Polskie Forum Językowe

Muszę troszkę pospamić ibo telko co zezdał jeśm azbukę dla mojego nowosłowiańskiego.

Cel języka to zasadniczo odwzorowanie języka prasłowiańskiego w rekonstrukcji z przyjętymi pewnymi (niestety, czysto subjektywnymi) założeniami. To nie kolejny mieżdusłowiański czy słowio, ale podejście do prasłowiańskiego w taki sposób, aby można było cokolwiek w niem napisać.

Założenia są trochę brutalne:
- będzie odwzorowany po III palatalizacyi, a znaczy trochę zlewając na nowogrodzkie кѣлъ (cały) czy хѣръ (szary).
- cyrylica trochę sztucznawa, miks starocerkiewnej i pewnych swoich ustaleń
- wszelkie wątpliwości co do dwóch czy więcej form są rozstrzygane przez dopuszczenie obu (bo i w normalnych językach jest mnóztwo braci-bliźniaków) lub wyłącznie jednego (w szczególności w przypadku końcówek)
- tak, cyrylica się mieści w Unikodzie, ale nie we wszystkich czcionkach, przez co wygląda kiepsko na forum. W zamian będę dłuższe teksty wklejał w postaci obrazków z normalną czcionką, gdzie wszystkie znaki wyglądają jak powinny
- wszelkie konstrukcye gramatyczne powinny być możliwie ogólnosłowiańskie

Na początek alfabet - cyrylica i pomocniczo łacinka. Można niby wziąć tu głagolicę, ale są w niej jawne braki (ja-jać i je-e). Będzie więc docelowo cyrylica i ewentualnie łacinka. Ewentualnie.

Poza tym co oczywiste będzie tak:
В в - V, ale nie takie polskie <w>, a coś jak rosyjskie, mniej взрывное (jak to zapisać IPą? ʋ?)
Є є - czytane [ε]. I tak - jest tu ta cała zabawa z pisownią joty.
Ѕ ѕ - oczywiście dz
И и - coś, co w łacince PSa się pisze <i> jak w žiti czy <ji> jak w pojiti
Ї ї* - niby to, co wyżej, ale bez akcentu czyli jak <jь> w jьti czy jьgrati
Ꙉ ꙉ - dwa wesoła kwadracika, czyli dzierw w miejscu *dj i czytany [d^j:]
Л҄ л҄ - oczywiście *lj, czytane miękko [l^j] (ważne: nie ma tu żadnych зємлꙗ, piszemy зєм҄ꙗ)
Н҄ н҄ - podobnie jak wyżej - *nj czyli [ɲ]
Р҄ р҄ - *rj, czyli [r^j]
С҄ с҄ - tu się zastanawiam czy jakiejś zrzytniej koppy nie wprowadzić. Jest to *ś czyli [ɕ]
Ћ ћ - *tj, czytane [t^j:]. Mam nadzieję, że nikt tego z dzierwem nie pomyli
Ѹ ѹ - jak archaicznie to po całości, [u] rzecz jasna, nie bawimy się w dyftongi (choć czy taka pisownia tego nie sugeruje?)
Ѡ ѡ - jak dokładniej rozgryzę gdzie to pisali, bo chyba nie na chybił-trafił
Ѿ ѿ - ot-, jak ѿрєћи, czyli odrzec
Ѽ ѽ - piękna omega dla ochów, o-ów i ojów
Щ щ - šč
Џ џ - dż, co to się je rzadko używa, ale jest we wszelkich dżdżach, jeżdżeniu, móżdżkach i innych dżdżownicach
Ꙑ ꙑ - tak, nie będzie żadnego Ы. Wymowa to [ɨ], być może nieco k' [ɯ] przesunięta, ale nie wiem. W każdem razie nie polskie przesunięte do szwy, a bardziej rosyjskie
Ѣ ѣ - jaciek - wymowa to [æ]
Ꙓ ꙓ - jotowany jać, rzecz jasna telko w początku słów i rdzeni
Ꙗ ꙗ - ja
Ѥ ѥ - je
Ѧ ѧ, Ѩ ѩ, Ѫ ѫ, Ѭ ѭ - komplet jęsów
I na dokładkę być może Ѯ ѯ, Ѱ ѱ, Ѳ ѳ Ѵ ѵ, Ѷ ѷ w zapożyczeniach greckich (a może i innych?)
Cholerka, ponad 50 bukiew.

Tak, pominąłem jery, bo ich wymowy nieśm pewien.

Az buki wiedzie:
(https://pp.vk.me/c631427/v631427936/424b4/lhQG-G6SLIY.jpg)
(Cyryl z Metodym się w grobie przewracają)
Pisownia joty (chyba największy problem wszystkich cyrylic) jeszcze:
Trzeci - трєтии,
który - къторꙑи,
i - ї,
znanie (wiedza) - знаньѥ
(nie rozróżniamy jak rosyjski -ие/-ье)
Wiem, że logiczniej mogło by być nieco inaczej, ale tak przyjąłem, pewne drobne odejściа od regularności prawopisu.

Jeśli się nrawi to wrzucę dłuższy tekst.

Bajeczka na popołudnie:
(https://pp.vk.me/c630222/v630222936/4c3c3/TlD8DR--tQc.jpg)
(wersya pierwotna, być może coś zmienię, na przykład oznaczenia akcentów, które póki co nie mówią o toniczności a są kopją tych cerkiewnych).

Aha - i akcenty to oczywiście rzecz dodatkowa, tylko pomagająca w nauce języka i opcyonalna. Być może przy dłuższych tekstach nie będę ich w ogóle zaznaczał.
Tekst tu:

Spoiler

Овьца̀ ї кон҄и̂
На възго́р҄и овьца̀, къто́раꙗ нѣ́сть їмѣ́ла вьлнꙑ̀, ѹви́дѣла ѥсть кон҄ѩ̀; ѥди́нъ їз и́хъ тѧгнѫ́лъ ѥсть тѧ́жькꙑи во́зъ, въторꙑ̀и дви́галъ ѥсть вєли́кꙑи това́ръ, а трє́тии вє́злъ ѥсть бꙑ́стро чєловѣ́къ. Овьца̀ рєчє̀ кон҄ѥ́мъ: сь́рдьцє мьнѣ̀ боли́ть, ви́дѧ, чьто̀ чєловѣ́къ ка́жєть орби́ти кон҄ѥ́мъ. Кон҄и̂ ѿрє́кли сѫть: слѹ́шаи, овьцє̀, сь̂рдьца на́съ болѧ́ть, къгъда̀ ви́димъ, ка́ко чєловѣ́къ, госпо́дь, забира́ѥть твоѭ̀ вьлнѫ̀ на одѣ́ꙉь самого̀ сєбѣ̀ дьл҄ꙗ̀. Ї овьца̀ нє їма́ть вьлнꙑ̀. Ѹслꙑ́шавъ то, овьца̀ побѣжа́ла ѥсть чє́рзъ орвни́нѫ.

