Polskie Forum Językowe

Chciałbym wam dziś przedstawić koncept, który zaczął się rozwijać parę lat temu. Wtedy potworzyłem jakieś zmiany fonetyczne, strzępy gramatyki i w sumie tyle. Będąc nad morzem, odkopałem to i zrobiłem znaczne postępy. Jako, że mi się nudzi napiszę dzisiaj o tym języku co nieco. Nazwy Bojkowie/bojkowski będę stosował zamiennie z nazwami Bojowie/bojowski.
Język bojkowski jest językiem celtyckim, kontynentalnym. Wywodzi się z praceltyckiego, jednak wraz z galijskim współtworzy jak się zdaje dość bliską rodzinę. Wszystko zaczęło się zmieniać (językowo) wraz z chrztem Bojków w 489 roku naszej ery. Chrzest ten został przyjęty z Konstantynopola. W Europie kontynentalnej po celtycku mówią też mieszkańcy Alp, południa Niemiec i Francji, jednak Bojkowie są najliczniejszą grupą, która ulokowała się na mniej więcej terenach Czech. Język bojowski posiada bardzo duże wpływy słowiańskie - głównie w leksyce i składni. Sam zapisywany jest jednak greką, która póki co jest jeszcze nieopracowana.

1. Okres starobojkowski do IX wieku.
Procesy fonetyczne (praceltycki > starobojkowski):

mm > m + wzdłużenie następnej samogłoski
nn > nj
bb > b + wzdłużenie następnej samogłoski
dd > d + wzdłużenie następnej samogłoski
gg > gj + wzdłużenie następnej samogłoski
pp > f
tt > c
kk > hk > h
ss(V) > s(V:)
rr > š
ll > l + wzdłużenie następnej samogłoski
w > v
kʷ > p
gʷ > v
gʷC- > uC-
ɸ > p
VɸV > VhV
s > s~š
-s > s~0
x > ks~hs > h
   
nj > nj
kj > š
gl > lj
kʷj > pj
gʷj > j
ɸj > pj
sj > š
xj > š
   
mb > nt
nb > mb
ng > g bez prawa VgV > VjV > V2
bn > bl
bw > v
ds > c
ts > c
tts > tc > c + wzdłużenie następnej samogłoski
ɸs > ps
sm, xsm > zm
sn, xsn > zn
st > c
sɸ > š
sw > šf
sr > š
xd > zd
xt > z
xs > š

a > o poza bezokolicznikiem
e > ʲe~ʲej (ě)
i > ʲa (ă)
--i > --ĭ (y) wygłos sylaby i wyrazu
o > a
u > u
ā  > a
ē > ʲe (ě)
ī > i~ji
ō > a
ū > au
ai > é iloczas
au > ó iloczas
ei > í iloczas
eu > ó iloczas
oi > á iloczas
ou > ú iloczas

-Vj > podwyższenie samogłoski i usunięcie -j
-j > zmiękczenie spółgłoski
VgV > VjV + patrz niżej:
VjV > wzdłużenie drugiej samogłoski

Krótki opis gramatyki:
W tym okresie występuje 6 odmian rzeczownika przez obie liczby i 7 przypadków (takie jak w polskim): ā-tematyczna, o-tematyczna (przyjmuje w mianowniku l.p. końcówkę -as), i-tematyczna, u-tematyczna, r-tematyczna oraz n-tematyczna. Praceltycka deklinacja welarno-dentalno-tematyczna (rígas król, druvădas druid, koroncas przyjaciel) przeszła w całości do deklinacji o-tematycznej, zaś deklinacja s-tematyczna (těja dom) w większości przeszła do deklinacji ā-tematycznej. Przymiotniki pod koniec tego okresu zaczęły przyjmować końcówkę -Vs jednocześnie przyjmując deklinację o-tematyczną. W fleksji czasownika występują dwie odmiany: bezokolicznika zakończonego na -ě oraz -a. Czasownik posiada czas teraźniejszy, przeszły dokonany, przeszły niedokonany oraz przyszły. Do tego osobne formy trybów rozkazującego i przypuszczającego oraz strony biernej. Występują imiesłowy.

