Ciekawe zasłyszane formy

[Ainigmos]

Bezkobiecie (wzorem bezrobocie) jako czanowa nazwa na obywanie się bez bliższych więzi (innych niż formalne) z kobietą.

[ZBronk]

Zdrobnienia czasowników (a ściślej rozkaźników) - występuje w gwarze kociewskiej typu idźkaj, chodźkaj. Rzadziej spotyka się je też w kaszubskim (wpływ sąsiedztwa?): idzky, chòdzky.

[SchwarzVogel]

Bezkobiecie (wzorem bezrobocie) jako czanowa nazwa na obywanie się bez bliższych więzi (innych niż formalne) z kobietą.

Bańkowski zna także bezpienięże z 1588 do kompletu (bardzo często te zjawiska będą występowały razem).


Gógl znajduje kilka użyć w Internecie

[Ainigmos]

Przedpiśca jako nieradopolska (nieoficjalna) nazwa na piśmienniczego odpowiednika przedmówca na wielu forach internetowych.

[Τόλας]

Cytat: ,,Jeszcze kilka lat na karuzeli, bo nadal jest atrakcyjna fizycznie, a potem już staropanieństwo i »wychowywanie« psyna."  :-)

[spitygniew]

Fajne, tylko jak to brzmi w mianowniku?

[dziablonk]

 jak sukinsyn

[Łudomian]

płaszczszy

[dziablonk]

może lepiej płaższy, skoro jest niski - niższy albo bliski - bliższy?

[Kazimierz]

Moja babcia: bakałażan

[dziablonk]

zajęcmi
Niby zwykłe przejęzyczenie, ale brzmi całkiem-całkiem.

Rzeczywiście przejęzyczenie, ale lekkie , bo kiedyś w N. zającmi (por. sk zajacmi) a. zajęcami ("Żaden za zajęcami* nie jeździł Hreczecha")
*tak w oryginale Pana Tadeusza (ks. I, w. 817).

[dziablonk]

Phi, niby co w tym dziwnego?

To, że antycypacja miękkości nie występuje przed twardymi.

miejsce   

Ja mówię "czejść".
To chyba jest jakieś ukierunkowane na zlożenia z frykatywami.

A jak wymawiasz '600'?

[Siemoród]

zajęcmi
Niby zwykłe przejęzyczenie, ale brzmi całkiem-całkiem.

Rzeczywiście przejęzyczenie, ale lekkie , bo kiedyś w N. zającmi (por. sk zajacmi) a. zajęcami ("Żaden za zajęcami* nie jeździł Hreczecha")
*tak w oryginale Pana Tadeusza (ks. I, w. 817).

Słowacki to kiepski język do porównania narzędnika mnożyny, bo tam są nawet takie innowacyjne formy jak Slovákmi czy dubmi. Pierwotną formą napewno było zajęcy lub zający (nie jestem pewien co do iloczasu), z końcówką właściwą dla całej odmiany o-/jo-tematycznej, nie zaś z i-tematycznym -mi. Nie wykluczam jednak, że forma typu zajęcmi ~ zającmi mogła być w średniopolszczyźnie spotykana.

Ja mówię "czejść".
To chyba jest jakieś ukierunkowane na zlożenia z frykatywami.

A jak wymawiasz '600'?

W szejset chyba jest zmiana z tej samej epoki co miejski (<mieś[ć]ski) czy rajca (<radźca), tylko z jakiegoś powodu nieodzwierciedlana w pisowni.

[dziablonk]

Forma zającmi znana jest z 2 dzieł z poł. XVI w.:
- "Kronika wszytkiego świata" (1551) Marcina Bielskiego
- "Consilium rationis bellicae" (= Zasady sztuki wojennej) (1558) Jana Tarnowskiego

[dziablonk]

W szejset chyba jest zmiana z tej samej epoki co miejski (<mieś[ć]ski) czy rajca (<radźca), tylko z jakiegoś powodu nieodzwierciedlana w pisowni.

A co z '60'? Zmiana wymowy nie została odzwierciedlona, bo burzyłaby przejrzystość struktury pozostałych liczebników od 500 do 900.
(BTW, w słoweńskim dvajset na '20', ale dalej dla liczebników 30-90 wszystko z -deset, tj. trideset,..., devetdeset.)
Zresztą w XVI w. widać w rękopisach 2 tendencje w uproszczeniach tych miękkich zbitek:
a) utrata miękkości: ratca, miestca, szestset - tak zazwyczaj w Małopolsce
b) antycypacja: rajca, miejsca, szejset, !szejś '6'  - tak w Wielkopolsce
Generalnie zwyciężyła postać z wytrąconym j (np. zdrajca), chociaż mamy też przykłady typu radca, przywódca (stp. też przewójca), świętokradca (stp. świętokrajca)
W listach królowej Marysieńki również spotyka się antycypację:  Zamoiscz 'Zamość', trzeyszewy 'trzeźwy'.