Wajtulski

Zaczęty przez Hapana Mtu, Styczeń 04, 2013, 11:25:02

Poprzedni wątek - Następny wątek

Hapana Mtu

Język wajtulski (nazwa własna Лолле Воӑітулла / Loḷe Vộjthuḷa ['˨lo˨lˀe ˨ʋɔj'˦tʰu˨lˀə], na co dzień pisany Лолле Воаітулла / Loḷe Vȯjthuḷa) to jeden z języków z mojego świata Odprysku (trzeba będzie kiedyś wrzucić zaktualizowany opis). Wywodzi się on z regionu Gluristy, jednak używany jest Pokoście. Jego zarys trwał w mojej głowie od lat, a największą zmianą względem jego pierwotnej koncepcji była rezygnacja z braku spółgłosek zwartych. Język posiada dwa tony, niezbyt rozbudowany system odmiany (wyjąwszy kategorię liczby) i bardzo rozbudowany system zdrobnień i zgrubień. Cechy te są typowe dla większości języków Gluristy, można je było odnaleźć też w języku Xoaxĭo. Język ma własny zapis (którego nie opracowałem i nie opracuję - nie jestem dobrym conscrypterem). Może też - jak niemal każdy język Odprysku - być zapisywany cyrylicą. Wszystkie słówka okromie imion Boga, Proroka, Wnuczki Proroka i nazwy Ludu Wybranego (tzn. etnonimu Wajtuła) pochodzą z internetowego generatora, więc jeśli komuś się z czymś kojarzą, to najpewniej błędnie.
I proszę nie mylić języka wajtulskiego z vajtulskim. Koncept wajtulskiego jest starszy!

Samogłoski:
Уу [u, ʊ] Uu
Ии [i, ɪ] Ii
Оо
  • Oo
    Оа оа [ɔ] Ȯȯ
    Ее [e] Ee
    Еа еа [ɛ] Ėė
    Аа [a, ə] Aa

    Tony są dwa: niższy i wyższy. Na piśmie zwykle się ich nie zaznacza. Opcjonalnie notuje się ton wyższy za pomocą diakrytyki:
    Ўў Йй Ǒǒ Оӑ оӑ Ӗӗ Еӑ еӑ Ӑӑ – [ton wyższy] – Ûû Îî Ôô Ộộ Êê Ệệ Ââ

    Spółgłoski:
    Гг [k] Kk
    Бб [p] Pp
    Дд [t] Tt
    Кк [kʰ] Kh kh
    Пп [pʰ] Ph ph
    Тт [tʰ] Th th
    Цц [tˁ] Ṭṭ

    Өө [f] Ff
    Сс [s] Ss
    Ѕѕ [sˁ] Ṣṣ
    Хх [ʕ] Xx
    Һһ [h] Hh

    Мм [m] Mm
    Нн [n] Nn
    Ңң [N] Ṇṇ

    Лл [l] Ll
    Лл лл  [lˁ] Ḷḷ
    Ҩ ҩ [ɥ] Ww
    Ҩҩ ҩҩ [ɥˤ] Ẉẉ
    Вв [ʋ] Vv
    Іі [j] Jj
    Її [jˤ] Yy (tak, wiem, że ten fonem jest dziwny, wg. googla ma go tylko jeden język, nb. też conlang)

    Akcent pada na przedostatnią sylabę.

    W zapisie łaciński przy braku diakrytyk można użyć zamiast niego podwojenia i ^ na oznaczenie tonu wyższego (Loḷe Vộjthuḷa = Lolle Voo^jthulla).

    Szyk zdania to SVO.

    Odmiana imion:
    Liczby są cztery: pojedyncza, podwójna, potrójna i mnoga. Liczba pojedyncza nie ma morfemu, pozostałe tworzy się od niej przy pomocy prefiksów, sufiksów i cyrkumfiksów:

    du. к-, кеа-, тиї-, -іоx
    ter. н- + -(еа)к, нў- + -(еа)к
    pl. -(еа)к, һ- + -(еа)к

    O tym, którego z nich należy użyć z którym słowem, decyduje niestety uzus.