[Zamknij]

Wymowa jerów (co do której wciąż się waham)
Ъ - pod akcentem [ə]*, bez akcentu [ɤ]
Ь - pod akcentem [i ], bez akcentu [i̯]
*jakkolwiek dziwnie może nie wyglądać szwa pod akcentem.

Dźwięki takie jak jać, i, y, nosówki, a i wszystkie l- i r-dyftongi są naturalnie długie. I co ważne - i oraz ь nie zmiękczają poprzedzającej je głoski - czytamy twardo jak po serbsku. Chyba wyczerpałem limit fonetycznych taoizmów..

Jak będę miał trochę czasu to dorobię djalogi z IPą.

A jednak wykryłem błąd! vьlny?? Przecież przy tym paradygmacie akcentowania chodzi o falę, a nie o wełnę. Nawet w litewskim jest vilna (wełna) i vilnis (fala).

Cytat: Obcy w Lipiec 27, 2016, 22:21:00
A jednak wykryłem błąd! vьlny?? Przecież przy tym paradygmacie akcentowania chodzi o falę, a nie o wełnę. Nawet w litewskim jest vilna (wełna) i vilnis (fala).

Rzeczonej owcy brakowało wełny, nie fali - prawda. Bo to jeszcze w ogóle paradygmat a, a nie c jak fala. A już chciałem nagranie wrzucać...

Ale cieszę się, że jest jakieś zainteresowanie.

Jeśli są jakiekolwiek pytania to chętnie odpowiem. Bo jest tu trochę

I chyba przez á będę niniejszym oznaczał akut i neoakut, a а̀ cyrkumfleks.

A jednak nie tak - á to będzie cyrkumfleks, natomiast а̀ - akut i neoakut. Akceptowalne?
Wymowa samogłosek:

bez joty - z jotą - IPA (dla bez joty)
А а - Ꙗ ꙗ - [а]
Є є - Ѥ ѥ - [ε]
И и - Ї ї - [(j)i] / [j] (przypominam, że <ji> to jest zawsze <и>)
Ѹ ѹ - Ю ю - [u ]
Ѣ ѣ - Ꙓ ꙓ - [æ]
Ѧ ѧ - Ѩ ѩ - [ẽ]
Ѫ ѫ - Ѭ ѭ - [ɔ̃]

Te bez jotowańców:
Оо - [ɔ]
Ꙑ ꙑ - [ɨ]
Ъ ъ - [ʌ]
Ь ь - [ɪ]

I te greckie dziwadła:
Ѡ ѡ - [ɔ], w wersyi literackiej

• 
  Ѳ ѳ - [t], w wersyi literackiej [θ]
  Ѷ ѷ - [i ], w wersyi literackiej [y]
  Ѵ ѵ - [ʋ] przed samogłoską, [w] przed spółgłoską
  (chociaż chyba nie będę rozróżniał dwóch iżyc - wsio to będzie ѵ - Кѵпръ, аѵто-, Сѵрїꙗ)
  
  I się jeszcze zastanawiam czy nie wywalić vukowego џ i dać w jej miejsce (choć nieznaną językom słowiańskim) bukiew җ.
  
  I tekścik z IPĄ:
  oryginał z akcentami:
  
  Spoiler

  Ѻвьца̀ ї кон҄ѝ
  На възго̀р҄и ѻвьца̀, къто̀раꙗ нѣ̀сть їмѣ̀ла вь̀лнꙑ, ѹвѝдѣла ѥсть конѩ̀; ѥдѝнъ їз ѝхъ тѧгнѫ̀лъ ѥсть тѧ́жькꙑи во́зъ, въторꙑ̀и двѝгалъ ѥсть вєлѝкꙑи това̀ръ, а трє̀тии вє́злъ ѥсть бꙑ̀стро чєловѣ̀къ.

  [Zamknij]
  bez akcentów:
  
  Spoiler

  Ѻвьца ї кон҄и
  На възгор҄и ѻвьца, кътораꙗ нѣсть їмѣла вьлнꙑ, ѹвидѣла ѥсть конѩ; ѥдинъ їз ихъ тѧгнѫлъ ѥсть тѧжькꙑи возъ, въторꙑи двигалъ ѥсть вєликꙑи товаръ, а трєтии вєзлъ ѥсть бꙑстро чєловѣкъ.

  [Zamknij]
  IPA:
  
  Spoiler

  ɔʋɪt͡sǎ i‿kɔɲǐ
  na‿ʋʌzgɔ̌rʲi ɔvɪt͡sǎ, kʌtɔ̌raja næ̌stɪ i̯mæ̌ɫa ʋǐɫnɨ, uʋǐdæɫa‿jɛstɪ kɔɲɛ̃̌; jedǐnʌ i̯z‿ǐxʌ tɛ̃gnɔ̃̌ɫ‿jɛstɪ tɛ̃̂ʒɪkɨ͡i ʋɔ̂zʌ, ʋʌtɔrɨ̌͡i dvǐgalʌ‿jɛstɪ ʋɛ̌ɫikɨ͡i tɔʋǎrʌ, a‿trɛ̌ti͡i vɛ̂zɫʌ‿jɛstɪ bɨ̌strɔ t͡ʃɛɫɔʋæ̌kʌ.

  [Zamknij]
  
  Aha - i jedna zmiana w ortografji - nie piszemy znaku palatalizacyi przed samogłoską jotowaną, a piszemy jedynie przed niejotowanym, np. кон҄ь, кон҄и, ale конѩ - tu jest domyślna palataliazcya, nie ma żadnej wątpliwości.
  
  Pytania?

Po co tu jotowana jaćka? Masz zamiar wprowadzić opozycję jotowana-niejotowana w nagłosie i/lub po samogłosce? Jeśli nie, to wydaje się zbędna.

