Drodzy użytkownicy,

Rozważając przygniatający poziom chaosu i zbędnej komplikacji językowej, jaki zapanował w poprzednim wątku "Narzecze wysokopolskie", postanowiłem wnieść jasność i porządek, wprowadzając na forum nowy porządek językowy - Nowowysokopolski.

Wszyscy wiemy, jak bardzo męczące może być rozumienie niezrozumiałych, wymuskanych konstrukcji językowych. Dlatego też w języku Nowowysokopolskim stawiamy na prostotę i zrozumiałość. Zapomnijcie o zakrzywionych metaforach i wygórowanych wyrazach, które sprawiają, że nasze mózgi mają ochotę uciekać. W zamian za to, przyjmujemy prostotę i jasność.

Jak osiągamy tę jasność? Otóż, wprowadzając spolszczone formy za pomocą słów z innych języków słowiańskich (obieżnica - planeta), archaizmów (niemocnica - szpital), już istniejących w polszczyźnie słów (układanka - puzzle), słów gwarowych (skórzyca - cynamon), odbitek słów istniejących (prądotwórnia - elektrownia, od słowa istniejącego już prądotwórczy) oraz wielu słów na raz (nauka o przetwarzaniu danych - informatyka). Akronym: SAIGOW (słowiańskie - archaiczne - istniejące - gwarowe - odbitkowe - wiele).

W języku Nowowysokopolskim mówimy to, co myślimy, bez zbędnych udziwnień i fałszywej inteligencji. Zatem, zapraszam Was do dyskusji na temat tego nowego porządku językowego oraz zachęcam do współtworzenia oficjalnego słownika Nowowysokopolskiego. Razem możemy uczynić naszą komunikację bardziej przejrzystą i przyjemną dla wszystkich.

Pamiętajcie, wiedza to potęga, ale jeszcze większą potęgą jest umiejętność przekazywania jej w sposób zrozumiały dla wszystkich.

XDDDDDDDDDDDDDDDDDD

PS: Sam jestem "Hanysem" z Chorzowa i kisnę z tego 

No, tym razem się udało

Język ludżorycki (Λυγιορικες τωλα), zwany też czasem myląco sadaryńskim (Σαδαρινες τωλα) to sztuczny język, używany w conworldzie Hadżalu. Jest obok maszyjskiego jednym z dwóch języków urzędowych w Sadarynie. Somięz luźno inspirowany greką.

Fonologia
Dość prosta. Istnieje tylko pięć samogłosek: a <α>, e <ε, αι>, i <ι, η, υ>, o <ο>, u <ω>. Oprócz tego cztery dyftongi: ai <αι>, ei <ει>, oi <οι> oraz au <αυ>.
System ten uzupełnia 20 spółgłósek:
Nosowe: m <μ>, n <ν>, ɲ <νι>
Zwarte bezdźwięczne: p <π>, t <τ>, tʃ <κι>, k <κ>
Zwarte bezdźwięczne: b <β>, d <δ>, dʒ <γι>, g <γ>
Szczelinowe: f <φ>, s <σ ς>, ʃ <σι>, x <χ>, h <dasja>
Płynne: w <υ>, r <ρ>, l <λ>, j <ι>
Jak widać, niewiele. Ponadto, dźwięki <νι κι γι σι> nigdy nie występują na końcu wyrazów.
Przed <ε, ει, η, ι> dźwięki <νι κι γι σι> są zapisywane bez <ι>.

Głoska h występuje tylko w nagłosie i jej obecność zaznacza się dasją, jak w np. ὁλδη "kobieta", a jej brak za pomocą psili, jak w np. ἰγα "miasto, plac".

Fonotaktyka
Maksymalna struktura sylaby to CLVLC, gdzie C - spółgłoska, V - samogłoska, L - spółgłoski ι λ ρ oraz z rzadka υ. Dyftongi liczy się jako jedną samogłoskę.