    Przykład odmiany przez liczby
    1 цǒһбй ṭôhpî 'księga'
    2 тиїцǒһбй  thiyṭôhpî 'dwie księgi'
    3 нцǒһбйк nṭôhpîk 'trzy księgi'
    3< цǒһбйк ṭôhpîk 'więcej niż trzy księgi'

    Przypadki są trzy – mianownik, dopełniacz i przyimkownik (prepositionalis), przy czym ten ostatni w liczbie pojedynczej ujednolicił się z dopełniaczem, zaś w pozostałych liczbach z  mianownikiem (wyjątek stanowi odmiana części zaimków, w ramach której przyimkownik jest równy dopełniaczowi we wszystkich liczbach).

    Możliwe końcówki dopełniacza:  -а, -в, -и, -і, -егоа.

    Przykład form dopełniacza:
    1 цǒһбйв ṭôhpîv 'księgi'
    2 тиїцǒһбйв thiyṭôhpîv 'dwóch ksiąg'
    3 нцǒһбйка nṭôhpîka 'trzech ksiąg'
    3< цǒһбйка ṭôhpîka 'więcej niż trzech ksiąg'

    Przymiotnik w funkcji przydawki odmienia się wraz z rzeczownikiem

    Zaimki osobowe
    sg:
    1. ҩҩӗ ẉӗ
    2. іеа jė
    3. їоа yȯ

    du:
    1. кҩҩӗ khẉӗ
    2. кіеа khjė
    3. кїоа khyȯ

    tr:
    1. нӗ nӗ
    2. неа nė
    3. ноа nȯ

    pl:
    1. те the
    2. хй hî
    3. һоа hȯ

    Teraz to, co Canisy lubią najbardziej, czyli tekst (nie powinno być problemów z identyfikacją):

    Pisownia zwykła: Суөацу гитеҩегоа лув цаҩеда ңеа Іудида. Їоав кеагитеҩ, кавноаҩ доаїуіоx ҩҩуңмеа оаѕи цеде, цеде ңеа угоөоав уң, иҩҩецлино аі еацив убҩаі. Уцоаһ Іудидав ңеалино вал, їоа һудіувҩаөоһ Вахи.
    Pisownia pełna: Сўөӑцў гитеҩегоа лўв цӑҩӗда ңеӑ Іудида. Їоав кеагитеҩ, кавноаҩ доаїўіоx ҩҩуңмеа оӑѕи цеде, цеде ңеӑ угǒөоав ўң, иҩҩӗцлйно ӑі еацив ўбҩӑі. Уцоӑһ Іудидав ңеӑлйно вӑл, їоа һўдіувҩаөǒһ Вахй.
    Pisownia zwykła łacinką: Sufaṭu kithewekȯ luv ṭaweta ṇė Jutita. Yȯv khėkithew, khavnȯw tȯyujox ẉuṇmė ȯṣi ṭete, ṭete ṇė ukofȯv uṇ, iẉeṭlino aj ėṭiv upwaj. Uṭȯh Jutitav ṇėlino val, yȯ hutjuvwafoh Vaxi.
    Pisownia pełna łacinką: Sûfâṭû kithewekȯ lûv ṭâwêta ṇệ Jutita. Yȯv khėkithew, khavnȯw tȯyûjox ẉuṇmė ộṣi ṭete, ṭete ṇệ ukôfȯv ûṇ, iẉêṭlîno âj ėṭiv ûpwâj. Uṭộh Jutitav ṇệlîno vâl, yȯ hûtjuvwafôh Vaxî.

