Przedstawiam wam język hajski (hasa jehu) — potomek języka
hawwajskiego. Założeniem tego języka miała być słowianopodobność i uważam, że się udało.
Dzisiaj procesy fonetyczne z hawwajskiego:
ɣ > ɦ
C: > C
lʲ rʲ > l r
ɸ, β > p, b (nagłos i po nosowych), x (wygłos i przed spółgłoskami), ʋ (pozostałe)
VmC > ṼC
-Vn, -Vm> -Ṽ (przy czym ən>ə)
əjV > jV
Vjə > Vj
Vwə > Vw
Zanik ə w wygłosie
W pozostałych przypadkach ə > ɐ
ijV > jV
ujV > jV
k, g, x, ɣ + samogłoski przednie, j > ʃ, ʒ, t͡ʃ , d͡ʒ
nieakcentowane a > ɐ
V
1jV
2, V
1wV
2 > V
2:
ej > e:
oj > e:
aj, ɐj > e:
ew > e:
aw, ɐw > o:
ow > o:
e > ɪ (w nieakcentowanych)
o > ʊ (w nieakcentowanych)
-Vs > -V (w sylabach nieakcentowanych)
-Vr -Vl > -V: (w sylabach nieakcentowanych)
Ṽ > V
e: > i: > i
o: > u: > u
a: > ɑ: > ɑ
Zlanie się a oraz ɑ w ä
e-, i- > je, ji
u-, o- > wu, wo
tj, dj > t͡sʲ, d͡zʲ
Cj > Cʲ
C + samogłoski przednie > Cʲ
VCɪ VCʊ VCɐ > V:C
w > ʋ
CʲC > CC
CCʲ > CʲCʲ