Rodzaj rzeczownika
W odróżnieniu od innych dużych języków w Hadżalu, jak np. hoczebozki czy sąsiedni maszyjski, ludżorycki posiada kategorię rodzaju: męski zakończony końcówką zerową lub -α, nijaki zakończony końcówką zerową oraz żeński zakończony -η lub -α. Zdarzają się wyjątki od tej reguły, ale jest ich bardzo niewiele.

Odmiana być - φηδυς - w czasie teraźniejszym
1 sg - φηδαι
2 sg - φωδυ
3 sg - φη
1 pl - φηδεραι
2 pl - φωδερυ
3 pl - φηδερ

I na koniec kilka słówek:
ἐρ - nie
κιορτα - człowiek
σαυπα - mężczyzna
ὁλδη - kobieta
γεμπ - dziecko
ἰγα - plac, miasto
ἰγαν - pług
τωλα - język, mowa
βλοσοφες - podobny
παι - do (zbliżony, podobny)

I przykładowe, proste zdanie:
Λυγιορικες τωλα ἐρφη βλοσοφες παι Μαχιεσας τωλαδις - "Język ludżorycki nie jest podobny do maszyjskiego"

ludż. ἱγαν /hiˈgan/ - pług

mas. choszlérowe /ˈxosleːrovɛ/ - malować

2. wrkh. khákštrom /ˈʀ̥äk.ʃt̪ro̞m/ — pokój (brak wojny)

Jako wstęp do gramatyki salladorskiej należy wspomnieć wymiany samogłosek. Istnieje podobny do języka polskiego system oboczności podczas odmiany różnych części mowy, mający związek z procesami językowymi mającymi miejsce podczas rozwoju salladorskiego. Są to chronologicznie:

• Przeniesienie akcentu na samogłoskę przed-przedostatnią lub na ostatnią, jeśli znajduje się po niej zbitka spółgłoskowa (tzw ,,akcent główny").
• Wydłużenie się samogłosek akcentowanych i zmiana ich wartości fonetycznych.
• Rozbicie samogłosek nosowych.
• Monoftongizacja iloczasowa niektórych dyftongów i przemiany innych dyftongów.
• Ustanowienie akcentu na wszystkich monoftongach i dyftongach długich (tonogeneza) (akcent wtórny).

Wymiany te to ważny element odmiany salladorskiej, gdyż akcent pierwotny jest ruchomy pod względem morfologicznym (patrz: pierwsza kropka), a od niego m.in. zależy wymiana samogłosek. System ten wyjaśnia poniższa tabela.



Największe podobieństwo języka salladorskiego do języka polskiego można znaleźć w rzeczownikach odmiennych przez przypadki według deklinacji, podzielonych na trzy rodzaje: męski, żeński i nijaki oraz dwie liczby: pojedynczą i mnogą (w przeciwieństwie do j. polskiego w salladorskim nigdy nie było liczby podwójnej). Wprawdzie podobne rozwiązanie pochodzi jeszcze z fazy totalnego nóblangu i sposób jego wykonania jest nadal trochę indoeuropejski, jednak przez sentyment zdecydowałem się je zachować (nie wiem szczerze czy się nie rozmyślę).



Przykłady:

bé, bë, b', bhé, bhë, bh'  — poimek oznaczający przebywanie w danym punkcie lub obiekcie, także wewnątrz czegoś, stosowany z mianownikiem
âph/aph — przyimek oznaczający ruch w jakąś stronę, stosowany z biernikiem
vélë, vel' — przyimek oznaczający przebywanie w jakimś miejscu, dopełniacz
sâli — poimek oznaczający przebywanie pomiędzy dwoma obiektami (stosowany dosłownie pomiędzy oboma wyrazami, tylko po ni stoi au, czyli spójnik podobny do ,,i" — ), stosowany z narzędnikiem

cd҃n...

działa

Cytat: Borlach w Kwiecień 24, 2024, 17:16:01Dalej nie działają

A wiesz co zrobić, żeby działały?

wysłałem załącznik, ale to chyba nie to

Dalej nie działają