    słówka do tekstu
    їоав – jego, jej (dopełniacz)
    цӑҩӗд - dziewczyna
    гитеҩ – piękny
    лў – ten, ta, to
    сўөӑцў – imię
    ңеӑ – być
    авноаҩ – błękitne
    доаїў – oczy
    ҩҩуңмеа – skrywać, ukrywać
    цеде – tajemnica
    ўң – tak bardzo
    угǒөоав – straszny
    оӑѕи – wielki
    оӑ – to
    иҩҩӗц – zagraża
    -лйно – zgrubienie
    ӑі – jeden z wyznaczników biernika
    еаци - porządek
    ўбҩӑ – świat
    уцоӑһ – serce
    вӑл – zły
    -ҩаөǒһ – zgrubienie z wbudowaną negacją
    һўдіув - wierzyć w coś
    [Zamknij]

    Dużo słów z tego języka jest też tu.

    I to, po co powstał ten język, czyli pojęcia związane z religią Wajtułów, potrzebne do Świata Odprysku (w nawiasach podane tarykańskie zapożyczenia lub odpowiedniki, jeśli przejęcie wajtulskiego terminu nie było potrzebne):
    Вахй (Ўыј) – Wachi, Bóg Ognia; objawił się prorokowi jako Bóg Jedyny
    Воӑтулл (Ўећул) – Wotuł, Prorok; wywiódł lud z Gluristy do Pokosty
    Сеҩҩ Мўха (Чеўмуј) – Seumucha, Droga Płomienia; czyli jedyna słuszna religia
    Хǒд Ваїлим (Хўетўајлім) – Chotwajlim, Lud Prawdy; czyli wspólnota wszystkich wyznawców seumuchstwa
    Хакеа (Ыкы) – Chaka; zdradziecki syn proroka, który odmówił przejścia na jedyną słuszną wiarę
    Aѕоӑѕ (Ыссаж) — Aszos; wnuczka Proroka, która przejęła po nim przywództwo we wspólnocie
    Деӑѕеӑібй (Дышејп) – Deszejbi; boski wieszchowiec, przedstawiany jako skrzydlaty żółw o pięciu skorupach
    Ǒцллоаі (Ўетлај) – Otłoje, Bestie Ognia; posłańcy Boga zjawiający się pod postacią płomiennych czworonogów; czasem utożsamiani z występującymi w mitologiach Pokosty psami
    Ңӑни (Нанні) – Nanie; magiczne istoty, mogące przybrać postać ptaka lub człowieka; w większości złe, choć zdarzają się wyjątki
    Ѕедол (Сејдыл) – Szedole, Gasiciele Gwiazd; złe istoty grasujące nocą, przestawiane jako uskrzydlone postaci ludzkie lub zwierzęce; z nimi wyznawcy seumuchstwa utożsamiają często bogów innych religii
    Цǒһбй Өеаңдол Мўха (Теппіј) – Księga Niegasnącego Płomienia, pospolicie zwana po prostu Цǒһбй, czyli Księgą; zawiera pełne objawienie Proroka (spisane grubo po jego śmierci)
    Ӗхӑкй (Іхых) – Echaki, Kraina Boga Ognia; tam trafią wszyscy, którzy wytrwale będą podążać Drogą Płomienia
    Воаҩҩоа (Ічгіц) – Wou, Szron; wieczyste zimno, które pochłonie niewiernych
    Оӑѕи Оіӗіиң (Прен кубўе) – Wielkie Pragnienie; specyficzny post, w trakcie którego zakazane jest picie wody; w tym czasie jedynym dozwolonym do spożycia trunkiem jest mleko
    Бўңөӗ Ǒцллоаіегоа (Пўешет ўајтуле) – Mleko Otłoja; niskoprocentowy trunek al-koholowy dozwolony do spożycia w trakcie Wielkiego Pragnienia na prawach ,,mleka dla dorosłych"
    Пӗҩоагеӑ (Зіхры) – Ofiara; rytualna ofiara z ludzi lub zwierząt
    Ҩўҩҩһа (Ўзіпш) – Datek; pieniędze i dary przekazywane duchowieństwu
    Іўңӑ Тӗнǒ (Јунытејн, Курніх чеўмује) – Junateno, Jasny Dom; świątynia seumuchska
    Ивӗҩдеӑң Ҩҩеӑк (ЈеўтанЎах, Чпечі думане) - Iweutan Uak, Okopcona Brama; obecna siedziba najwyższego kapłana seumuchskiego usytuowana w mieście stołecznym Ӑготеҩ
    Ӑготеҩ (Ыктеў) - Akoteu; stolica Wajtulii
    Ноӑпеі (Непеј, Куры чеўмује) – nopej; kapłan seumuchski, zawsze mężczyzna
    Еѕоан (Ешн) - Eszon; najwyższy kapłan, a zarazem głowa państwa wajtulskiego, aktualnie funkcję tą pełni pan Ǒцухеав Еѕоан.
    Оӑһѕу (БжерЫхтејхај) – misjonarz; kapłan seumuchski wyspecjalizowany w nawracaniu niewiernych
    Лўлӑ Ѕӑ (ЛулыШы) – Lula Sza; misjonarz, któremu udało się nawrócić na seumuchstwo pratycki lud Aeriów. Dzisiejsza religia Aeriów różni się trochę od wierzeń Wajtułów – dopuszcza kapłaństwo kobiet, nie toleruje natomiast picia al-koholu w post i ofiar z ludzi.
º 'ʔ(1)|z(0) + -(y(2))| = º 'ʔ(1)|z(2)|
  •  