Czekam na więcej szczegółów - toponimy wyglądają na przemyślane i zmiany da się faktycznie prześledzić, ale zastanawia mnie, jak wyprowadzisz gramatykę :)

Ja też czekam, i mam nadzieję na etymologicznę pisownię!

Cytat: Widsið w Sierpień 06, 2017, 18:45:50
Czekam na więcej szczegółów - toponimy wyglądają na przemyślane i zmiany da się faktycznie prześledzić, ale zastanawia mnie, jak wyprowadzisz gramatykę :)

Dziękuję! To dużo znaczy, bo na Twój burgundzki patrzałem zawsze jako takie dzieło, które nadaje się do wzoru absolutnego. Ano zamysł jest taki, by był to taki angielski rzucony w wir środkowej Europy, tj: spora część słownictwa będzie nieceltycka, gramatyka (nie wiem czy aż tak silnie) uproszczona, składnia całkowicie zesłowiańszczona. Dopiero jak przejdę do okresu nowoczesnego będę podawał bardziej szczegółowe informacje gramatyczne. W kolejnym okresie (średnim) podam też zmiany i krótkie informacje gramatyczne, tak jak to miało miejsce dzisiaj. Może, żeby jeszcze zaciekawić bardziej podam system dźwiękowy języka starobojkowskiego:
Spółgłoski:
m mʲ n nʲ b bʲ d dʲ g gʲ p t tʲ k t͡s f s ʃ x v z l lʲ r j   
Inne spółgłoski mogą mieć warianty palatyzowane przed: j, ʲɪ̆, i, i:, i̯e, i̯a~i̯æ
Samogłoski:
a a: ɛ: ʲɪ̆ i i: ɔ ɔ: u u: i̯e i̯a~i̯æ au̯

Cytat: Henryk Pruthenia w Sierpień 06, 2017, 19:07:24
Ja też czekam, i mam nadzieję na etymologicznę pisownię!

Ano właśnie. Nie wiecie, ale z Henrykiem rozmawialiśmy już o tym projekcie, a w między czasie zastanawiałem się nad ortografią. Co prawda wszystko co mam o tym języku na komputerze jest w husyckiej łacince, jednak nie jest to system dla tej althistorii. Rzym (a przez to łacina) ma dużo mniejszy wpływ na Europę, a częścią środkową i wschodnią porządnie zajęła się Grecja. Jest pomysł, by język ten był zapisywany greką na modłę norweską, tj. dla jednego dźwięku kilka zapisów. Drugi pomysł to zapisywanie wedle zasady jak się mówi tak się pisze. Czy chcielibyście ujrzeć ową etymologiczną pisownię? Bo jeżeli będzie takie zainteresowanie to mogę nad tym posiedzieć.

Ja jeśm zainteresowan etymologiczną!

No to czekamy na innych - póki co 1:1 :D

A ja się zastanawiam, jak zrobić etymologiczną ortografię do języka, który na tym etapie jest w swojej dobie starej, czyli poprzedni etap to praceltycki, silą rzeczy pozbawiony ortografii. U mnie bazą dla ortografii staroburgundzkiej był galijski, bo bliski genetycznie, tutaj może ciekawsze będą faktycznie te hellenizujące opcje, gdzie co autor, to inny zapis tego samego dźwięku? Galijski przed łaciną też miał taką fazę (i swoją drogą nadal chętnie pomogę w rozgryzaniu galijskich zagadek, jakby ktoś chciał, trochę się tym zajmowałem na studiach, a i medalowy artykuł na polskiej Wikipedii jest mojego autorstwa).

Ja bym z chęcią poczytał o tym. Niedługo biorę się za "Języki Świata" i tam jest też według spisu treści o języku Galatów.

A jeżeli rozumiem - to Pluurowi chodzi o nowoczesnę ortografię.

CytatA ja się zastanawiam, jak zrobić etymologiczną ortografię do języka, który na tym etapie jest w swojej dobie starej, czyli poprzedni etap to praceltycki, silą rzeczy pozbawiony ortografii.

Tak jak wspomniał HP chodziło mi o najnowsze (nowoczesne) stadium języka.

CytatU mnie bazą dla ortografii staroburgundzkiej był galijski, bo bliski genetycznie, tutaj może ciekawsze będą faktycznie te hellenizujące opcje, gdzie co autor, to inny zapis tego samego dźwięku?

