostosowanie katakany do zapisu tego języka. Ciekaw jestem tych liczebników, chociaż system siódemkowy nie wydaje mi się zbyt naturalnym czy wygodnym, wszak siedem jest liczbą pierwszą.
Liczebniki proste:
Liczby od jeden do siedmiu mogą być zapisywane zarówno katakaną jak i znakami chińskimi.
1 -tîa チ˚ア 一
2 - sinü シヌ˚ 二
3 - kusu クス 三
4 - pilîsi ヒリ˚シ 四
5 - önâ オ˚ナ˚ 五
6 - lunâ ルナ˚ 六
7 - šetî セ̏チ˚ 七
Liczebniki złożone (do 48):
Liczebniki złożone są tworzone poprzez podzielenie tej liczby przez 7. Jedności są dodawane przed siódemką, a reszta po niej, np.:
24 = 三七三 (3x7+3)
47 = 六七五 (6x7+5)
14 = 二七 (2x7)
11 = 七四 (7+4)
Liczebniki większe od 48:
Liczebniki większe od 48 są tworzone potęgą (šêö, セ̏˚オ˚, 大) umieszczaną przed siódemką, np.
656 = 三大七六二大七二七五 (7^3+6x7^2+2x7+5)
264 = 二大七四二大七二七五 (7^2+4x7^2+2x7+5)
68 = 二大七二七五 (7^2+2x7+5)
49 = 二大七 (7^2)
99 = 二二大七一 (2x7^2+1)