CookieMonster93

Bardzo ciekawy język, czekam na więcej. Ortografia wygląda hmm... w cyrylicy przerażająco, w łacince lepiej. :-P
English C1/2 Nederlands B2/C1 中文 B1 Čeština A2/B1
  •  

Canis

CytatTeraz to, co Canisy lubią najbardziej, czyli tekst (nie powinno być problemów z identyfikacją):

Pisownia zwykła: Суөацу гитеҩ лу цаҩед ңеа Іудида. Їоав кеагитеҩ, кавноаҩ доаїуіоx ҩҩуңмеа оаѕи цеде, цеде ңеа угоөоав уң, иҩҩецлино аі еаци убҩа. Уцоаһ Іудидав ңеалино вал, їоа һудіувҩаөоһ Вахи.
Pisownia pełna: Сўөӑцў гитеҩ лў цӑҩӗд ңеӑ Іудида. Їоав кеагитеҩ, кавноаҩ доаїўіоx ҩҩуңмеа оӑѕи цеде, цеде ңеӑ угǒөоав ўң, иҩҩӗцлйно ӑі еаци ўбҩӑ. Уцоӑһ Іудидав ңеӑлйно вӑл, їоа һўдіувҩаөǒһ Вахй.
Pisownia zwykła łacinką: Sufaṭu kithew lu ṭawet ṇė Jutita. Yȯv khėkithew, khavnȯw tȯyujox ẉuṇmė ȯṣi ṭete, ṭete ṇė ukofȯv uṇ, iẉeṭlino aj ėṭi upwa. Uṭȯh Jutitav ṇėlino val, yȯ hutjuvwafoh Vaxi.
Pisownia pełna łacinką: Sûfâṭû kithew lû ṭâwêt ṇệ Jutita. Yȯv khėkithew, khavnȯw tȯyûjox ẉuṇmė ộṣi ṭete, ṭete ṇệ ukôfȯv ûṇ, iẉêṭlîno âj ėṭi ûpwâ. Uṭộh Jutitav ṇệlîno vâl, yȯ hûtjuvwafôh Vaxî.

Najsss. Jestem usatysfakcjonowany ^^

Trochę przediakrytykowana, w obu pismach wygląda dziwnie. To wrażenie można zbić ilością tekstów, jakie w nim stworzysz. Wyrobieniem tradycji języka. Więc to jest conlang zrobiony "tak se bo mi sie nudzi", czy będziesz tworzył w nim dłuższe teksty?

I jak właściwie wymawiamy [lˁ]? Bo do dziś nie mam wyobrażenia tego dźwięku.
  •