Pytanie o wczesnoprasłowiańską formę wyrazów

[plugastwo]

Hej, mam problem z scs-em. Nie jestem pewna, czy to ma tak wyglądać. Może mógłby mi ktoś pomóc i doradzić? Z góry dziękuję za pomoc

Xoштeтa - chošteta
Xošššteta ← *xꞌoščeta ← * xꞌostjeta
Възгласи – vъzgpasi
vъzglasi ← * vъzzlasi  ←* vъzʒlasi
rьci ← * reči ← * rekti
Czy to jest dobrze?  :-)

[spitygniew]

Naprawdę twój prowadzący nazywa to "wczesnoprasłowiańskim"? Bo wygląda na to, ze chodzi mu o późnoprasłowiański...

W pierwszym przypadku formą na tym etapie (ang. late common slavic) było *xotjeta (różnica jest tylko w przejściu tj > št w południowosłowiańskich), w drugim i trzecim chyba taka sama.

[Wedyowisz]

Późnoprasłowiańskie formy, w konwencjonalnym zapisie, wyglądałyby tak: *x(v)otjeta, vъzgolsi, rьci.
Wczesne stadium, przed monoftongizacją dwugłosek to coś w rodzaju: *xwatjetā, uzgalsaix, rikaix (co do tego ostatniego nie jestem pewny — jakie jest właściwie pochodzenie tego -ь- tutaj, z ablautów?).

[plugastwo]

Dziękuję bardzo za pomoc czyli podsumowując, będzie:
czyli będzie choszteta i chotjeta i więcej zmian nie zachodzi, tak?

[spitygniew]

Ewentualnie jeszcze rьci < rъci, sam nie wiem, bo jak zauwazył kolega ten jer jest tajemniczy (analogia do paradygmatu piti ~ pьją)?

[Dynozaur]

Z tem **rъci bym nie przesadzał. Jer miękki zdaje się tu być tu na miejscu - rzeczywiście ta alternacja jest nieregularna (t.zn. sama w sobie jest w pełni regularna, ale jej wystąpienie w konjugacji - nie bardzo), ale wszystko (także dane poza-SCSowe) wzkazuje na to, że odbywała się w zakresie samogłosek tych t.zw. "miękkich" (rečetъ : rьci : rěxъ). Osobiście formę prasłowiańską zapisałbym jako *rьki, bo uważam, że III palatalizacji nie powinno się zapisywać w formach PS (a zwłaszcza w czemś co nazywamy "wczesnym prasłowiańskim"), bo przecież zaświadczony język nowogródzki jej nie posiadał (również we rdzeniach, co potwierdza, że to faktycznie cecha pierwotna, a nie jakieś morfologiczne wyrównanie jak we spółczesnym rosyjskim), ale to taki mój jednostkowy pogląd - większość slawistów kładzie na to lachę. Jeneralnie, nowogródzki to taki trochę "hetycki" śród słowiańskich...

W ogóle, są i takie teorje, że tak naprawdę było to jakieś *ŕ̥ci~*ŕ̥ki (z miękkim sonantem), bo w staroczeskim istnieją takie formy jak ařka, ale to już chyba mącenie wody (aczkolwiek takie alternacje z sonantem się zdarzają [por. scs. vlěkǫ : vlьkъ], to nie rzadkość).

Żeby jeszcze bardziej zamącić wodę, to uważa się, że w prasłowiańskim w odmianie czasownika "chcieć" istniała oboczność *xъt-, *xot- (a istniała i postać *xǫt- z infiksem nosowym, ale zachowała się jedynie w derywacji nominalnej), taka jak w zъvati : zovǫ, ale zaświadczony SCS tego nie zachował. Być może zachował to serbochorwacki (o ile to nie wtórność), ale prawdopodobnie już nie na pierwotnych zasadach. Ale to już w kontekscie zadania Marty-OPki jest całkowicie nieistotne, bo to wyrównanie morfologiczne, a nie kwestja fonetyczna.

Oczywiście, Jagodzianka całkowicie zjebał sprawę, próbując wyjaśnić kwestję odmiany tego czasownika (n.p. postulując pierwotny bezokolicznik *chęcieć - nie tak działał infiks nosowy), zwalając jak zwykle wszystko na "skrócenie z powodu częstości użycia" (to jakiś jego jebany fetysz).

[Wedyowisz]

Dziękuję bardzo za pomoc czyli podsumowując, będzie:
czyli będzie choszteta i chotjeta i więcej zmian nie zachodzi, tak?

No zachodzi metateza ol → la.