Co mówicie, a mówić nie powinniście, czyli zmutowany polski

[Siemoród]

Stworzyłem czas pół-przyszły - <być w cz. przysz.> + <czasownik ndk. w cz. teraź.>. Przykład:
My tutaj będziemy mamy takę mapę tego miejsca.
Zaraz będę robię to.
Czasem tym wyrażam bardzo blizką przyszłość.

Prócz tego zmutował mi się czas przeszły - w 3. os. l. mn. dodaję słówno posiłkowe "są" na serbski način. Przykład:
Oni tam są byli i im się podobało.

Ciekawe kiedy na grunt polski przeniosę serbski Futur Prvi...

И ещё одно - coraz częściéj łapię się na używaniu znać zamiast wiedzieć.

Tak oto serbski i rosyjski mutują mój polski...

[Noqa]

Używa się w mojej rodzinie piszczeć, w znaczeniu narzekać na coś, niekoniecznie słownie, ale dawać do zrozumienia, że się coś nie podoba.
Zastanwiam się, czy to ogólnopolskie.

[spitygniew]

Nie.

[Todsmer]

Mimo że chyba faktycznie nie używam tego konkretnego słowa, rozumiem i znam koncept Nie jestem jednak w stanie sobie przypomnieć konkretnego słowa.

[Siemoród]

Używa się w mojej rodzinie piszczeć, w znaczeniu narzekać na coś, niekoniecznie słownie, ale dawać do zrozumienia, że się coś nie podoba.
Zastanwiam się, czy to ogólnopolskie.

Mnie się wydaje, że używam piszczeć w znaczeniu piszczeć o coś (jak stękać o coś), tak więc nie jesteś sam.

Dzisiaj się dowiedziałem, że nie istnieje scyzorek, a scyzoryk. Czy ktoś mówi "scyzorek"?

I jeszcze inne pytanie. Czy tylko ja używam stroić w znaczeniu budować?

[Dynozaur]

I jeszcze inne pytanie. Czy tylko ja używam stroić w znaczeniu budować?

Nie. Cały naród rosyjski tak robi.

[spitygniew]

A z polskiego pewnie Pogus.

[Siemoród]

Właśnie u mnie to pod wpływem rosyjskiego powstało. Powinienem był zapytać: Czy ktoś poza mną i Pogusem tak mówi po polsku?

I zdarzyło mi się powiedzieć w smyśle w znaczeniu w sensie

[Obcy]

Zdarzyło mi się powiedzieć: [nie lubię tego] telewizoru, słoneczniku, rowera, punkta, a nawet i chlebu, papierosu, zębu. Ach, ten nasz nieszczęsny dopełniacz… Może i wy często nagminnie mylicie jakieś dopełniacze?

BTW wiecie, że presktyptole niepotrzebnie mają ból dupy o tych meczy, bo w radopolskim tę formę akceptuje m.in. prof. Miodek? xDDDDDDDDDD

[Wedyowisz]

A z polskiego pewnie Pogus.

I Misza Pater...

@up: właśnie, mylimy, czy radopolski nadokreśla?

[Siemoród]

Zdarzyło mi się powiedzieć: [nie lubię tego] telewizoru, słoneczniku, rowera, punkta, a nawet i chlebu, papierosu, zębu. Ach, ten nasz nieszczęsny dopełniacz… Może i wy często nagminnie mylicie jakieś dopełniacze?

BTW wiecie, że presktyptole niepotrzebnie mają ból dupy o tych meczy, bo w radopolskim tę formę akceptuje m.in. prof. Miodek? xDDDDDDDDDD

Język polski swego czasu rozchwiał dopełniacz i jak widać wciąż się z tego nie otrząsnął. Jak się czyta Mickiewicza to to dobrze widać - albo mówił po polsku jak Kali, albo wtedy były powszechne zupełnie inne formy dopełniacza typu stoła, fotelów...

Ja też się czesto łapię na tém, że nie wiem czy użyć końcówki -a czy -u

Chociaż w célowniku téż - strachu czy strachowi? kotu czy kotowi?

W ogóle ciekawe - ile "błędów" by wychwycili preskryptole czytając, dopuśćmy, takiego Pana Tadeusza?

