"Na vzgari avca, ktara ně mǎla velni, zabacila kaně: jeden tǎgnul tǎzki vaz, drugi dvigal vělki ladinek, a trěti věz sibka clověka. Avca rěkla da kani: "Serce mně bala, vizǎc, ca clavěk nakazije rabit kanǎm". Kaně adpavědǎli: Slivaj, avca, serca nas bali, kědi vidimi, jak clavěk, pan, zaběra tvaja velna na plasc dla samega sěbě. I avca ně ma velni. Islisazi ta, avca paběgla prěz ravnina."
Słowiański o następujących inwentarzu dźwiękowym: /a i e/, /m n/, /p b t d k g/, /s z c/, /l r j/. Wszystkie przypadki dalej zachowane, tak samo wszystkie podstawy morfologii słowiańskiej i wymian. Da się? Da się!