Ogólnie galijski jest dla mnie takim, trochę niestety ubogim, pomocnikiem. Myślę, że bojkowski i galijski byłyby sobie dużo bliższe, niż bojkowski a irlandzki, czy walijski. Co do ortografii póki co to spróbuję tą etymologiczną (greką) i fonetyczną łacinką.

CytatGalijski przed łaciną też miał taką fazę (i swoją drogą nadal chętnie pomogę w rozgryzaniu galijskich zagadek, jakby ktoś chciał, trochę się tym zajmowałem na studiach, a i medalowy artykuł na polskiej Wikipedii jest mojego autorstwa).

Oj tak wszelkie informacje o tym języku przydadzą się.

CytatJa bym z chęcią poczytał o tym. Niedługo biorę się za "Języki Świata" i tam jest też według spisu treści o języku Galatów.

Czytałbym.

CytatA jeżeli rozumiem - to Pluurowi chodzi o nowoczesnę ortografię.

Ano ;)

Post pod postem, ale trudno. Poniżej lista liczebników w języku średniobojkowskim. Myślałem, że dzisiaj zdążę opisać ten okres, ale jednak nie, wiec musicie się uzbroić w cierpliwość, aczkolwiek liczebniki dużo o tym języku powiedzą:

(http://i.imgur.com/NphZrTu.png)

Nrawi mnie się!

Cytat: Henryk Pruthenia w Sierpień 07, 2017, 20:48:18
Nrawi mnie się!

To dobrze ;)

Brzydko wygląda ta forma sigmy w nagłosie.

Ta druga forma sigmy w ogóle jest brzydka.

2. Okres średniobojkowski: IX-XVI wiek.
Procesy fonetyczne (starobojkowski > średniobojkowski):
Uwaga: znak ` oznacza palatyzację poprzedzające spółgłoski, lub dźwięk [j] jeśli przed danym znakiem jest samogłoska.

f > p   poza šf (šv)
r > w~r
-r > r
Tr > Tr T = p t k
CrC > Cr̩C
l > l
-m > 0~m   
-s > 0 poza l. mn. i M.l.p II odmiany

Pierwsze uproszczenia grup spółgłoskowych:
mb > nd
ks > s
gz > z
nc > nč

Uproszczenia wygłosu:
-nk > -g
-js > -c
-ctj > -c
aur > ovw > ow
-aur > -or

Palatalizacje:
m -m b p > mń -ń bž pš przed j, y, i, í, ě, ă
v f > vž pš przed j, y, i, í, ě, ă
n d t > ń d´ [ɟ] t´ [c] przed j, y, i, í, ě, ă
r l > r [r] ł [ɮ] przed j, y, i, í, ě, ă
      
c z s > č ž š przed j, y, i, í
g k h > dž č š przed j, y, i, í
zg sk > ždž, šč przed j, y, i, í
      
c z s > c z s przed ě, ă
g k h > dz c sprzed ě, ă
zg sk > zdz sc przed ě, ă

Nazalizacja, powstanie samogłosek nosowych pod wpływem języka (pra)słowiańskiego:
aN eN iN > ę N=m n nj
oN uN (yN) > ǫ N=m n nj
ěN  ăN > ję N=m n nj
auN > ǫ N=m n nj

Procesy samogłoskowo-spółgłoskowe:    
VCV > V: niezawsze
jVCV > jV:  ěCě > jé
VjV > V:
VCVN > V:N

Rozwój samogłosek (neutralna pozycja/nagłos/wygłos):
a > a/ha~a/a, 0
i > i/i/i
y > `0/i/`0
o > o/uo/o~y [ɨ]
u > u/u/y
á > á/já/a
é > é/jé/y
í > í/jí/`e
ó > ó/jó/á
ú > ú/jú/`u
ě > `e/je/`y
ă > `a/ja/`a
au > ov/uo/ov

Przegłosy:
yCy > `0C`i
oCě > eCě
uCě > iCě
oCă > eCă
uCă > iCă
aCau > oCov
aCu > oCu~oCy (wygł.)
áCu > óCu~óCy (wygł.)
ăCu > joCu~joCy

Końcowy okres języka średniobojkowskiego posiadł też następujące procesy:
jVjX   jX:   gdzie V i X to dwie różne samogłoski, z tym, że nosówki nie wydłużają się

Drugie uproszczenia grup spółgłoskowych (zachodzą pod koniec XV wieku):
pt > bd
bzt > bzd
šd > žd
dvž > vž
ždž > vž
švž > šfš

Oprócz rozwoju fonetycznego wachlarzu słów pochodzenia celtyckiego oraz zadomowionego greckiego, łacinskiego, czy niemieckiego język bojkowski przyjął też bardziej złożony format przyjmowania pożyczek słowiańskich (zmiany: pra(słowiański) > średniobojkowski).