Tak - jotowany jaciek występuje jedynie w nagłosie i po przedrostkach:
(https://pp.vk.me/c626219/v626219936/23e2a/gkeVa3FAmOs.jpg)
Fakt - jest to może i redundantne, ale tak samo redundantnym są jotowane jusy (za wyjątkiem scs. паѫкъ nosówki bez joty nie występują po samogłosce)

Teraz tak patrzę i mi coś nie pasują przymiotniki w pierwszej części bajki. Jeśli mamy się trzymać gramatyki, to powinny być one raczej nieokreślone (jakiś ciężki wóz, jakiś wielki towar), a ta końcówka "-yjь" się wzięła konkretnie z SCS-a, niekoniecznie z prasłowiańszczyzny...

Cytat: Obcy w Sierpień 16, 2016, 23:02:08
Teraz tak patrzę i mi coś nie pasują przymiotniki w pierwszej części bajki. Jeśli mamy się trzymać gramatyki, to powinny być one raczej nieokreślone (jakiś ciężki wóz, jakiś wielki towar), a ta końcówka "-yjь" się wzięła konkretnie z SCS-a, niekoniecznie z prasłowiańszczyzny...

Z tą całą nieokreślonością to faktycznie prawda. Chociaż ciekawe jak to się ma z liczebnikami (bo o ile są w scs-ie въторъ, дроугъ, чєтврьтъ, to niby jest też jakieś трєти^??).

A co do końcówki - sam nie jestem z tego dumny, ale coś takiego wybrałem, bo  choć -ъjь i -ьjь można zapisać jako -ъї i -ьї według mojej konwencji (to ї to też nie jest coś, z czego jestem dumny, ale inaczej mamy zbyt dużo homografów jak мої/мои czy поити/поїти), to nie wygląda to najlepiej - być może z powodu takiego, że się zbyt przyzwyczaiłem do -ꙑи/-ии. Niby jeszcze można -ьи i -ъи, ale to końcówka w костьи (Gpl kość), a dla przymiotnika wygląda kiepskowato. I raczej nie przekonam się też do й.

doppel, ale trudno

Czas na czas i inne związane z tym rzeczy. Trochę pogłówkowałem i mogę przedstawić nowosłowiańskie terminy związane z mierzeniem czasu.

1. Dni tygodnia - Дьнє тогодьнє
понєдѣлъкъ
въторъкъ
сєрда
чєтвьртъкъ
пѧтъкъ
собота
нєдѣлꙗ

Wybrałem poniedziałek i wtorek zamiast poniedzielnika i wtórnika chyba jedynie z powodu podobieństwa do cztwartku i piątku, jednego przyrostka mniej i faktu, że te poniedzielnik i wtórnik to chyba jedynie w SCS-ie były (skąd przeszły do bułgarskiego, macedońskiego i rosyjskiego).

Swoją drogą północnosłowiańskie za wyjątkiem polskiego i rosyjskiego zmasakrowały nazwy dni tygodnia.

Odmiana rzeczownika тъдьнь (wzorowana na staropolskiej):

Им.	тъдьнь	тадьни	тидьнє
Орд.	тогодьнє	тѣмадьнѹ	тѣхъдьнъ
Дат.	томѹдьни	тоюдьньма	тѣмъдьньмъ
Вин.	тъдьнь	тадьни	тъıдьни
Мѣс.	томьдьни	тѣмадьнѹ	тѣхъдьньхъ
Тв.	тѣмьдьньмь	тоюдьньма	тѣмидьньми
Зъв.	тъдьни	тадьни	тидьнє

(jeśli kogoś interesują nazwy przypadków - имєнител҄ьнъ, ордитєл҄ьнъ, датєл҄ьнъ, винитєл҄ьнъ, мѣстьнъ, творитєл҄ьнъ, зъватєл҄ьнъ).

2. Pory roku i miesiące - Вєрмєна года ї мѣсѧци
(https://pp.vk.me/c626219/v626219936/24a2e/hpVWByqH9W8.jpg)
Mali Nowosłowianie w szkołach uczą się następujących miesięcy: сѣчьн҄ь, лютъıи, бєрзьн҄ь, квѣтьн҄ь, травьн҄ь, чьрвьн҄ь, липьн҄ь, сьрпьн҄ь, вєрсьн҄ь, листопадъ, стѹдьн҄ь, грѹдьн҄ь.

Takie coś mi wyszło ze zmieszania miesięcy polskich, czeskich, ruskich, starobułgarskich i chorwackich. Tak, wiem, że listopad i studzień mogłyby być miesiąc później, ale nie mogłem niczego dobrać na październik.

I tak - 10 miesięcy ma końcówkę -ьnjь, jeden jest przymiotnikiem, a drugi to zwykły rzeczownik. Wciąż lepiej niż łacińskie.

I квѣтьн҄ь a nie цвѣтьн҄ь, bo jednak jest to forma starsza i występujące w sporej części Słowiańszczyzny. Zrzytni argument, prawda, ale mimo wszystko taka III palatalizacya będzie w nowosłowiańskich (znaczy: jak w zachodniosłowiańskich).

3. Jednostki czasu - Ѥдиницѧ вєрменє
въторина - sekunda
мижина - minuta
чєтвьрть - kwadrans
година - godzina
дьнь - dzień
тъдьнь - tydzień
годъ - rok
лѣта - lata
вѣкъ - wiek
тъıсѧћьлѣтьѥ - tysiąclecie

4. Pory dnia - Вєрмєна дьнє
зорꙗ - świt
ѹтро - ranek
полъдьнь - południe
пополъдьнь - popołudnie
вєчєръ - wieczór
сѫморкъ - zmierzch
ноћь - noc
полъноћь - północ

5. Data i godzina - Рокъ ї вєрмѧ
Która godzina? - Къѥ ѥсть вєрмѧ? Къꙗ година?
Jest ósma. - Ѥсть осмаꙗ.
Jest kwadrans po ósmej. Ѥсть чєтвьрть послѣ осмъıи.
Jest za kwadrans ósma. Ѥсть чєтвьрть пєрдъ осмоѭ.
Jest ósma trzydzieści. - Ѥсть осмаꙗ ї трьѥ дєсѧтє.
Jest wpół do ósmej. - Ѥсть полъ до осмъıи.

Który dzisiaj? - Къıи ѥсть рокъ?
Dzisiaj jest pierwszy lipca. - Дьньсь ѥсть пьрвъıи липьнꙗ.
Dzisiaj jest ostatni dzień grudnia. - Дьньсь ѥсть послѣдьн҄ии дьнь грѹдьнꙗ.

