Paikes

Zaczęty przez Ojapierdolę, Sierpień 16, 2011, 13:54:36

Poprzedni wątek - Następny wątek

Feles

Taki język, którym się od pewnego czasu zajmuję. Ma kilka ciekawych cech, którymi zajmę się w następnych postach.

Długo kształtował się zbiór głosek. Na początku wyłoniły się spółgłoski tylne, tj. /g k q/, którym trzeba poświęcić trochę uwagi.
W przeciwieństwie do polskiego, pakejańskie /g/ wymawia się bezdźwięcznie, jednak jest to dźwięk słaby, lekki - [ɡ̥~k͉].
/k/ jest znacznie silniejsze, nierzadko wymawiane z przydechem - [k~kʰ].
/q/ to głoska najsilniejsza i tym samym najbrzydsza (najmniej spokojna). Zawsze wymawiana uwularnie i z przydechem - [qʰ].
Później dodano również [χ].

Chciałem mieć również wiele przedniojęzykowych, m.in. [tʲ], [ts], [ʃ].

Ostatecznie fonologia ukształtowała się tak:

Spółgłoski
/b p d t dʲ tʲ ɡ̥ k qʰ/
<b p d t dh th g k q>

/v f ts s tʃ ʃ χ/
<v f c s ch sh x>

/m n r l/
<m n r l>

Jedna uwaga - końcowe /r/ jest obecne tylko jako końcówka 1. os. i wymawiane [r̥~s̺] (dziąsłowa apikalna bezdźwięczna drżąca/szczelinowa). W pozostałych pozycjach to raczej uderzeniowe [ɾ].

Samogłoski

/a e i iː o u uː/
<a e i í o u ú>

Krótkie /i u/ stają się niesylabiczne w otoczeniu innych samogłosek. Długie /iː uː/ zawsze są sylabiczne. Przykład: ieíe /je.iː.e/

/i iː/ są wymawiane [ɨ ɨː] po spółgłoskach /ts s r/.

Sylaby

Maksymalny wariant sylaby to (C)(i/u)V(i/u/S)(C), gdzie S - płynna/sonorant, tzn.
· dopuszczone są zbitki spółgłoskowe {m n r l} + spółgłoska na końcu sylaby
· oraz samogłoski mogą mieć {j w} przed oraz po sobie.
anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Pingǐno

Zapis ma noobowy.

Będziesz go gdzieś dodawał, do 'kiegoś conworldu?
  •  

Feles

Zapis był bardziej nubski, gdy miałem "ó" dla [uː].

Paikes to język kultury uznającej za najwyższe dobro Święty Spokój. :P

Aha, przymiotniki odmieniają się jak rzeczowniki, jednak najczęściej (z rzeczownikiem) używa się ich nieodmienionych:
uemok - na ciepłym
uem rúkok - na ciepłym słońcu

Cała odmiana zawiera osiem przypadków; mimo wszystko deklinacja bardziej przypomina tę z języków ugrofińskich niż indoeuropejskich.

Mianownik (-, -s)

Dopełniacz (-a, -) - pełni również funkcję biernika oraz jest używany z poimkami.

Cząstkownik (-/a/m) - partytyw; wymagany przez niektóre czasowniki, np. składować, sypać, wylewać, a również życzyć - stąd druga funkcja przypadku, funkcja życząca, obecna w zwrotach takich, jak Galim! (Dobroci!), Cilim! (Życzliwości!).

Inessyw-Illatyw (-ek) - wyraża bycie w czymś, przemieszczanie się w coś; potocznie nazywany miejscownikiem.

Elatyw (-ert) - wyraża wychodzenie z (wnętrza) czegoś; rzadko używany.

Adessyw-Allatyw (-ok) - wyraża bycie na czymś, przemieszczanie się na coś; nazywany również celownikiem.

Ablatyw (-ort) - wyraża odchodzenie od czegoś; rzadko używany.

Instruktyw (-/a/nk) - wyraża sposób lub narzędzie. Czasem nazywany miejscownikiem.

Istnieje kilka typów deklinacji - w zależności od zakończenia słowa: I - spółgłoskowa, II - samogłoskowa, III - długosamogłoskowa:
I gal - dobry; II des - światło; III naí - ciemny.

M.gal desnaí
D. gala de naí
C. galam dem naím
I. galek dieknaíek
E. galert diert naíert
A. galok diok naíok
Ab. galort diort naíort
Ins.galankdenknaínk

Aha, zakończone na /w j/ odmieniają się odmianą trzecią, np. beu - beu - beum tak jak naí - naí - naím ....
anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Canis

Jaka panuje ortografia?
  •  

Henryk Pruthenia


Feles

Chcecie coś bardziej sztamprofesjonalnego, to łapcie:

/b p d t dʲ tʲ ɡ̥ k qʰ/
<b p d t ď ť g k q>

/v f ts s tʃ ʃ χ/
<v f c s č š h>

/m n r l/
<m n r l>

/a e i~j iː o u~w uː/
<a e i-y í o u-w ú>
anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Canis

Ach, to. Nie zauważyłem, że wziąłeś je razem w jeden nawias ostry :D To jakiś starszy conlang?
  •  

Feles

Nie, całkiem nowy, tylko w "starym" stylu.

