Ciekawe zasłyszane formy

[Vilène]

,,inkoproporować"

Normalnie koprolalia.

[CookieMonster93]

Będąc 2 tygodnie temu u siebie w Brodnicy, usłyszałem starszą panią, która w każdej pozycji wymawia /ɛ/ i /ɔ/ jako [e], [ o]. (No i standardowo, jak to starsi ludzie, /ɨ/ [ɪ])

[Vilène]

Jakiś dżidżej w radio wymówił ,,Duke Dumont" jako ,,didimą". No serio, czy to wygląda na francuski...

Dobrze że nikt nie zamianił Ariany Grande na ,,Achianę Gchą".

[CookieMonster93]

Hehe, ja usłyszałem raz w radiu kobietę, która nazwę utworu muzycznego zmieniła z from count to count na from cunt to cunt. :-)

[Noqa]

Niespecjalnie związane z wątkiem, ale nie znalazłem lepszego.

Nigdzie nie ma gdzie (postawić rzeczy)

Polskie qu'est-ce que c'est?

[spitygniew]

Nie bardzo, nie ma gdzie ma jakby domyślne miejsca: nie ma miejsca, gdzie, czyli gdzie jest zaimkiem względnym.

[Noqa]

Jak dla mnie to już prędzej nie ma (miejsca), gdzie (można) postawić rzecz. Ale wydaje mi się, że to jednak coś innego, i tutaj gdzie ma podobną funkcję, jak np. co w nie ma co się starać.

A za to dzisiaj: oszukinier. A ktoś mówił, że ta końcówka jest nieproduktywna ;-)

[Jarobor]

nie tyle zasłyszane, co zawidziane - pomijanie cząstki "by" w "żeby":

"Jakim trzeba być kiepem, że strzelać do orłów?"
"Tutaj jakiś brandzler siedział cały dzień w idiotycznej budce i wypatrywał orła, że do niego po prostu strzelić."

a kiedyś - u kogoś innego - spotkałem się też z nieodłączaniem końcówki osobowej od czasownika, np.:

"Poszłam tam, żeby zobaczyłam, co się stało."

(wiem - staroć wykopuję)

ja by to chciałem - 'chciałbym'

Mój syn pięcioletni tak mówi.
Konstrukcja osobliwa i mało popularna, aczkolwiek - przyznacie chyba - w zasadzie poprawna. Mamy tu przecież tylko ruchomość końcówek osobowych. Według Słownika Poprawnej Polszczyzny PWN forma jest niepoprawna, jednak ja osobiście uważam ją za dobrą i zrozumiałą oraz uroczą i kreatywną.
Co ciekawe dla mnie, ta konstrukcja jest używana przez mego syna całkiem świadomie - końcówki osobowe odmieniane są prawidłowo.
ty by chciałeś, ty by chciałaś
Mówiłaś, żeby (że by ?) zjadłem.
Ty by chciałeś, że ja by poszukałem.

Ponadto używa tej konstrukcji bardzo konsekwentnie. Poproszony o zacytowanie wypowiedzi, w której cząstka by użyta jest zgodnie z obowiązującymi normami, on posługuje się własną składnią.
oryginał: Powiedziałbyś tak, tato?
cytat:(Ona pyta), czy ty by tak powiedziałeś, tato.

Piszę o tym wszystkim także po to, aby zwrócić Waszą uwagę na język dzieci. Kiedyś miałem zamiar założyć tu wątek o idiolektach dziecięcych. Może warto byłoby taki wydzielić? Jak wiadomo, na etapie uczenia się ojczystego języka w młodym wieku dziecko wykazuje niezwykłą pomysłowość językotwórczą. Takie obserwacje mogłyby być dla conlangera pożyteczne.

[Ghoster]

[...........]

[Suedpreussen]

''Masz poczuchrane?'' w sensie ''Czy poczuchrałeś?''.
Nawet dostałem potwierdzenie, że to o to chodziło.

[Silmethúlë]

Co to znaczy ,,poczuchrać"?

[Dynozaur]

Chyba to samo co "zasrać", ale pewien nieśm.

[Suedpreussen]

W tym wypadku: wyczyścić sweter z kołtunów. Choć zazwyczaj czuchra się włosy.

Coś w rodzaju ''czesać''.

Ale raczej wykonywane rękami i dosyć energicznie.

[Ghoster]

[...........]

[Noqa]

W całej Polsce to czochrać. No c'mon, to nie jest żadne tajemne słowo. Chyba dodatkowo spopularyzowane przez wyrażenie "czochrać bobra".