No wreszcie coś na kształt rozmówek :D

Poza tym w kilku językach (np. kaszubski, czeski, chorwacki o miesiąc wstecz) "październik" to rujeń, chociaż z drugiej strony to właśnie raczej w październiku opada z drzew najwięcej liści, a podane miesiące są najbardziej podobne do ukraińskich (nawet i mają квітень, a nie oczekiwane *цвітень) – już widzę tę radość banderowców :)

I czemu wybrałeś wariant soboty bez nosówki? Tylko zachodni Słowianie mają bez nosówki, a reszta ma z nosówką.

EDIT: Polski zgwałcił "środę", a rosyjski "czwartek", "piątek" i "niedzielę". Kaszubski ma "strzodę", ale moim zdaniem takie coś jest mniejszym złem niż polska "środa".

Cytat: Obcy w Sierpień 19, 2016, 08:12:17
(np. kaszubski (...) "październik" to rujeń

Nikt tak nie mówi, to niepotrzebny chorwatyzm. Gdzieś już to było poruszane tutaj wcześniej. Kaszubi mówią pazdzérznik albo pajicznik.

Cytat: Obcy w Sierpień 19, 2016, 08:12:17
No wreszcie coś na kształt rozmówek :D

Poza tym w kilku językach (np. kaszubski, czeski, chorwacki o miesiąc wstecz) "październik" to rujeń, chociaż z drugiej strony to właśnie raczej w październiku opada z drzew najwięcej liści, a podane miesiące są najbardziej podobne do ukraińskich (nawet i mają квітень, a nie oczekiwane *цвітень) – już widzę tę radość banderowców :)

I czemu wybrałeś wariant soboty bez nosówki? Tylko zachodni Słowianie mają bez nosówki, a reszta ma z nosówką.

EDIT: Polski zgwałcił "środę", a rosyjski "czwartek", "piątek" i "niedzielę". Kaszubski ma "strzodę", ale moim zdaniem takie coś jest mniejszym złem niż polska "środa".

A ten kwiecień to nie polonizm? Bo kwiat to po ichniemu цвіт. I byłyby też podobne do polskich, gdybyśmy zamiast marca i maja mieli brzezień i trawień. Sieczeń jest ztąd, bo znany jest zarówno na Rusi jak i na Bałkanach, a nawet był w staropolskiem. A żadnego kołowozu, prosińca czy innych chorwatyzmów li  sorbizmów nie ma, bo ja mam jedno proste założenie - wybierać formę najpowszechniejszą, a w wypadku większych problemów tę starszą (np. гвѣзда, nie ѕвѣзда).

Jest ciekawe, do jakiego języka najbardziej będzie zbliżony nowosłowiański, ale w żadnem wypadku nie będzie to działanie celowe.

Bo собота jest starsza niż сѫбота, poza tym w SCS-ie chyba były obie słowie. Zresztą to jako jedyny niesłowiański dzień tygodnia mi najmniej przeszkadza - w razie czego można dopuścić i jedno, i drugie.

Prawda - o ostatnich dniach tygodnia zapomniałem. Jednak пятница, четверг czy zrzytnie бб (jeśli chcą być świętsi od papieża to powinno być albo сѫбота/субота albo соббота, pozostałe formy są nieetymologiczne)  w суббота to i tak mniejszy gwałt niż úterý na wtorek czy prawie nieodmenne pondělí). A środa nie jest taka zgwałcona, to po prostu Czesi i Kaszubi zmieniali sr'> str', zkąd mają takie na przykład strzebro.

W ukraińskim jeszcze "październik" jest inaczej – coś typu żółcień, a czeskie pondělí rzeczywiście ciekawe – wywalono e i utworzono na podstawie kolektywu -ьje, a nie końcówki -ъкъ i procesy fonetyczne spowodowały prawie-nieodmienność :)

Co do kaszubskiego "października", to wszędzie w oficjalnych dokumentach napisanych po kaszubsku wciskają tego rujana, odkąd Rada Języka Kaszubskiego wydała uchwałę w w sprawie terminologii medialnej dotyczącej określeń miesięcy, dni, pór roku, stron świata i czasu – nie wiem, co się akurat podoba normatywistom w tej formie.

Oficjalny kaszubski conlang ma niewiele wspólnego ze stanem faktycznym i przyczyni się pewnie ostatecznie do klęski tego języka, niestety.

No to czas na deklinacyę!

Fajerwerków nie ma, bo to standardowa odmiana prasłowiańska. Jedyne co, to zebrana do kupy i przeanalizowana pod każdym kątem.

Tak - na dzisiaj rzeczownik.

Deklinacja I₁, temat na -o-, вьлкъ (wilk):

Spoiler

Им.	вьлкъ	вьлка	вьлци
Орд.	вьлка	вьлкѹ	вьлкъ
Дат.	вьлкѹ	вьлкома	вьлкомъ
Вин.	вьлкъ	вьлка	вьлкъı
Тв.	вьлкомь	вьлкома	вьлкъı
Мѣс.	вьлцѣ	вьлкѹ	вьлцѣхъ
Зъв.	вьлчє	вьлка	вьлци

[Zamknij]

Deklinacya wszech męzkich na -ъ oprócz paru w deklinacyi II.

Deklinacja I₂, temat na -jo-, кон҄ь (koń):

Spoiler

Им.	кон҄ь	конꙗ	кон҄и
Орд.	конꙗ	коню	кон҄ь
Дат.	коню	конѥма	конѥмъ
Вин.	кон҄ь	конꙗ	конѩ
Тв.	конѥмь	конѥма	кон҄и
Мѣс.	кон҄и	коню	кон҄ихъ
Зъв.	коню	конꙗ	кон҄и

[Zamknij]

Deklinacya produktywna - tu lądują wsze męzkie na -ь, prócz paru wymienionych przy deklinacyi IV₁.

Z deklinacji I₂ trochę się wyróżniają rzeczowniki zakończone na -ьць za sprawą wołacza na -ьчє zamiast oczekiwanego *-ьцѹ:

Spoiler

Им.	отьць	отьца	отьци
Орд.	отьца	отьцѹ	отьць
Дат.	отьцѹ	отьцєма	отьцємъ
Вин.	отьць	отьца	отьцѧ
Тв.	отьцємь	отьцєма	отьци
Мѣс.	отьци	отьцѹ	отьцихъ
Зъв.	отьчє	отьци	отьци

[Zamknij]

Deklinacja II, temat na -u-, съıнъ (syn):

Spoiler

Им.	съıнъ	съıнъı	съıновє
Орд.	съıнѹ	съıновѹ	съıновъ
Дат.	съıнови	съıнъма	съıнъмъ
Вин.	съıнъ	съıнъı	съıнъı
Тв.	съıнъмь	съıнъма	съıнъми
Мѣс.	съıнѹ	съıновѹ	съıнъхъ
Зъв.	съıнѹ	съıнъı	съıновє

[Zamknij]

Deklinacya nieproduktywna. Zachowawsze się u-tematy to: съıнъ (syn), волъ (wół), вьрхъ (wierzch, górna część), мєдъ (miód), полъ (pół; płeć), лєдъ (lód), дългъ (dług), дѫбъ (dąb), носъ (nos), търгъ (targ), домъ (dom), бєргъ (brzeg).