Taka osobliwa ortografia lepiej mi odpowiada.

Pisałem już w paikesie tu i tu [edit] i tu.
anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Henryk Pruthenia

A jasnego za jego osobliwe ortografie znienawidziliście... Ech.

Feles

Wiesz, jak kopiuje się po kawałku cudze konlangi i próbuje złożyć z nich działającą całość, to nic dziwnego, że nie wychodzi. ;)
A to było celowe spolsko-litewszczenie.

No to teraz poczyniłem pewne modyfikacje.
anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Mścisław Bożydar

Henryk ma trochę racji.
Ale tak to już jest, jeśli komuś się przyklei łatkę ;-)
Hvernig á að þjálfa Dragon þín?
  •  

Feles

Kolejna cecha - przy dosyć rozbudowanej deklinacji nie występuje odmiana przez liczby.


Każdy rzeczownik domyślnie jest pojedynczy określony. W różnych kontekstach może wyrażać liczbę mnogą określoną. Inne możliwości wyrażane są proklitykami.
· shú - (ów) język
· adag - (ów) dom
· iaq - (ów) cień

Atlissa ú beu adagek. Cili beu.
W domu są dwaj bracia. Ci bracia są życzliwi.


Dla liczby pojedynczej nieokreślonej używa się określenia i (jeden). Przed samogłoskami jest wymawiane niesylabicznie - jako /j/. Przed i zlewa się w í długie:
· i shú - (jakiś/jeden) język
· i adag - (jakiś/jeden) dom
· íaq - (jakiś/jeden) cień

Atlissa ú beu adagek. Cili i beu.
W domu są dwaj bracia. Któryś z braci jest życzliwy.


Dla liczby mnogiej (nieokreślonej) używa się wyrazu te, t przed samogłoską:
te shú - języki
t adag - domy
t iaq - cienie

W podobny sposób używa się pozostałych liczebników:
ú shú - dwa języki
sí adag - trzy domy
er iaq - cztery cienie


Mimo wszystko są to składniowo odrębne wyrazy:
íaq - pewien cień
i lam iaq - pewien mały cień
anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Feles

Odpowiedni wyraz może zostać zastąpiony przez sam liczebnik. W przypadku liczby pojedynczej/mnogiej określonej występuje zaimek (on/ona/ono/oni/one):

Cili i beu. - Jeden brat jest życzliwy.
Cili i. - Jeden jest życzliwy.

Cili ú beu. - Dwaj bracia są życzliwi.
Cili ú. - Dwaj są życzliwi.

Cili te beu. - (Jacyś) bracia są życzliwi.
Cili te. - (Jacyś) ludzie / (jakieś) osoby są życzliwe.

Cili beu. - (Ów) brat jest życzliwy. / (Owi) bracia są życzliwi.
Cili . - On jest życzliwy. / Oni są życzliwi.

Warto zaznaczyć, że w takiej sytuacji liczebnik "przejmuje" końcówkę deklinacji:

Mataptar i qarapok. - Wędrowałem (jakimś) stepem.
Mataptar iok. - Wędrowałem jednym.

Mataptar te qarapok. - Wędrowałem (jakimiś) stepami.
Mataptar tiok. - Wędrowałem wieloma.

Inna uwaga dotyczy sytuacji, gdy liczebnik określa podmiot zdania - liczebnik może wówczas wędrować przed czasownik:

Agosta t ekim. - Przybyli mężczyźni.
T agosta ekim. - jw.

Atlissa te gim. - Są (tu) ludzie.
T atlissa gim. - jw.

Jest to obowiązkowe przy mnogich formach 1. i 2. osoby:

Enassar. - Rządzę. (*)
T enassar. - Rządzimy.

Gossa u. - Widzisz. (**)
Te gossa u. - Widzicie.

*) Zaimek pierwszej osoby -r [s̺] pełni funkcję sufiksu. Tworzy jednak pełne formy zależne w deklinacji:

M. -r; ri/rí (emfatyczne)
D. re
C. rem
I. riek
E. riert
Ad. riok
Ab. riort
Ins. renk

**) Zaimek drugiej osoby u po samogłoskach jest wymawiany niesylabicznie - [w].
anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Feles

Przed państwem pismo pajkeskie:


krój drukowany, dwuelementowy, bezszeryfowy


pismo odręczne

Kształt litery "g" w piśmie odręcznym zależy od litery następnej - zwykle ma formę greckiej γ, jednak przed α ι η υ ω ma formę zbliżoną do litery drukowanej.
anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Henryk Pruthenia

Znaki diakrytyczne :O