Czesko-Słowacka cyrylica

[Thooomas431]

Były cyrylice dla języka polskiego teraz czas na czeski i słowacji. ;-)
Aa - Аа
Bb - Бб
C c - Цц
Č č - Чч
D d - Дд
Ď ď - Дь дь
E e - Ее
Ě ě Ä ä - Ѣѣ
F f - Фф
G g - Ґґ
H h - Гг
Ch ch - Хх
I i - Іі
J j - Jj
K k -Кк
L l - Лл
Ĺĺ - Ль ль
Ľľ - Љ љ
M m - Мм
N n - Нн
Ň ň - Нь нь
O o - Оо
P p - Пп
R r - Рр
Ř ř,Ŕ ŕ - Рьрь
S s - Сс
Š š - Шш
T t - Тт
Ť ť - Ть ть
U u - Уу
Ů ů,Ô ô-Уоуо
V v - Вв
X x - Кс кс
Y y - Ии
Z z - Зз
Ž ž - Жж
Ou - Ѫѫ
Dz - Ѕѕ
Dž - Џџ
ja - Яя
ju - Юю
je -Єє
jo - Є¨є¨
ji - Її
jou - Ѧѧ
šč- Щщ
Gdy chcemy oznaczyć iloczas wstawiamy akut nad literou.

[Silmethúlë]

Ř ř,Ŕ ŕ - Рьрь

Czemu Ŕ ŕ jako Рьрь? Przecież to w słowackim oznacza długie [r], nie zmiękczone.

Ĺĺ - Ль ль
Ľľ - Љ љ

jw. Ľľ to powinno być Ль ль, ale już Ĺĺ (czyli wydłużone, twarde, l) z jerem miękkim nie ma sensu. Lepszy byłby po prostu akut.

Ů ů,Ô ô-Уоуо

To ma sens dla słowackiego Ô ô, ale już dla czeskiego mi się nie podoba. O ile /ó/ w czeksim faktycznie przeszło przez dyftong /uo/, to dziś jest wymawiane już jako /ú/, zatem można ten dźwięk oddać po prostu tak, jak długie u – pisanie tego уо byłoby IMO mylące. Ew., jeśli chcieć ujednolicić sposób zapisu dla słowackiego i czeskiego, to oba można oddać albo przez Уу z kroužkiem, albo Оо z cyrkumfleksem – czyli bezpośrednio zapożyczyć diakrytyki z oryginalnej pisowni.

šč- Щщ

Bardziej etymologicznie, i sensowniej (bo się częściej pojawia) było by zapisywać šť jako Щщ (por. déšť, štít, štěstí itd.).

Ou - Ѫѫ

Ciekawy pomysł. W sumie faktycznie /ou/ często (choć nie zawsze) pochodzi w czeskim i słowackim od grup -ǫjǫ i podobnych, poprzez etap długiego /ú/... ale już jotowanie za pomocą małego jusa mi tu nie pasuje. On mi tu nijak nie gra.

Ale ogólnie pomysł fajny. Ciekawe byłoby porównanie podobnych tekstów po czesku i słowacku – jak wiele różnic z oryginalnych tekstów zniknęło by w pisowni, dzięki jednolitemu zapisowi ě/ä, miękczeń r...

[Wedyowisz]

Gdy chcemy oznaczyć iloczas wstawiamy akut nad literou.

Postaralibyście się, tworzący cyrylice. Np. wykorzystać dla iloczasu dawne wąskie i szerokie ‹о› tudzież ‹є›, różnie wersje ‹у›. Dla ‹ů› można by i omegę wykorzystać, tak etymologicznie. Wreszcie nie zapominajmy, że cyrylica zwłaszcza ta przedgrażdankowa miała różne fajne diakrytyki jak np. kamora, którą można by zastosować dla iloczasu czy stopnia otwarcia samogłoski.