Etymologie w polskim

[varpho :Ɔ(X)И4M:]

czy "brać kogoś na barana" może być wynikiem jakiegoś upodobnienia się "brać kogoś na barki" do "brać kogoś na kolana"?
no i ciekawe jest też rozszerzenie semantyczne takich kolan w kierunku miednicy...

[Wedyowisz]

Wg Borysia końcówka -cz w wyrazach acz i lecz jest kognatem łacińskiego -que (gr. te, stind. ca).  Zachsł. *lěče/leče, prasł. *ače, bułg. че "i; a, ale; że". Zacz też tutaj należy?

[Dynozaur]

Chyba już wiem skąd się wzięła alternacja sz:ś w męzkoosobowych formach przymiotników np. "słabszy - słabsi" i zaimków "nasz- nasi".

To nie analogja, tylko wpływ gwar mazurzących, w których mazurzenie spowodowało też morfologiczne zjednanie wyrazów z tematem zakończonym na historyczne -sz z tematami na -s. Spotyka się przecież formy typu "o męzie" w owych gwarach.

Chociaż nie wyjaśnia, to dlaczego to nie dotknęło ż (chyba tylko w formie "duzi", co już można wytłómaczyć analogją. W innych leksemach masz - "chyży ludzie", "boży strażnicy" it.p.) oraz "cz".

[spitygniew]

Ale udziwniasz, etymologia jest jasna:

tylny < *tylьnъjь
tylni < *tylьniji

[Dynozaur]

Sorry, nie kupuję tego. Wszystko, co tłumaczy nieregularne zapożyczenie z gwary (wykraczające poza słownictwo) brzmi jak przekombinowana lingwistyka ludowa.

Tak, tylko że przez większość historji mazurzyła większość Polski - z stolycą włącznie. Więc oddziaływanie mogło być spore.

Brak mazurzenia w literackim języku polskim to w gruncie rzeczy dzięki Wielkopolsce.

[Mścisław Bożydar]

Brak mazurzenia w literackim języku polskim to w gruncie rzeczy dzięki Wielkopolsce.

Don't forget Kresy

[spitygniew]

Takie rzeczy nie dzieją się nawet w wielce rozdialektowanym angielskim, gdzie każdy w miarę potrafi naśladować inne dialekty. Nie ma tak, że zwarcie krtaniowe zamiast /t/ pojawia się np. w kilku słowach.

Za to /o:/ zamiast /u:/ już tak.

[spitygniew]

Za to /o:/ zamiast /u:/ już tak.

Jakiś przykład...? I przypomnę, że mówię o zapożyczaniu cech z dialektów (niezbyt regularne zmiany fonologiczne w angielskim zdarzają się jak najbardziej - patrz np. wymowa "ea" - i czymś podobnym było polskie "nasi", ale ani jedno, ani drugie, nie musi być związane z gwarami)

A, bo mnie zawsze formy typu "de dors" wydawały się zapożyczeniami z gwar, nie wiem jak mogłyby powstać takie nieregularne zmiany. Ale to ty tu jesteś autorytetem.

[Feles]

[nobbc][/nobbc]

[Wedyowisz]

ęsi

[Wedyowisz]

Brückner lubieć znał i bynajmniej się od niego stanowczo nie odcinał:

luby, lubić (dziś, jak przy musić, myślić, mówimy i lubieć; lubiał zamiast lubił);

z drugiej strony, z tegoż słownika etymologicznego:

nienawidzić mylne

[varpho :Ɔ(X)И4M:]

mam pytanie do znawców polszczyzny: czy wyrazy "sprzedaż", "podaż" itd. to jakieś polsko-francuskie hybrydy?

[Wedyowisz]

mam pytanie do znawców polszczyzny: czy wyrazy "sprzedaż", "podaż" itd. to jakieś polsko-francuskie hybrydy?

Galicyzmy na -aż są zwykle rodzaju męskiego chyba... Brückner twierdzi, że ta formacja ma coś wspólnego z rzeczownikami na -eż. Przykłady: kradzież, grabież, łupież, kacież Przydałoby się znać datę pierwszego zaświadczenia.

[Wedyowisz]

Skąd "knajak"?

[spitygniew]

A "menel"?