Томашевіца а.к.а. Цястковіца w wersji odświeżonej
Łacinka | Grażdanka polska | Nazwa liter(y) |
A | Аа, Яя | a, ja |
Ą | оѡ̃, Өѡ̃ өѡ̃ | - |
B | Бб | be |
C | Цц | ce |
Ć | Ць ць | - |
CZ | Чч | cza/cze |
D | Дд | de |
DZ | Дз дз | - |
DŹ | Дзь дзь | - |
DŻ | Дж дж | - |
E | Ее, Єє | e, je |
Ę | еѡ̃, Єѡ̃ єѡ̃ | - |
F | Фф | ef |
G | Гг | gie |
H, CH | Хх | cha |
I | Іі, ї | i, i z tremą |
J | Йй | jot |
K | Кк | ka |
L | Ль ль | - |
Ł | Лл | eł |
M | Мм | em |
N | Нн | en |
Ń | Нь нь | - |
O | Оо, Өө | o, jo |
Ó | О́о́, Ө́ө́ | o z kreską, jo z kreską |
P | Пп | pe |
R | Рр | er |
RZ | Р̆ р̆ | erz |
S | Сс | es |
Ś | Сь сь | - |
SZ | Шш | sza / sze |
SZCZ | Шч, шч | - |
T | Тт | te |
U | Уу, Юю, Ўў | u, ju, krótkie u/łot |
W | Вв | we / wu |
Y | и | y |
Z | Зз | ze(t) |
Ż | Жж | że(t) |
Ź | Зь зь | - |
[ɰ̃] | ѡ̃ | nosek |
[j] | ь | miękki znak |
twardy znak | ъ | twardy znak |
Jeśli chcecie, by rz i ó wyświetliły się wam prawidłowo – wrzućcie w Worda (czy inny podobny program) i ustawcie czcionkę "Cambria" 
р̆ powstało dzięki próbom wprowadzenia cyrylicy do Polski w XIXw. i dzięki podobieństwu do ř, aczkolwiek zamiast háčka mamy ten sam diakrytyk co w ў, й.
Zasady pisowni ї oraz ў:a)
ї pełni rolę TYLKO niezmiękczającego i po
с, з, ц:
Сїнгапур, сїнус, цїс (vs. miękkie:
ціс),
зїдентифіковаць, зїсьціцьb) gdy musimy zapisać [ji] używamy
ъі (po с, з, ц),
ьі (po pozostałych spółgłoskach) lub
і (po samogłosce)
c) ў używamy do zapisu zapożyczeń zawierających "au", "eu" będących częścią pojedynczej sylaby oraz do zapisu obcego /w/ niebędącego kontynuantem /l/ lub /ɫ/, np.
ўікенд, аўтор, ЕўропаZnaki dodatkowe:(ь)ӓ – ä [æ]; może być też [ɛ], gdy język odróżnia a [a~ɑ], ä [æ~ɛ], e [e] vide: fiński
(ь)ё – ë [ə]
(ь)ӧ – ö [œ], [ø], [ɤ]
(ь)ӱ – ü [y], [ʏ], [ʉ]
е́, є́ [e]; na tej samej zasadzie о́, ө́ dla
O ile oznaczanie umlautów dla obcych nazw jest obowiązkowe, ostatnie cztery znaki są opcjonalne.
Argumenty za ukraińskawą grażdanką:– Nie ma luki przy zapisie e:je, o:jo, ó:jó – a przy rosyjskiej/białoruskiej by była vide: э:е, о:ё, о́:ё́?, wprowadziłem więc literę »ө« dla »jo« i »ө́« dla »jó«; No i nie lubię tego dziwnego э… fuj.
tl;dr ё́ jest dziwne
– Jest sposób na zaznaczenie niezmiękczającego i: сїнус, сїнолөгья (wyjaśnienie zapisu w zakładce poniżej)
– Postanowiłem nie odróżniać w piśmie h:ch, ponieważ nie było przejścia g > h tak jak w niektórych językach słowiańskich.
– grażdankowe Хх dla tego dźwięku jakoś w oczy nie razi
Skąd ѡ̃ dla nosowości?– pierwsze primo: bliskość fonetyczna [õ̯] do [ũ̯]~[w̃]
– drugie primo: tylda i omega są cool, no i nie trzeba wprowadzania 4 znaków nosowych (tj. ą:ją, ę:ję), no i jusy są brzydkie w chuj: (ѫ:ѭ, ѧ:ѩ)
– trzecie primo: wg najnowszych opracowań ą i ę to dwa fonemy, a nie jeden. /ɔw̃/, /ɛw̃/
– czwarte primo: możliwość zapisu obcych imion/nazwisk Жаѡ̃-Жак Русо, odmieniane: Жана-Жака Русо, itd.
No i
przykład tekstu (polecam skopiować w Worda i ustawić czcionkę Cambria, bo jak wspomniałem powyżej, nie będzie problemów z wyświetlaniem)
PS. Niedługo wrzucę polski tengwar ^_^