Pytania odnośnie natlangów

[Icefał]

Czym jest ta krótka przerwa przed spółgłoską w wymowie podwojonych w polskim? I jak się ją zapisuje ipą?

[Ліцьвін]

Orientujecie się może czy istnieją jakieś materiały do nauki lub chociaż teksty w języku lietuwiskim przed tą nieszczęsną reformą Jabłońskiego? (pomijając konstytucję 3 maja)

[spitygniew]

Chyba nawet byłoby to niezgodne z tamtejszym prawem...

[Ліцьвін]

Poszukałem trochę i jednak coś znalazłem, więc chyba już nieważne ale jeśli kogoś to zainteresuje to wklejam. :v
http://lietuvos.istorija.net/lituanistica/catechismusa1547.htm - I książka lietuwiska (czy raczej żmudzka z racji tego, że na takim dialekcie ją oparto) czyli katechizm Marcina Mażwidasa z 1547 roku. Po prawej oryginalne skany, zaś po lewej ten sam tekst w czytelniejszej czcionce napisany we współczesnej ortografii lietuwiskiej. Na samym dole zaś przypisy do słów dla dzisiejszych Lietuwisów niezrozumiałych z wyodrębnieniami na slawizmy (sl.), łacinizmy (lot.) i słowa bałtyckie (bez żadnego nawiasu).
https://play.google.com/books/reader?id=-PZPAAAAcAAJ&printsec=frontcover&output=reader&hl=pl&pg=GBS.PP1 - Słownik polsko-łacińsko-lietuwiski Konstantego Szyrwida napisany w 1629, wydanie z 1713 roku. Niestety tylko oryginalne skany, choć jeśli opanuje się gotyk czyli najgorszą czcionkę w tej książce użytą do zapisu polskich słów staje się w miarę czytelne.

[Siemoród]

Czy ktoś ogarnia sposób na jaki starogrecki zapożyczał z łaciny? Bo z mniej oczywistych znam v > β/ου (chyba kwestya okresu), ale co z pozostałymi? Da ktoś jakiś większy niż wikisłownikowy zbiór takich zapożyczeń?

[Wercyngetoryks]

-s na liczbę mnogą w niemieckim jest rodzime czy zapożyczone?

[Τόλας]

Wiele arabskich słów ma /ʔi-/ w nagłosie przed rdzeniem (choćby islam). Czy to jest prefiks, który w jakiś konkretny sposób modyfikuje znaczenie słowa (albo modyfikował, a obecnie utracił tę funkcję), czy służy tylko i wyłącznie uniknięciu zbitki w nagłosie?

[Widsið]

-s na liczbę mnogą w niemieckim jest rodzime czy zapożyczone?

Zapożyczone i samo w sobie etymologicznie nietożsame, bo pochodzi z różnych, niezależnych od siebie źródeł. W zasadzie zgeneralizowany w angielskim i skandynawskich mocny wzór +[*ōs] w niemieckim uległ redukcji dosyć wcześnie - już w st.wys.niem. mamy końcówkę bez wygłosowej spółgłoski, +[a], która dała początek współczesnej odmianie z +[e] (*dagōs > taga > Tage vs. ang. dagas > days czy szw. daghar > dagar).

[zabojad]

Wiele arabskich słów ma /ʔi-/ w nagłosie przed rdzeniem (choćby islam). Czy to jest prefiks, który w jakiś konkretny sposób modyfikuje znaczenie słowa (albo modyfikował, a obecnie utracił tę funkcję), czy służy tylko i wyłącznie uniknięciu zbitki w nagłosie?

Z tego co widzę na wikisłowniku to /ʔi-/ jest cechą dla całej grupy IV(do której należy islam) przy tworzeniu rzeczowników odczasownikowych. Więc jest to prefiks, który w jakiś konkretny sposób modyfikuje znaczenie słowa

[Asgair]

Wiele arabskich słów ma /ʔi-/ w nagłosie przed rdzeniem (choćby islam). Czy to jest prefiks, który w jakiś konkretny sposób modyfikuje znaczenie słowa (albo modyfikował, a obecnie utracił tę funkcję), czy służy tylko i wyłącznie uniknięciu zbitki w nagłosie?