Palatalizacje:
m b p > mń bž pš   przed j, ь, i, ě
v f > vž pš      przed j, ь, i, ě
n d t > ń d´ t´      przed j, ь, i, ě
r l > r /r/ ł /ɮ/      przed j, ь, i, ě

c z s > č ž š      przed j, ь, i
g k h > ǯ č š      przed j, ь, i
zg sk > žǯ, šč      przed j, ь, i

c z s > c z s      przed ě, ь
g k h > ʒ c s      przed ě, ь
zg sk > zʒ sc      przed ě, ь

r > w~r
-r > -r
l > l
dz c > dz c
č š ž > č š ž

Rozwój samogłosek (neturalna pozycja/nagłos/wygłos):
a > a~o/ha~a/a, 0
e > e/je/0
i > i/i/i
y > y [ɨ]/i/0
o > o~a/uo/a
u > u/u/y /ɨ/
ě > `e/je/`y /ɨ/
ь > 0/i/`
ъ > 0/w~u/0
ę > ę/ję/ę
ǫ > ǫ/uǫ/ǫ
aj > ej/ej/ej
jь-   i-/ND/ND

Rozwój jerów:
ьCь > `yC`
ьCъ > `yC
ъCь > yC`
ъCъ > yC
   
Wpływ jerów na wysokość samogłosek:
aCь > eC`
eCь > iC`
yCь > iC`
oCь > uC`
ěCь > `iC`
   
aCъ > eC
eCъ > iC
yCъ > iC
oCъ > uC
ěCъ > `iC

Przestawka:
ColC CorC > CloC CwoC
CelC CerC > CleC CreC
olC- orC- > loC- woC-

Poprzez wyżej wymienione procesy system fonologiczny języka bojkowskiego zmienił się z:
[m mʲ n nʲ b bʲ d dʲ g gʲ p t tʲ k t͡s f s ʃ x v z l lʲ r j]   +  [a a: ɛ: ʲɪ̆ i i: ɔ ɔ: u u: i̯e i̯a~i̯æ au̯ ]
w:
[m n ɲ b d ɟ g p t c k d͡z d͡ʒ t͡s t͡ʃ v z ʒ s ʃ h w r l ɮ j] + [a a: e e: ẽ i i: o o: õ u u: ɨ r̩]

Krótki opis gramatyki:
Udział w tworzeniu się form czasownika być - βίεβ̊α [bʒeva] brały czasowniki praceltyckie *bewa, *bwā oraz *ei-. De facto czasownik ten posiada trzy formy bezokolicznika: wspomniana już βίεβ̊α (<*bewa), β̊α [va] (<*bwā) oraz ῑίε [i:je] (<*ei-). Czas teraźniejszy jest tworzony przez wszystkie te formy (różne rozmieszczenie geograficzne), jednak tendencja jest do wypierania formy dłuższej βίεβ̊α na rzecz β̊α. Forma ῑίε występuje na południu i zachodzie.