Deklinacja IV₁, temat na -i-, гость (gość):

Spoiler

Им.	гость	гости	гостьѥ
Орд.	гости	гостью	гостьи
Дат.	гости	гостьма	гостьмъ
Вин.	гость	гости	гости
Тв.	гостьмь	гостьма	гостьми
Мѣс.	гости	гостью	гостьхъ
Зъв.	гости	гости	гостьѥ

[Zamknij]

Deklinacya również nieproduktywna. Zachowawsze się męzkie i-tematy to: голѫбь (gołąb), ѥжь (jeż), господь (pan), лосось (łosoś), мєдвѣдь (niedźwiedź), ногъть (paznokieć), огн҄ь (ogień), олбѫдь (łabędź), пѫть (droga), звѣрь (źwierzę), ръıсь (ryś), зѧть (zięć), ѫгль (węgiel), ѫгор҄ь (węgorz), ѫпъıрь (wąpierz).

Deklinacja V₂, temat na -en-, камъı (kamień):

Spoiler

Им.	камъı	камєни	камєнє
Орд.	камєнє	камєнѹ	камєнъ
Дат.	камєни	камєньма	камєньмъ
Вин.	камєнь	камєни	камєнє
Тв.	камєньмь	камєньма	камєньми
Мѣс.	камєнє	камєнѹ	камєньхъ
Зъв.	камєни	камєни	камєнє

[Zamknij]

Deklinacya oczywiście nieproduktywna. Zawierają się w niej: камъı (kamień), коръı (korzeń), полмъı (płomień), сьрхъı (dop. сьршєнє) (szerszeń), стрѹмъı (strumień), грєбъı (grzebień), рємъı (rzemyk), крємъı (krzemień), ѩчьмъı (jęczmień).

Podobną odmianę wykazują jeszcze dwa rzeczowniki - дьнь (dzień) i ѥлєнь (jeleń)

Spoiler

Им.	дьнь	дьни	дьнє
Орд.	дьнє	дьнѹ	дьнъ
Дат.	дьни	дьньма	дьньмъ
Вин.	дьнь	дьни	дьнє
Тв.	дьньмь	дьньма	дьньми
Мѣс.	дьнє	дьнѹ	дьньхъ
Зъв.	дьни	дьни	дьнє

[Zamknij]

Jedyna różnica jest jak widać w końcówce -нь w mianowniku zamiast -ъı.

Pewne anomalje w odmienie wykazuje też олкъть (łokieć), jeszcze jedna pozostałość odmiany spółgłoskowej

Spoiler

Им.	олкъть	олкъти	олкътє
Орд.	олкътє	олкътѹ	олкътъ
Дат.	олкъти	олкътьма	олкътьмъ
Вин.	олкъть	олкъти	олкътє
Тв.	олкътьмь	олкътьма	олкътьми
Мѣс.	олкътє	олкътѹ	олкътьхъ
Зъв.	олкъти	олкъти	олкътє

[Zamknij]

Oraz liczebnik dziesięć (dwie alternatywne formie w mianowniku):

Spoiler

Им.	дєсѧ(ть)	дєсѧти	дєсѧтє
Орд.	дєсѧтє	дєсѧтѹ	дєсѧтъ
Дат.	дєсѧти	дєсѧтьма	дєсѧтьмъ
Вин.	дєсѧть	дєсѧти	дєсѧтє
Тв.	дєсѧтьмь	дєсѧтьма	дєсѧтьми
Мѣс.	дєсѧтє	дєсѧтѹ	дєсѧтьхъ
Зъв.	дєсѧти	дєсѧти	дєсѧтє

[Zamknij]

Deklinacja I₁, temat na -o-, лѣто (lato):

Spoiler

Им.	лѣто	лѣтѣ	лѣта
Орд.	лѣта	лѣтѹ	лѣтъ
Дат.	лѣтѹ	лѣтома	лѣтомъ
Вин.	лѣто	лѣтѣ	лѣта
Тв.	лѣтомь	лѣтома	лѣтъı
Мѣс.	лѣтѣ	лѣтѹ	лѣтѣхъ
Зъв.	лѣто	лѣтѣ	лѣта

[Zamknij]

Powszechna deklinacya dla nijakich.

Deklinacja I₂, temat na -jo-, полѥ (pole):

Spoiler

Им.	полѥ	пол҄и	полꙗ
Орд.	полꙗ	полю	пол҄ь
Дат.	полю	полѥма	полѥмъ
Вин.	полѥ	пол҄и	полꙗ
Тв.	полѥмь	полѥма	пол҄и
Мѣс.	пол҄и	полю	пол҄ихъ
Зъв.	полѥ	пол҄и	полꙗ

[Zamknij]

Powszechna deklinacya dla nijakich miękkotematowych.

Deklinacja V₂, temat na -en-, имѧ (imię):

Spoiler

Им.	имѧ	имєнѣ	имєна
Орд.	имєнє	имєнѹ	имєнъ
Дат.	имєни	имєньма	имєньмъ
Вин.	имѧ	имєнѣ	имєна
Тв.	имєньмь	имєньма	имєнъı
Мѣс.	имєнє	имєнѹ	имєньхъ
Зъв.	имѧ	имєнѣ	имєна

[Zamknij]

Nieprodyktywna; parę rzeczowników: имѧ (imię), сѣмѧ (nasiono), знамѧ (znamię), вєрмѧ (czas), бєрмѧ (brzemię, ciężar), плємѧ (plemię), стрємѧ (strzemię), въıмѧ (wymię).

Deklinacja V₄, temat na -ent-, тєлѧ (cielę):

Spoiler

Им.	тєлѧ	тєлѧтѣ	тєлѧта
Орд.	тєлѧтє	тєлѧтѹ	тєлѧтъ
Дат.	тєлѧти	тєлѧтьма	тєлѧтьмъ
Вин.	тєлѧ	тєлѧтѣ	тєлѧта
Тв.	тєлѧтьмь	тєлѧтьма	тєлѧтъı
Мѣс.	тєлѧтє	тєлѧтѹ	тєлѧтьхъ
Зъв.	тєлѧ	тєлѧтѣ	тєлѧта

[Zamknij]

Deklinacya produktywna za sprawą przyrostka zdrobniającego -ѧ (jak i po polsku źrebię, kocię, foczę...)

