Najnowsza polska cyrylica

[Tm.rzeka]

Długo mnie tutaj nie było, wracam więc dla odmiany nie z nowym językowym projektem, a ortograficznym – pierwszą moją próbą dopasowania alfabetu cyrylicznego do polszczyzny.
Zawiodę tu modernistów jak i ,,funkcjonalistów" – w tej wersji zachowane zostały w większości etymologiczne niuanse łacińskiej ortografii (ch-h, rz-ż), dla przykładu лекарь, морье, ale вернисаж i може. Jedynie dla pisowni u-ó zdecydowałem się znacznie ułatwić sprawę sprowadzając je do ,,у" za wyjątkiem końcówek ,,-ów", tak jak w słowie болимов.
Długo myślałem co zrobić z jusami – tajemnicą poliszynela jest że w jezyku polskim praktycznie zanikły, ograniczając się do lokalnych dialektów czy hiperpoprawnych jednostek. Ze względu jednak na te nieliczne osoby oraz w celu uniknięcia mieszania się form fleksyjnych zdecydowałem się na ich zachowanie, włącznie z wariantami jotowanymi.



a – а
ą - ѫ
b – б
c – ц
ć - ть
cz - ч
d – д
dz - dъ
dź - dь
e – е
ę - ѧ
f – ф
g – г
h – х (ch – х, h-хъ)
I – и, і (zapisujemy jako ,,і" w zbitkach ,,ij", ,,ji" zapożyczeniach oraz nazwami własnymi obcego pochodzenia przed samogłoskami, np. піанино, Польски Фіат itd.
j – й ,
k – к
l – ль
ł - л
m – м
n – н
o – о
p – п
r – р
s – с
ś - сь
sz - ш
t – т
u – у
w – в
y – ы
z – з
ż - ж
Samogłoski z wyjątkiem ,,i " oraz ,,y" posiadają swój jotowany odpowiednik:
а – я , традыця
e – ѣ , пѣкарь   
u, o –  ц , ютро, пюнек         
ą – ѭ , дзѭсльо
ę – ѩ, тѩжки





•   ,,ю" znaczyć może zarówno ,,jo" jak i ,,ju".
•   Zbitki ,,ij" zapisujemy jako ,,ій" np. ,,мійанка" ,,піймы" itd.
•   Jać nie jest etymologiczna, jednak stosunkowo często się w etymologiczność wpasowuje. Wybrałem ją gdyż nie znoszę znaku ,,є", a samo ,,e" nie musi koniecznie być jotowane (jak w bułgarskim)
•   Starałem się unikać egzotycznych znaków, stąt np. ,,дъ" zamiast ,,Ѕ"





•   Zmiękczenia zapisujemy za pomocą znaku miękkiego, gdy spółgłoska znajduje się przed inną spółgłoską, np. бузькa - ,,buźka" czy мысьльенѣ -  ,,myślenie". Jeśli zmiękczenie znajduje się przed samołgłoską, używamy odpowiedniej sam. jotowanej. Przykłady: тѣрпѣнѣ - ,,cierpienie", нюсѫцы – ,,niosący" , доконаня – ,,dokonania" czy дѩтюл – ,,dzięcioł
•   Dodatkowo ,,dz" od ,,dzi" rozrózniamy dodatkowym znakiem twardym, np. родъоны, рдъавы

Льитво, ойчызно моя! Ты ѣстесь як здровѣ!
Илье тѩ трьеба ценьить, тен тылько сѩ довѣ
Кто тѩ стратьил. Дьись пѩкность твѫ в цалей оздобѣ   
Видъѧ и описуѣ, бо тѧскнѩ по тобѣ