Czasownik być posiada też formy czasu przeszłego niedokonanego (<*ei-), przeszłego dokonanego (<*bewa), przyszłego (<*bewa i <*bwā). Prócz tego formy trybu przypuszczającego oraz strony biernej pochodzą z *bewa, zaś tryb rozkazujący z *bwā, z której to formy nie pochodzi żadna z form imiesłowów i rzeczowników odczasownikowych. We fleksji innych czasowników zaszło dużo więcej zmian. Po pierwsze końcówką 1. osoby liczby pojedyńczej czasowników z bezokolicznikiem -ίέ/-ίε jest -ίεν [-jẽ] (au(m) > ǫ > ję wpływ miękkości końcówek bezokolicznika i całej odmiany czasu teraźniejszego). W czasie przyszłym, by uniknąć zlania się z trybem przypuszczającym, doszło do wyrównania końcówek z tematowym -ςφ- [ʃf] z odmiany α-bezokolicznikowej. Tryb rozkazujący utracił wszystkie formy poza 2. osobą liczby pojedyńczej. Pozostałe formy tworzy się analityczną konstrukcją słowiańskiej partykuły *atь niech w formie: ετί [ec] z czasem teraźniejszym. Ponad to imiesłowy przeszłe dokonane zlały się. a imiesłów przeszły niedokonany bierny stał się czynnym. W równoważnikach zdań imiesłów teraźniejszy czynny określa jednoczesność, zaś przeszły niedokonany – uprzedniość. Pozostałe dwa (teraźniejszy bierny oraz przeszły dokonany) tworzą formy określające, tj.: przymiotniki odczasownikowe. Duże zmiany zaszły w czasach: zanikł dotychczasowy czas przeszły niedokonany, zaś (poprzez kontakty słowiańskie) powstały nowe, analityczne formy czasowe:
1. Czas przeszły nowy dokonany:  imiesłów przeszły dokonany + β̊α w  czasie teraźniejszym.
2. Czas przeszły nowy niedokonany: imiesłów przeszły niedokonany + β̊α w czasie teraźniejszym.
3. Czas zaprzeszły: imiesłów przeszły dokonany + βίεβ̊α w przeszłym dokonanym.
4. Teraźniejszy ciągły: imiesłów teraźniejszy czynny + β̊α w teraźniejszym.
Powstała też specjalna konstrukcja dla trybu nieświadka: imiesłów teraźniejszy bierny + va w teraźniejszym.

W fleksji nominalnej zanikł wołacz. Narzędnik zlał się z miejscownikiem tworząc nowy przypadek narzędniko-miejscownik (przejął funkcje: miejscownika - tj. wyrażenia przyimkowe dotyczące miejsca oraz narzędnika). Do tego odmiana V (ρ-tematowa) oraz VI (εν/ον-tematowa) uprościły część końcówek, zaś przegłosy α:ε:ι oraz ο:υ zanikły. Stopniowanie przymiotnika zaczęło stawać się analityczne poprzez zaimki pochodzące z języka (pra)słowiańskiego: δζελςι [d͡zelʃi] (stopień wyższy), νείδζελςι [nejd͡zelʃi] (stopień najwyższy). Jednak w porównaniach używa się praceltyckiego słówka *kom-: καμ [kẽ].

Zapis:
Język średniobojkowski używa alfabetu greckiego złożonego z następujących liter (w nawiasach używane w zapożyczeniach greckich i łacińskich):
Α, α [a]
Ᾱ, ᾱ [a:]
Β, β [b]
Β̊, β̊ [v]
Γ, γ [g]
Δ, δ [d]
Ε, ε [e~ɨ]
Έ, έ [e]
Ζ, ζ [z]
Η, η [e:~ɨ]
(Θ, θ) [f~t]
Ι, ι [i]
Ῑ, ῑ [i:]
Ί, ί [j~i̯]
Κ, κ [k]
Λ, λ [l]
Μ, μ [m]
Ν, ν [n]
(Ξ, ξ) [ks]
Ο, ο [o~ɨ]
Ό, ό [o]
Π, π [p]
Ρ, ρ [w~r]
Σ, ς [s~ʃ]
Τ, τ [t]
Υ, υ [u~ɨ]
Ῡ, ῡ [u:]
Ύ, ύ [u~u̯]
Φ, φ [f]
Χ, χ [x]
(Ψ, ψ) [ps]
Ω, ω [o:]

Samogłoski: [e], [o], [i] oraz [u] posiadają dwie formy graficzne: ε/έ, ο/ό, ι/ί, υ/ύ. Wersje z akutem zapisane w wygłosie mówią iż dźwięk nie centralizuje się do [ɨ], a pozostaje odpowiednio [e], [o], [i] lub [u]. Zapis ί oraz ύ oznaczaja także półsamogłoski [j~i̯] i [w~u̯], w wygłosie tylko gdy są poprzedzone samogłoską, za wyjątkiem stare dyftongu αύ [ov].
Podwójną pisownię mi (μμ) oraz ni (νν) stosuje się, aby uniknąć nazalizacji poprzedzającej samogłoski (przed spółgłoską i w wygłosie).

