Co mówicie, a mówić nie powinniście, czyli zmutowany polski

[Kazimierz]

Podwójne przeczenie zgodnie z logiką powinno dawać twierdzenie (tak jest m.in. w współczesnym angielskim i chyba niemieckim), natomias podwójne twierdzenie to nadal twierdzenie, nie ważne jak się na to patrzy (no chyba, że są jakieś języki, w których to daje przeczenie, ale wątpię bo to naprawdę nie ma sensu).

[poloniok]

Użytkownicy języków romańskich jakoś normalnie z tym żyją i przez podwójne przeczenia nie postradali rozumu:
Je ne veux rien, No quiero nada etc.

Dziwnie, jak ja miałem Francuski w szkole nigdy nam powiedziano że to podwójna negacja. Zawsze myślałem że to jedyna negacja, tylko że to "ne" jest takie potrzebne słówko powiedzmy.

I skąd tam d?

No właśnie, w Poloniokczyźnie "ode" znaczy "od" i (!) "o". Przykład: "Idź ode mnie" (od), "Nie mów ode mnie" (o). Intonacja właśnie leży na ostatniej sylabie "-de", też jest dosyć szybko wymawiana. Ja się po prostu tak nauczyłem mówić, słówka jak "ude mnie", "kołode mnie" brzmią do mnie ładniej i więcej naturalno.

[Obcy]

Dziwnie, jak ja miałem Francuski w szkole nigdy nam powiedziano że to podwójna negacja. Zawsze myślałem że to jedyna negacja, tylko że to "ne" jest takie potrzebne słówko powiedzmy.

A no ze strony etymologicznej to podwójne przeczenie, natomiast w gramatykach francuskich to się traktuje jako przeczenie złożone, bo samo "ne" współcześnie nic nie robi. Słuszna uwaga.

[Kazimierz]

Nie mogę przestać pisać słowa "zapożyczenie" przez "rz"
Może trochę nie na temat, ale bardzo mnie to wkurza od jakiegoś czasu.

[Ghoster]

[...........]

[Widsið]

Podwójne przeczenie zgodnie z logiką powinno dawać twierdzenie (tak jest m.in. w współczesnym angielskim i chyba niemieckim), natomias podwójne twierdzenie to nadal twierdzenie, nie ważne jak się na to patrzy (no chyba, że są jakieś języki, w których to daje przeczenie, ale wątpię bo to naprawdę nie ma sensu).

Co ciekawe, w wielu językach preferujących książkowo pojedyncze przeczenie, często w mowie potocznej pojawia się podwójne. Mam wrażenie, że ma to charakter "uzgodnienia negacji", coś jak uzgodnienie rodzaju,

[Feles]

Podwójne przeczenie zgodnie z logiką powinno dawać twierdzenie (tak jest m.in. w współczesnym angielskim i chyba niemieckim), natomias podwójne twierdzenie to nadal twierdzenie, nie ważne jak się na to patrzy (no chyba, że są jakieś języki, w których to daje przeczenie, ale wątpię bo to naprawdę nie ma sensu).

Kiedy to właśnie angielski i inne germańskie robią to w zjebany sposób. Normalne języki robią to tak samo, jak polski.

Co zresztą w germańskich nie jest naturalnym rozwojem, tylko najpewniej wpływem łaciny:

One would not, after all, want to say that only a few Germanic languages are "logical". In fact, it seems that ultimately the normative criticism of "double negation" is not based on logic, but on the prestige of Latin, which served as the model for the standard varieties of several western European languages, and which had negative indefinites precluding predicate negation (cf. Haspelmath 1997: §8.2).

[poloniok]

Podwójne przeczenie zgodnie z logiką powinno dawać twierdzenie (tak jest m.in. w współczesnym angielskim i chyba niemieckim), natomias podwójne twierdzenie to nadal twierdzenie, nie ważne jak się na to patrzy (no chyba, że są jakieś języki, w których to daje przeczenie, ale wątpię bo to naprawdę nie ma sensu).

Kiedy to właśnie angielski i inne germańskie robią to w zjebany sposób. Normalne języki robią to tak samo, jak polski.

Co zresztą w germańskich nie jest naturalnym rozwojem, tylko najpewniej wpływem łaciny:

One would not, after all, want to say that only a few Germanic languages are "logical". In fact, it seems that ultimately the normative criticism of "double negation" is not based on logic, but on the prestige of Latin, which served as the model for the standard varieties of several western European languages, and which had negative indefinites precluding predicate negation (cf. Haspelmath 1997: §8.2).

