Ciekawe zasłyszane formy

[spitygniew]

To tak zanika [g] w językach, które je lakują przy obecności innych dźwięcznych zwartych?

[Feles]

Ghosterze Wiechwiedny, czy w arabszczyźnie nie zachodzi przypadkiem proces odwrotny?

[Ghoster]

[...........]

[spitygniew]

To tak zanika [g] w językach, które go lakują przy obecności innych dźwięcznych zwartych?

/g/ zazwyczaj się patalizuje (patrz: angielski, arabski) albo afrykatyzuje (patrz: grecki, czeski).

Czy znasz przykład z historii jakiegokolwiek języka, gdzie spalatalizowało się samo /g/ a /k/ pozostało twarde?

[Ghoster]

[...........]

[Dynozaur]

Czy znasz przykład z historii jakiegokolwiek języka, gdzie spalatalizowało się samo /g/ a /k/ pozostało twarde?

Znam "język", w którym stało się coś dokładnie odwrotnego - polaczkowa wymowa łaciny xD

(i przez długi czas Nevenlanch)

[Feles]

Tożto chyba każdy język, który wyżej wspomniałem. W arabskim /k/ to zawsze [k], a /g/ poprzechodziło szereg zmian [ɟ]>[ʤ]>(ʒ).
Co do innych języków mogę się mylić, ale przecież w angielskim jest chyba /k/ [k] i /gh/ [j]

Hmm, to mnie zaintrygowało. W angielskim gdziekolwiek występuje kombinacja /gh/?

Żyłem w przeświadczeniu, że /h/ istnieje tylko na początku wyrazu.

[Ghoster]

[...........]

[Feles]

Ale równie oczywiste jest to, że w tych wyrazach nie ma i nigdy nie było /gh/, a zapis ‹gh› to tylko głupia konwencja ortograficzna mająca oddawać dawne /x/ lub /ɣ/ (które potem zanikło, np. wzdłużając samogłoskę lub robiąc masę innych dziwnych rzeczy, ale raczej nigdzie nie zamieniając się ot tak w /j/).

Więc fejł, z palatalizacją /g/ nie ma to nic lub prawie nic wspólnego.

[Widsið]

To prawda, <gh> to nie dość, że konwencja, to stosunkowo młoda i - zdaje się - późniejsza niż dyftongizacja /i/ > /aɪ/. O ile są podobne słowa, w których /j/ powstało z /g/, o tyle było to na tyle dawno, że nawet konserwatywna angielska ortografia już tego nie zapisuje (maiden a nie *mighden, strang. mægden, braid a nie *brighd, strang. bredgan). <gh> oddaje dawne [x ç], których utrata wywołała później dyftongizację (night < strang. niht, a nie *nigt, might < strang. miht, a nie *migt, knight < strang. kniht, a nie knigt).

[Ghoster]

[...........]

[Feles]

Tak czy inaczej owe "maiden" nadal kwalifikuje do tej grupy angielski.

Tak, choć nie do końca. W staroangielskim palatalizowało się zarówno /k/, jak i /ɡ/ czy /ɣ/, por. ang. cheese, chest, hol. kaas, kist.
No i — jeśli się mylę, niech mnie Widsið poprawi — samo /ɣ/ się palatalizowało częściej niż /k/ lub /ɡ/.

[Widsið]

Tak, choć nie do końca. W staroangielskim palatalizowało się zarówno /k/, jak i /ɡ/ czy /ɣ/, por. ang. cheese, chest, hol. kaas, kist.

To prawda. Jeśli k pojawia się niespodziewanie zamiast ch, mamy do czynienia ze skandynawizmem (por. kettle zamiast *chettle, szkockie kirk zamiast church) lub innego rodzaju zapożyczeniem, ewentualnie zadziałał przegłos (king < cyning < *kuningaz). Palatalizacja tego typu była kompletna stosunkowo wcześnie (~ VII-wczesny VIII w., długo przed podobną zmianą np. w norweskim).

No i — jeśli się mylę, niech mnie Widsið poprawi — samo /ɣ/ się palatalizowało częściej niż /k/ lub /ɡ/.

Zależy, co rozumiesz przez "częściej". Zasięg palatalizacji tego dźwięku faktycznie był szerszy, tzn. mogła ona zajść w większej ilości kontekstów, ale z drugiej strony więcej innych zmian fonetycznych mogło powodować jej cofnięcie (dæg "dzień" /dæj/ - dagas "dni" (pl.) /dɑɣɑs/).

[zabojad]

'Na lodówce każdy palec znać', zamiast 'widać' - moja mama.

[Wedyowisz]

Dla mnie normalna konstrukcja, może w tej chwili odrobinę książkowo-starszopokoleniowa.