Ponad to część znaków posiada różną wymowę przed samogłoskami, lub ί (lista według dźwięków):
[ɲ]: ν przed: ί, ι, ῑ, η; wygłosowe: -μί
[ɟ]: δ przed: ί, ι, ῑ, η
[c]: τ przed: ί, ι, ῑ, η
[r]: ρ przed: ί, ι, ῑ, η; wygłosowe -ρ; ρ między spółgłoskami
[ɮ]: λ przed: ί, ι, ῑ, η
[mɲ]: μ przed: ί, ι, ῑ, η
[bʒ]: β przed: ί, ι, ῑ, η
[pʃ]: π przed: ί, ι, ῑ, η
[vʒ]: β̊ przed: ί, ι, ῑ, η

Zapis szczelinówek i afrykat:
[d͡z]: δζ, γ przed: ίε, ίέ, ία
[d͡ʒ]: γ przed: ί, ι, ῑ, η
[t͡s]: τς , -ίς , -τςτί, κ przed: ίε, ίέ, ία
[t͡ʃ]: τς lub κ przed: ί, ι, ῑ, η
[ʒ]: ζ przed: ί, ι, ῑ, η
[ʃ]: ς, χ przed: ί, ι, ῑ, η; ς przed φ
[zd͡z]: ζγ przed: ίε, ίέ, ία
[ʒd͡ʒ]: ζγ przed: ί, ι, ῑ, η
[st͡s]: ςκ przed: ίε, ίέ, ία
[ʃt͡ʃ]: ςκ przed: ί, ι, ῑ, η

Ponad to nosówki zapisuje się następująco:
[ẽ]: αν, αμ, εν, εμ, ιν, ιμ
[õ]: ον, ομ, υν, υμ, ήν, ήμ, αύν, αύμ
[jẽ]: ίαμ, ίαν, ίεν, ίεμ
Dwudźwięk [ov] pochodzący z dyftongu [au̯] zapisuje się: αύ.

Wyrazy pochodzące z narzecza słowiańskiego zapisuje się następująco:
*dz: δζ [d͡z]
*dž: δζί [d͡ʒ]
*c: τσ [t͡s]
*č: τσί [t͡ʃ]
*ž: ζί [ʒ]
*š: ςί [ʃ]
*ǫ: ον, ομ [õ]
*ę: εν, εμ [ẽ]
*y: ει [ɨ]
*ě: ίε, -ίε, -ίέ [je~jɨ]

No i kilka słów słowiańskich, które zapożyczył język średniobojkowski:
dziura: ίαμα [jama] < *jama
szalony: βλονδος [blõdos] < *blǫdъ
narzeczona: ματί [mac] < *mati
kałuża: βλοτα [blotɨ] < *bolto
wzgórze: δυλ [dul] < *dolъ
nęcący, pociągający: γυλος [gulos] < *golъ
przebiegły: ιςτίειτςίος [iscɨt͡ʃos] < *istьcь
współczujący, przyjazny: μιλος [mɲilos] < *milъ
cmentarz (ludowo): μογειλα [mogɨla] < *mogyla
panna młoda, żona: νίεβ̊ίεςτα [ɲevʒesta] < *nevěsta
droga: τςεςτα [t͡sesta] < cěsta
sto: ςτο/ςτα [stɨ/sta]
całować: τςελοβ̊ατίε [t͡selovace] < *cělovati
dym: τςίεδ [t͡ʃed] < *čadъ
robak, ślimak: τςίειρβ̊ί [t͡ʃɨrvʒ] < *čьrvь
z: ιζ [iz] < *jьz
wieś: β̊ίειςί [vʒɨʃ] < *vьsь
kościół: τςρκειβ̊ [t͡srkɨv] < *cьrky(v), ale κιριακον [t͡ʃirakõ] < z gr. κυριακόν
dom: νυμμ~δυμμ [num~dum] < *domъ, ale δομα budynek [doma] < *damos (celt.)

---

I jak?

