język szfamajski (języki kszapszańskie)

[Emil]

Język szfamajski (šfamasas ešfā [ˈʃfamasas ˈeʃfaː]) to potomek języka prakszapszańskiego (więc to pośrednij potomek języka pragammajskiego)

Procesa od prakszapszańskiego:
aɔ̯ > aː

Rozwój allofoni l~ʟ
El > El
Ol > Oʟ
Cl > Cl

ɨ ʉ > i y

ʡaː > ħaː
ʡ > Ø
mʰ nʰ > Ø

Uproszczenie kʃ z wyjątkiem kszapszu
kʃ > ʃː

Uproszczenie kszapszu
kʃapʃ > ʃaf

hE > sE
h > Ø

VʟV > VwV
ʟ > ʊ̯

þʰ ðʰ > ʋ

Harmonja wysokości w dyftongach
aɛ̯ > ɔɛ̯
aʊ̯ > aɒ̯
oʊ̯ > iʊ̯
yʊ̯ > uː

Utrata a przed wargowymi

VV > VʔV

Spirantyzacja przydechu
pʰ > f
tʰ > þ
kʰ > x
bʰ > v
dʰ > ð

χ > x
g > ʒ

VɣV > Vː
VwV > Vː

w przed a i dyftongami > ʋ
w > Ø
q > k

ɔɛ̯ > ɛɔ̯ (na wzór innych dyftongów: przednia > tylnia)

Samogłoski krótkie: a ɛ ɔ i y
Samogłoski długie: aː ɛː ɔː iː yː uː
Dyftongi: aɒ̯ ɛɔ̯ iʊ̯

Spółgłoski nosowe: m n
Zwarte: p b t d k ʔ
Szczelinowe: f v þ ð s z ʃ ʒ x ɣ ħ
Drżące i płynne: r l
Półsamogłoski: ʋ j

Przykład rozwoju:
ꝅama > šfama /ʃfama/
laoꝅa > lāšfa /laːʃfa/
rimi > rimi /rimi/
hitra > sitra /sitra/
waera > weora /ʋɛɔ̯ra/
wari > wari /ʋari/
šuwagiđu > šāgiðü /ʃaːɣiðy/
ao > ā /aː/
keꝃegu > keššǖ /kɛʃːyː/
qađuňu > kaðüü /kaðyʔy/