Czy ktoś wie, w jakich wyrazach rodzimych pojawia się ,,f", głoska nietypowa dla prasłowiańskiego i obecna niemal wyłącznie w wyrazach obcych?
Do głowy przychodzi mi zaledwie kilka wyrazów: oferma, fuj, fe.
ufać (pochodzi od staropolskiego upwać)
wg wsjp.pl oferma może pochodzić od fr. infirme, a fuj i fe to takie oszukiwanie, bo to onomatopeje
fąfel
Obfity, fruwać, furkać, furkotać itd. (Bańkowski niby coś sugeruje, że to rutenizmy).
fikać, fikołek
Fjut xD
kref krfawy krfisty krefki krfawić (ale już nie krewny :-P)
kfas
skfar
tkfić
sfój
sfat
sfoboda
sfada
tfaróg
tfór tforzywo tfarz stfór
trfać
chfiać
chfast
pochfa
pif paf
itd., itp....
hej, krefki zanim skojarzył się z gorącą "krfią" był oryginalnie krechki, czyli kruchy; do tematu dorzucam: sfora, niesforny :)
BTW, jeszcze dziwna cofka w obawie przed małopolskim chw > f (chwała > fała), w zuchwały 'śmiały, bezczelny' zam. zufały (cz. zoufalý (?) 'rozpaczliwy, desperacki') z oryginalnego zupwałego (tego co w upwać, pewien); skąd się w czeskim wziął troufalý 'śmiały, bezczelny'?
Cytat: dziablonk w Czerwiec 06, 2022, 12:20:59
skąd się w czeskim wziął troufalý 'śmiały, bezczelny'?
Według Machka ze śwn.
trouwen, czyli odpowiednika dzisiejszego niem.
trauen. -f- zamiast -v- właśnie przez skojarzenie z
doufati.