Przez jaką rację ma być podwójna negacja logiczna? Przecież dwa minusy równia się plus, tak w szkole się uczy (3 -(-3) = 3+3 = 6)

[Henryk Pruthenia]

Tylko, że nie jest to podwójna negacja, tylko oznaczenie jednej negacji wszędzie, gdzie to możliwe.

[poloniok]

Tylko, że nie jest to podwójna negacja, tylko oznaczenie jednej negacji wszędzie, gdzie to możliwe.

A No racja! "Nikt nikogo nigdzie nie widział" jest dobry przykład na to. Znaczy po prostu że Polski bazuje na innej logicę, że to teoretycznie jest negacja pojedyncza, lecz ale zaznaczona jest wszędzie gdzie możliwe

[Feles]

Podwójne przeczenie zgodnie z logiką powinno dawać twierdzenie (tak jest m.in. w współczesnym angielskim i chyba niemieckim), natomias podwójne twierdzenie to nadal twierdzenie, nie ważne jak się na to patrzy (no chyba, że są jakieś języki, w których to daje przeczenie, ale wątpię bo to naprawdę nie ma sensu).

Kiedy to właśnie angielski i inne germańskie robią to w zjebany sposób. Normalne języki robią to tak samo, jak polski.

Co zresztą w germańskich nie jest naturalnym rozwojem, tylko najpewniej wpływem łaciny:

One would not, after all, want to say that only a few Germanic languages are "logical". In fact, it seems that ultimately the normative criticism of "double negation" is not based on logic, but on the prestige of Latin, which served as the model for the standard varieties of several western European languages, and which had negative indefinites precluding predicate negation (cf. Haspelmath 1997: §8.2).

Przez jaką rację ma być podwójna negacja logiczna?

Bo to nie jest podwójna negacja. Por. „nie mogę nie robić” = „muszę robić”; „nie mówię, że nie chcę” ~= „mówię, że chcę”.

Przecież dwa minusy równia się plus, tak w szkole się uczy (3 -(-3) = 3+3 = 6)

(-3) + (-3) = -6.

[poloniok]

Podwójne przeczenie zgodnie z logiką powinno dawać twierdzenie (tak jest m.in. w współczesnym angielskim i chyba niemieckim), natomias podwójne twierdzenie to nadal twierdzenie, nie ważne jak się na to patrzy (no chyba, że są jakieś języki, w których to daje przeczenie, ale wątpię bo to naprawdę nie ma sensu).

Kiedy to właśnie angielski i inne germańskie robią to w zjebany sposób. Normalne języki robią to tak samo, jak polski.

Co zresztą w germańskich nie jest naturalnym rozwojem, tylko najpewniej wpływem łaciny:

One would not, after all, want to say that only a few Germanic languages are "logical". In fact, it seems that ultimately the normative criticism of "double negation" is not based on logic, but on the prestige of Latin, which served as the model for the standard varieties of several western European languages, and which had negative indefinites precluding predicate negation (cf. Haspelmath 1997: §8.2).

Przez jaką rację ma być podwójna negacja logiczna?

Bo to nie jest podwójna negacja. Por. „nie mogę nie robić” = „muszę robić”; „nie mówię, że nie chcę” ~= „mówię, że chcę”.

Przecież dwa minusy równia się plus, tak w szkole się uczy (3 -(-3) = 3+3 = 6)

(-3) + (-3) = -6.

Miałem na myśli, że -(-) równa się +. Ale okay, tak też można argumentować

To z tym "nie mogę nie robić" jest świetny przykład na to, że np. "nikt go nie widział" nie jest podwójną, a lecz pojedynczą negacją.

[spitygniew]

Mam archaiczną alternację w parze odzew - odezwu (zapewne przez analogię z odezwać, no Dyno).

[Widsið]

To z tym "nie mogę nie robić" jest świetny przykład na to, że np. "nikt go nie widział" nie jest podwójną, a lecz pojedynczą negacją.

Inny ciekawy przykład na negacyjne niuanse:
jestem nikim - nie jestem nikim

[Henryk Pruthenia]

Tylko, że tu "nikt" nie jest zaimkiem, a rzeczownikiem "ktoś niepotrzebny, zbędny, nieszanowany", i w funkcji zaimka te słowo zachowuje się z uzgodnioną negacją: Nikt nie przyszedł? Jutro nie będzie nikogo? Z nikim nie rozmawiałem!"