Deklinacja V₅, temat na -es-, слово (słowo):

Spoiler

Им.	слово	словєсѣ	словєса
Орд.	словєсє	словєсѹ	словєсъ
Дат.	словєси	словєсьма	словєсьмъ
Вин.	слово	словєсѣ	словєса
Тв.	словєсьмь	словєсьма	словєсъı
Мѣс.	словєсє	словєсѹ	словєсьхъ
Зъв.	слово	словєсѣ	словєса

[Zamknij]

Rzeczowniki tej deklinacyi: дєрво (drzewo), коло (koło), чѹдо (czudo), лицє (dop. личєсє) (lico), нєбо (niebo), слово (słowo), тѣло (ciało)

Deklinacja III₁, temat na -ā-, жєна (żona; kobieta):

Spoiler

Им.	жєна	жєнѣ	жєнъı
Орд.	жєнъı	жєнѹ	жєнъ
Дат.	жєнѣ	жєнама	жєнамъ
Вин.	жєнѫ	жєнѣ	жєнъı
Тв.	жєноѭ	жєнама	жєнами
Мѣс.	жєнѣ	жєнѹ	жєнасъ, -ахъ
Зъв.	жєно	жєнѣ	жєнъı

[Zamknij]

Normalny żeński a-temat. Końcówka mianownika mnożyny -асъ jest tradycyjna i nieco archaiczna, alternatywną końcówką jest -ахъ.

Deklinacja III₂, temat na -jā-, дѹша (dusza):

Spoiler

Им.	дѹша	дѹши	дѹшѧ
Орд.	дѹшѧ	дѹшѹ	дѹшь
Дат.	дѹши	дѹшама	дѹшамъ
Вин.	дѹшѫ	дѹши	дѹшѧ
Тв.	дѹшєѭ	дѹшама	дѹшами
Мѣс.	дѹши	дѹшѹ	дѹшасъ, -ахъ
Зъв.	дѹшє	дѹши	дѹшѧ

[Zamknij]

To co wyżej tylko miękkie.

Deklinacja III₃, temat na -ī-, богъıни (bogini):

Spoiler

Им.	богъıни	богъıн҄и	богъıнѩ
Орд.	богъıнѩ	богъıню	богъıн҄ь
Дат.	богъıн҄и	богъıнꙗма	богъıнꙗмъ
Вин.	богъıнѭ	богъıн҄и	богъıнѩ
Тв.	богъıнѥѭ	богъıнꙗма	богъıнꙗми
Мѣс.	богъıн҄и	богъıню	богъıнꙗсъ, -ꙗхъ
Зъв.	богъıнѥ	богъıн҄и	богъıнѩ

[Zamknij]

Poza przyrostkiem -ъıни (-yni) deklinacja nieproduktywna, ale zawiera także свѧтъıни (świątynia), пѹстъıни (pustynia), ꙗскъıни (jaskinia), олди (łódź), олни (łania), тъıсѧти (tysiąc; forma alternatywna: тъıсѫти).

Deklinacja IV₂, temat na -i-, кость (kość):

Spoiler

Им.	кость	кости	кости
Орд.	кости	костью	костьи
Дат.	кости	костьма	костьмъ
Вин.	кость	кости	кости
Тв.	костьѭ	костьма	костьми
Мѣс.	кости	костью	костьхъ
Зъв.	кости	кости	кости

[Zamknij]

Żeńskie tematy na -ь, całkiem produktywne.

Deklinacja V_1a, temat na -ū-, кръı (krew):

Spoiler

Им.	кръı	кръви	кръви
Орд.	кръвє	кръвѹ	кръвь
Дат.	кръви	кръвьма	кръвамъ
Вин.	кръвь	кръви	кръви
Тв.	кръвьѭ	кръвьма	кръвами
Мѣс.	кръви	кръвѹ	кръвасъ, -ахъ
Зъв.	кръви	кръви	кръви

[Zamknij]

Nieproduktywna. Pozostały: ꙗзъбѹкъı (abecadło), бръı (brew), бѹкъı (litera), цьркъı (kościół; cerkiew), мъркъı (marchew), любъı (miłość), кръı (krew), свєкръı (świekra).

Deklinacja V_1b, temat na -jū-, бъчи (beczka):

Spoiler

Им.	бъчи	бъчьви	бъчьви
Орд.	бъчьвє	бъчьвѹ	бъчьвь
Дат.	бъчьви	бъчьвьма	бъчьвамъ
Вин.	бъчьвь	бъчьви	бъчьви
Тв.	бъчьвьѭ	бъчьвьма	бъчьвами
Мѣс.	бъчьви	бъчьвѹ	бъчьвасъ, -ахъ
Зъв.	бъчьви	бъчьви	бъчьви

[Zamknij]

Rzadka odmiana poprzedniej. Pozostały: бъчи (beczka), гѫжи (tłum, gąszcz), лъıжи (narty), крѹши (gruszka).

Deklinacja V₃, temat na -er-, мати (mać, matka):

Spoiler

Им.	мати	матєри	матєри
Орд.	матєрє	матєрѹ	матєрь
Дат.	матєри	матєрьма	матєрьмъ
Вин.	матєрь	матєри	матєри
Тв.	матєрьѭ	матєрьма	матєрьми
Мѣс.	матєрє	матєрѹ	матєрьхъ
Зъв.	мати	матєри	матєри

[Zamknij]

Dwa rzeczowniki - мати (dop. матєрє) i дъћи (dop. дъћєрє).

Oczywiście mamy takie rzeczowniki jak sługa, ale tu końcówki są identyczne jak przy żenie.

Ale byłoby nudno, gdyby to było wszystko. Dlatego:

1. Końcówka -тєл҄ь (-ciel) na przykładzie przyjaciela:

Spoiler

Им.	приꙗтєл҄ь	приꙗтєлꙗ	приꙗтєлє
Орд.	приꙗтєлꙗ	приꙗтєлю	приꙗтєлъ
Дат.	приꙗтєлю	приꙗтєлѥма	приꙗтєломъ
Вин.	приꙗтєл҄ь	приꙗтєлꙗ	приꙗтєлъı
Тв.	приꙗтєлѥмь	приꙗтєлѥма	приꙗтєлъı
Мѣс.	приꙗтєл҄и	приꙗтєлю	приꙗтєлѣхъ
Зъв.	приꙗтєлю	приꙗтєлꙗ	приꙗтєлє

[Zamknij]

W liczbie mnogiej rzeczownik przechodzi z jo-tematu do o-tematu.