Mnie bardzo podoba się zapis grecki - wygląda naturalnie. Trochę nie podoba mi się sposób przyjmowania zapożyczeń słowiańskich, ale z drugiej strony i tak fajnie wygląda. Czekam strasznie na tekst!
Czemu narzeczona od macierzy?

CytatMnie bardzo podoba się zapis grecki - wygląda naturalnie.

Dziękuję. Dobrze, że to udało się zachować, jednak czekajcie na okres nowoczesny - to nie będzie cackanina jak z angielskim ;)

CytatTrochę nie podoba mi się sposób przyjmowania zapożyczeń słowiańskich, ale z drugiej strony i tak fajnie wygląda.

Względem fonetycznym, czy znaczeniowym?

CytatCzekam strasznie na tekst!

Dobrze! ;)

CytatCzemu narzeczona od macierzy?

Zerżnąłem z węgierskiego (https://en.wiktionary.org/wiki/m%C3%A1tka), aczkolwiek sam się zastanawiałem nad tym właśnie słowem, bo jakoś mi nie pasowało. W każdym bądź razie będzie to słowo rzadko używane w tym znaczeniu i pewnie też (jak w węgierskim) będzie archaizmem.

Szkoda - a może byś przedstawił wersję fonetyczną i etymologiczną?

Bardziej fonetycznym. Ale i tak pasuje.

Ciekawe :)

CytatSzkoda - a może byś przedstawił wersję fonetyczną i etymologiczną?

Póki co etymologiczna jest, zaś fonetyczna jest ino łacinkowa, ale przy przedstawianiu wersji nowoczesnej przedstawię obie.

CytatBardziej fonetycznym. Ale i tak pasuje.

A ok. Myślałem, że zbyt znaczeniowo odjechałem.

CytatCiekawe :)

Racja ;)

To pozostaje mi jedynie czekać!
Bardzo jestem ciekawy wyniku.
I gratuluję pracy!

CytatTo pozostaje mi jedynie czekać!
Bardzo jestem ciekawy wyniku.
I gratuluję pracy!

Dziękuję! To pomaga w pracy ;)

Czy język wymarł? :(

Nie.

Na wiki powstaje artykuł o nowobojkowskim. Jest już odmiana czasownicza i rzeczownicza. Jest i pierwszy tekst:

Tona již, jo cezi s niň,
žeršvá udnás tře,
ku Džekje koň pie dasje Finnje,
pláns chvílas vašvat´ ažatouře.

A i nagranie (http://jezykotw.webd.pl/wiki/Plik:Finn_i_D%C5%BCejk.mp3)

Czekam na Voveso in mori po czesku!

Cytat: Henryk Pruthenia w Lipiec 24, 2018, 00:18:35
Czekam na Voveso in mori po czesku!

Jaki to czeski! :D

Žodyn!

Chętnie zobaczyłbym gramatykę nowobojkowską w całości gdzieś, np. na wiki. Ogólnie ten j ęzyk ma za dużo zapożyczeń słowiańskich te określenia znane przed chrztem czy przybyciem na tereny Czech powinny być rodzime. Kiedy czeski utracił nosówki? Jeśli po przybyciu Bojków to ok., ale jak wcześniej to język ich nie może mieć

Cytat: Lukas w Wrzesień 08, 2018, 12:02:59
Chętnie zobaczyłbym gramatykę nowobojkowską w całości gdzieś, np. na wiki. Ogólnie ten j ęzyk ma za dużo zapożyczeń słowiańskich te określenia znane przed chrztem czy przybyciem na tereny Czech powinny być rodzime. Kiedy czeski utracił nosówki? Jeśli po przybyciu Bojków to ok., ale jak wcześniej to język ich nie może mieć

Ano może kiedyś dam w całości, na chwilę obecną nie mam takich planów. Ano ma, coś jak rumuńska mowa wsi, a nawet i więcej. Nosówki zostały tracone w XIII wieku bodajże, choć zdaje mi się coś, że niektóre tereny Słowiańszczyzny nosówki traciły już w czasie końcowej wspólnoty językowej. Czemu nie może mieć? (Abstrahując od tego, że nie ma w nim nosówek - w nowobojkowskim). Te powstały podobnym sposobem jak we francuskim, czy portógalskim.

Szykuję odświeżenie projektu  :D

Świetne :)