Z tego co widzę na wikisłowniku to /ʔi-/ jest cechą dla całej grupy IV(do której należy islam) przy tworzeniu rzeczowników odczasownikowych. Więc jest to prefiks, który w jakiś konkretny sposób modyfikuje znaczenie słowa

Rzeczywiście, inicjalne zwarcie krtaniowe (hamzä) jest elementem IV tematu czasowników, co widać wyraźnie w formach czasu przeszłego i trybu rozkazującego, np. 'arsala, 'arsil 'wysłał, wyślij!', jak również właśnie rzeczownikach odczasownikowych: 'irsāl 'wysłanie'.

Zazwyczaj jednak /(ʔ)i-/ to tylko sylaba protetyczna. W takim wypadku hamza wypada w łączeniu międzywyrazowym. W pełni zwokalizowanym tekście zapisuje się ją za pomocą alifu z diakrytykiem o nazwie waṣlä (od hamzätu l-waṣl, 'hamza połączenia'), który wygląda tak: ٱ. (Zdaje się, że jest to kawałek litery ṣ, od innego słowa na 'połączenie', ṣilä). W praktyce - nawet w podręcznikach - stawia się zamiast niego alif ze zwykłą hamzą, a jeszcze częściej po prostu sam alif. Przykłady:
- tryb rozkazujący czasowników I tematu, które mają -a- lub -i- w rdzeniu: iftaḥ 'otwórz!', iqra' 'czytaj!';
- czas przeszły, tryb rozkazujący i rzeczownik odczasownikowy czasowników VII, VIII, IX i X tematu (oraz bardzo rzadkich tematów XI, XII, XIII, XIV i XV): ištawà 'usmażył się', istimrār 'kontynuacja', iḥwanṣala 'otworzył worek (o pelikanie)';
- liczebnik iþnāni 'dwa' i jego pochodne;
- niektóre, zazwyczaj dwuradykałowe rzeczowniki: ism 'imię', 'imra'ä 'kobieta', ibn 'syn'.

[spitygniew]

-s na liczbę mnogą w niemieckim jest rodzime czy zapożyczone?

Zapożyczone i samo w sobie etymologicznie nietożsame, bo pochodzi z różnych, niezależnych od siebie źródeł.

A skąd konkretnie jest to -s w przypadku nazwisk? Z francuskiego?

[Widsið]

Na to wskazują opracowania nt. historii niemieckiego i uzus, w praktyce zawężony do Nadrenii i południowych Niemiec, mimo obecności tej praktyki w standardowym języku. Dolnosaskie warianty tego nie praktykują, a i -s jest tam w zasadzie nieobecne.

[Τόλας]

Czy są w językach słowiańskich zidentyfikowane ślady tego, jak Słowianie mogli nazywać Gotów? Analogicznie do Awar -> olbrzym.

[Wedyowisz]

Czy są w językach słowiańskich zidentyfikowane ślady tego, jak Słowianie mogli nazywać Gotów? Analogicznie do Awar -> olbrzym.

Może stolemowie? ;P

EDIT: inny kandydat to rdzeń gъd-  figurujący w różnych nazwach miejscowości na terenie Polski typu Gdańsk, Giecz (Giedcz), chociaż są trudności fonetyczne i wielu woli uznawać za półzaginiony słowiański odpowiednik prus. gudde 'las'.

[Caraig]

Jak języki ergatywno-absolutywne radzą sobie z imiesłowami? Myślałem, żeby dać do conlangu coś pokroju imiesłowów agentywnych i pacjentywnych zamiast zależnych od strony.

No i jeszcze co do strony antybiernej. Nie do końca rozumiem kiedy można jej użyć. Na zompiście pisali, że:

The problem in these languages is when you want a word to have only an agentive, because as I understand it, in languages with an antipassive 'John-ABS eat' will be interpreted as 'John is eaten', 'John-ERG eat' as ungrammatical and 'John-ABS eat-ANTIPASSIVE', as 'John eats'.

To tyle? Są jakieś inne sytuacje, kiedy można użyć strony antybiernej?