2. Końcówka -ар҄ь (-arz) na przykładzie rybaka:

Spoiler

Им.	ръıбар҄ь	ръıбарꙗ	ръıбарє
Орд.	ръıбарꙗ	ръıбарю	ръıбаръ
Дат.	ръıбарю	ръıбарѥма	ръıбаромъ
Вин.	ръıбар҄ь	ръıбарꙗ	ръıбаръı
Тв.	ръıбарѥмь	ръıбарѥма	ръıбаръı
Мѣс.	ръıбар҄и	ръıбарю	ръıбарѣхъ
Зъв.	ръıбарю	ръıбарꙗ	ръıбарє

[Zamknij]

To samo co przy przyjacielu - jo-temat przechodzi w o-temat

3. Końcówka инъ (-in) na przykładzie Słowianina:

Spoiler

Им.	Словѣнинъ	Словѣнина	Словѣнє
Орд.	Словѣнина	Словѣнинѹ	Словѣнъ
Дат.	Словѣнинѹ	Словѣнинома	Словѣномъ
Вин.	Словѣнинъ	Словѣнина	Словѣнъı
Тв.	Словѣниномь	Словѣнинома	Словѣнъı
Мѣс.	Словѣнинѣ	Словѣнинѹ	Словѣнѣхъ
Зъв.	Словѣнинє	Словѣнина	Словѣнє

[Zamknij]

We wszystkich liczbach zachowuje się jak o-temat, ale w liczbie mnogiej wypada -in-.

Rzeczowniki nieregularne:
a) чєловѣкъ - чєловѣка - людьѥ

Spoiler

Им.	чєловѣкъ	чєловѣка	людьѥ
Орд.	чєловѣка	чєловѣкѹ	людьи
Дат.	чєловѣкѹ	чєловѣкома	людьмъ
Вин.	чєловѣкъ	чєловѣка	люди
Тв.	чєловѣкомь	чєловѣкома	людьхъ
Мѣс.	чєловѣцѣ	чєловѣкѹ	людьми
Зъв.	чєловѣчє	чєловѣка	людьѥ

[Zamknij]

W liczbie pojedynczej i podwójnej męzki o-temat чєловѣкъ, w liczbie mnogiej męzki i-temat людьѥ.

b) годъ - лѣтѣ - лѣта

Spoiler

Им.	годъ	лѣтѣ	лѣта
Орд.	года	лѣтѹ	лѣтъ
Дат.	годѹ	лѣтома	лѣтомъ
Вин.	годъ	лѣтѣ	лѣта
Тв.	годомь	лѣтома	лѣтъı
Мѣс.	годѣ	лѣтѹ	лѣтѣхъ
Зъв.	годє	лѣтѣ	лѣта

[Zamknij]

W liczbie pojedynczej męzki o-temat годъ, w liczbie podwójnej i mnogiej nijaki o-temat лѣта.

c) око - очи - очєса

Spoiler

Им.	око	очи	очєса
Орд.	очєсє	очѹ	очєсъ
Дат.	очєси	очєма	очєсьмъ
Вин.	око	очи	очєса
Тв.	очєсьмь	очєма	очєсъı
Мѣс.	очєсє	очѹ	очєсьхъ
Зъв.	око	очи	очєса

[Zamknij]

W liczbie pojedynczej i mnogiej nijaki es-temat око (dop. очєсє), w liczbie podwójnej nijaki jo-temat очи (очѹ, очєма).

d) ѹхо - ѹши - ѹшєса

Spoiler

Им.	ѹхо	ѹши	ѹшєса
Орд.	ѹшєсє	ѹшѹ	ѹшєсъ
Дат.	ѹшєси	ѹшєма	ѹшєсьмъ
Вин.	ѹхо	ѹши	ѹшєса
Тв.	ѹшєсьмь	ѹшєма	ѹшєсъı
Мѣс.	ѹшєсє	ѹшѹ	ѹшєсьхъ
Зъв.	ѹхо	ѹши	ѹшєса

[Zamknij]

W liczbie pojedynczej i mnogiej nijaki es-temat ѹхо (dop. ѹшєсє), w liczbie podwójnej nijaki jo-temat ѹши (ѹшѹ, ѹшєма).

EDIT: poprawich

Cytatкость (wilk)

No chyba nie :)

Ciągnąc za Todsmerem:

Cytat
вьлкъ (imię)

Chyba też coś nie tak :)

Къѥ вєрмѧ? Вєрмѧ єѯѡнѵмъ! Зємѩ Єѵрѡпъı ї нє толико оноѩ:

Spoiler

Albania - Арбанаси
Andora - Ѫдора
Armenja - Рамѣнїꙗ
Austria - Ракѹси
Azerbejdżan - Адравигана
Belgia - Бєлг҄ика
Białoruś - Бѣла Рѹсь
Bośnia i Hercegowina - Босъна
Bułgaria - Българє
Chorwacja - Хърватьска
Cypr - Кѵпръ
Czarnogóra - Чьрна Гора
Czechy - Чєс҄и
Dania - Дать
Estonia - Єсть
Finlandia - Сѹмь
Francja - Фрѧѕи
Grecja - Єлинє
Gruzja - Ивєрїꙗ
Hiszpania - Испанїꙗ
Holandia - Низъзємьѥ
Irlandia - Ибєрнїꙗ
Islandia - Лєдова Зємꙗ
Izrael - Издраил҄ь
Kazachstan - Казахъстанъ
Lichtensztajn - Лихтєнъштаинъ
Litwa (Żmudź) - Литъва
Luksemburg - Люѯємъбѹргъ
Łotwa - Лотъва
Macedonia - Мак҄єдонїꙗ
Malta - Малта
Mołdawia - Мълдава
Monako - Монєкъ
Niemcy - Нѣмьци
Norwegia - Мѹрманє
Polska - Пол҄ьска
Portugalia - Портогалїꙗ
Rosja - Вєлика Рѹсь
Rumunia - Волси
San Marino - Свѧтъ Маринъ
Serbia - Сьрбꙗ
Słowacja - Словачьщина (?)
Słowenia -  Їллѵрискословѣнїꙗ (?)
Syria - Сѵрїꙗ
Szwajcaria - Свицера (?)
Szwecja - Свѣꙗ
Turcja - Търци
Ukraina - Мала Рѹсь
Watykan - Ватикано
Węgry - Ѫгъри
Włochy - Италїꙗ
Wielka Brytania - Вєлика Британїꙗ