[Obcy]

Dołączam do listy liśćmi, gęśmi, kośćmi itd.
Poza tym nie wyobrażam sobie mówić o tym skurwysynu czy też z końmi trojańskimi (na komputerze)…
Na (nie)szczęście nazwy własne rządzą się własnymi zasadami, np. Tarnobrzega, ale: (Koło)brzegu, kluczy, ale: Klucz, zęba, ale: Zębu, hełmu, ale: Chełma, brandenburczyk, ale: petersburżanin.

(...) dopuśćmy (...)

Jeśli dobrze myślę, to dopuśćmy to kalka sensu przypuśćmy z rosyjskiego допустим?

[Siemoród]

Dołączam do listy liśćmi, gęśmi, kośćmi itd.
Poza tym nie wyobrażam sobie mówić o tym skurwysynu czy też z końmi trojańskimi (na komputerze)…
Na (nie)szczęście nazwy własne rządzą się własnymi zasadami, np. Tarnobrzega, ale: (Koło)brzegu, kluczy, ale: Klucz, zęba, ale: Zębu, hełmu, ale: Chełma, brandenburczyk, ale: petersburżanin.

Z narzędnikiem to chyba jest to kwestja tego, żeby temat kończył się na ś(ć) - gośćmi, kośćmi, gęśmi, liśćmi, miłośćmi* - nawet w miarę regularnie.
Za to z synem i domem to faktycznie jakieś jajca są (jak dla mnie). Nie wiem dlaczego, ale mi się zdaje cholernie naturalnym mówić:
o, na domie
w domu
o, na synie
w synu
Nawet to skopiowałem do jecieńskiego.

A co do skurwysyna - tu faktycznie coś dziwnego się stało - w wołaczu też:
o! synie
o ty skurwysynie/-nu!

O dopełniaczu nazw własnych można książki pisać. W ogóle o dopełniaczu.
pies Żurka, ale talerz żurku (partitiv?)
nié ma Baracka, ale nié ma baraku

I jeszcze te podwójne formie typu króli/królów, rodzai/rodzajów.
Języku polski! Coś ty do cholery zrobił z dopełniaczem?

*EDIT: chociaż teraz widzę, że po radopolsku jest miłościami. W takim razie i to jest pochrzanione.

(...) dopuśćmy (...)

Jeśli dobrze myślę, to dopuśćmy to kalka sensu przypuśćmy z rosyjskiego допустим?

W sumie to bardziej sensu "przyjmijmy".

Jak tak s'e czytam ten temat to odnoszę wrażenié, że językoznawcy (nawet amatorzy) na ogół nie umieją mówić.

[Obcy]

I jeszcze te podwójne formie typu króli/królów, rodzai/rodzajów.

Króli to współcześnie jest niedorzeczownik, bo zawsze się mówi królów, ale wyjątkiem jest Trzech Króli, ot takie cóś

I drugim cóś jest to, że z liczebniki z miesiącami zawsze tworzą w radopolskim związek rządu, jedynym wyjątkiem jest pieśń Trzeci Maj.

pies Żurka, ale talerz żurku (partitiv?)
nié ma Baracka, ale nié ma baraku

No i przyglądam się mojemu kotu, ale: Tomaszowi Kotowi

o! synie
o ty skurwysynie/-nu!

Radopolski mówi „niet” dla synie.

o, na domie
w domu

A dla mnie strasznie dziwne jest mówienie o domu publicznym, aż mi się nasuwa domie. Co ciekawe, w litanii mamy wyłącznie: Domie złoty, módl się za nami!

[Siemoród]

(kontynuujemy meandry polskiéj deklinacyi)

Radopolski mówi „niet” dla synie.

Faktycznie, "synu złoty" - coś mi się pochrzaniło.

Króli to współcześnie jest niedorzeczownik, bo zawsze się mówi królów, ale wyjątkiem jest Trzech Króli, ot takie cóś

I drugim cóś jest to, że z liczebniki z miesiącami zawsze tworzą w radopolskim związek rządu, jedynym wyjątkiem jest pieśń Trzeci Maj.

O ile w przypadku Trzeciego Maja można to pod pewną poetyzacyę podpiąć, o tyle króli to faktycznie niedorzeczownik.

A dla mnie strasznie dziwne jest mówienie o domu publicznym, aż mi się nasuwa domie. Co ciekawe, w litanii mamy wyłącznie: Domie złoty, módl się za nami!

O, świetnie! Ktoś jeszcze tak mówi? Po radopolsku miejscownikowe i wołaczowe domie to archaizm, ale widocznie jeszcze tak się mówi.