[Zamknij]

Наибол҄ьшєи горди въ Пол҄ьсцѣ:

Spoiler

Biała Podlaska - Бѣла Подлѧшьска
Białystok - Бѣлостокъ
Bielsko-Biała - Бѣльско-Бѣла
Bydgoszcz - Бъıдъгощь
Chełm - Хълмъ
Ciechanów - Тєхановъ
Częstochowa - Чєстохова
Elbląg - Єльблѩѕь(?)
Gdańsk - Гъданьскъ
Gorzów Wielkopolski - Горєвъ надъ Вартоѭ
Jelenia Góra - Ѥлєньна Гора
Kalisz - Калишь
Katowice - Катовицѧ
Kielce - Къльцѧ
Konin - Конинъ
Koszalin - Кошалинъ
Kraków - Краковъ
Krosno - Кросно
Legnica - Лєгничь
Leszno - Лєшьно
Lublin - Любълинъ
Łomża - Ломъжа
Łódź - Олди
Nowy Sącz - Новъ Сѫчь
Olsztyn - Олѩштѣнъ (?)
Opole - Ополѥ
Ostrołęka - Остролѫка
Piła - Пила
Piotrków Trybunalski - Трибунальскъ Пєтръковъ (?)
Płock - Плотьскъ
Poznań - Познань
Przemyśl - Пєрмъıшл҄ь
Radom - Радомь
Rzeszów - Рєшєвъ
Siedlce - Сѣдльцѧ
Sieradz - Вьс҄єрадъ
Skierniewice - Скъвьрнєвицѧ
Słupsk - Стълбьскъ
Suwałki - Сѹвалци (?)
Szczecin - Щитинъ
Tarnobrzeg - Тарьнобєргъ
Tarnów - Тарьновъ
Toruń - Торѹнь
Wałbrzych - Валбрихъ (?)
Warszawa - Воршєва
Włocławek - Волдьславъкъ
Wrocław - Вортьславь
Zamość - Замость
Zielona Góra - Зєлєна Гора

[Zamknij]

Нѣкоторъıихъ назъвъ нѣсмь ѹвѣрєнъ, ꙗко жє їз рити они възѧти бѣшѧ. Ѥдьнако мъıшлѭ, жє вѧтьшина їз нихъ съдѣлана бѣ добрѣ. Чьто дѹмаѥтє об овомь?

Ї да, надѣѭ сѧ, жє вьс҄є мѧ орзѹмѣѥтє ї могѫ нъıнѣ пьсати прасловѣньскъı.

Слава!

CytatFrancja - Фрѧѕи

Możesz wytłumaczyć, skąd to ,,dz" zamiast spodziewanego (przeze mnie) ,,c"?

A właściwie ciekawe, czy znane jest słowo, jakim Słowianie nazywali Franków we wczesnym średniowieczu? Kronikarz Anonim z XII wieku został przecież nazwany Gallem, nie F-cośtamcośtamem. (pytanie OT - można nie odpowiadać)

CytatRosja - Вєлика Рѹсь

CytatUkraina - Мала Рѹсь

Określenia Wielka Ruś i Mała Ruś są wytworem carskiej propagandy państwowej z XVIII i XIX wieku. Wcześniej to były po prostu odpowiednio Wielkie Księstwo Moskiewskie (Moscovia) i Ruś Kijowska / Księstwo Kijowskie.

CytatLublin - Любълинъ

Kwestia istnienia tego śródgłosowego jera jest raczej dyskusyjna.

Cytat: Toyatl w Październik 25, 2016, 20:24:27

CytatFrancja - Фрѧѕи

Możesz wytłumaczyć, skąd to ,,dz" zamiast spodziewanego (przeze mnie) ,,c"?

A właściwie ciekawe, czy znane jest słowo, jakim Słowianie nazywali Franków we wczesnym średniowieczu? Kronikarz Anonim z XII wieku został przecież nazwany Gallem, nie F-cośtamcośtamem. (pytanie OT - można nie odpowiadać)

CytatRosja - Вєлика Рѹсь

CytatUkraina - Мала Рѹсь

Określenia Wielka Ruś i Mała Ruś są wytworem carskiej propagandy państwowej z XVIII i XIX wieku. Wcześniej to były po prostu odpowiednio Wielkie Księstwo Moskiewskie (Moscovia) i Ruś Kijowska / Księstwo Kijowskie.

CytatLublin - Любълинъ

Kwestia istnienia tego śródgłosowego jera jest raczej dyskusyjna.

Фрязи to staroruskie określenie bodaj Włochów, ale wywodzi się raczej od Francuzów (takie przenoszenie nazw z jednych ludów na drugie było ongiś dosyć częste). I dz, a nie z dlatego, bo przymiotnik to фражскій, nie zaś фразскій.

Nie ma nic typu Рѡсїꙗ, ani Ѹкраина, bo te też są tworem sztucznym. No, Ukraina trochę normalniejszym, ale Россия to rak swego czasu (w ogóle skąd podwójne s? od русский? przecież to nonsens).

Tak - jest sporne. Jak 30% powyższych nazw.

Cytat: Siemoród w Październik 25, 2016, 20:59:30w ogóle skąd podwójne s? od русский?

ZTCW to z greki.

CytatNie ma nic typu Рѡсїꙗ, ani Ѹкраина, bo te też są tworem sztucznym.

Nazwy ,,Wielka Ruś" i ,,Mała Ruś" też są, jakby nie patrzeć, tworami sztucznymi.  :-)

Cytat(w ogóle skąd podwójne s? od русский? przecież to nonsens).

Mnie się wydawa, iże to jeminacyja estetyczna. Dawnym szlachetnie urodzonym Polakom i Litwinom wydawało się, że podwojone spółgłoski, szczególnie ss i łł, w pewnych miejscach brzmią lepiej, stąd ci różni Radziwiłłowie, Kołłątaje, Kossakowie, Ossolińscy, także Wittowtowie, Poczobuttowie itd. (może w wyniku wpływów włoskich w czasach królowej Bony?). Przeszło to na chyba na Moskali, którzy w XVII wieku byli pod silnym wpływem polsko-litewskiej kultury i polskiego języka, nawet jeśli rzeczywiście samo podwojone с w Россия to wpływ greki.

Tak, to chyba na tej samej zasadzie, co Angole nierzadko wsadzali "th" w różne miejsca (wbrew etymologji i wymowie), żeby było "eleganciej".