Quai-kow

Zaczęty przez Renseyy, Lipiec 10, 2020, 15:20:10

Poprzedni wątek - Następny wątek

Renseyy

Quai-kow - język pochodzący od języka staro-quai-kow'skiego, ale poddany bardzo dużym zmianom, stworzony i używany głównie przeze mnie, nie zrozumiały wzajemnie z staro-quai-kow'skim. Powstały dla { chorego trochę ;) } celu stworzenia narodu Quai-kow'skiego.

Zaznaczam, że nie znam się na lingwistyce, więc opis może zawierać rażące dla niektórych uproszczenia, przepraszam za nie i jestem chętny do współpracy na tym poziomie

Warto nadmienić iż język ten jest aktywnie przeze mnie używany, dlatego stale ewoluuje. W wziązku z tym w nawiasach '{}' zostaną czasami dopisane rzeczy, pochodzące z poprzednich Zasad języka Quai-kow
====Część poprawiono====
====Dodano dodatkowe elementy====
Alfabet
Alfabet języka Quai-kow składa się z 30 liter oto on:

Aa, Bb, Cc, Čč, Dd, Ee, Ff, Gg, Hh, Ii, Jj, Kk, Ll, Mm, Nn, Oo, Qq, Pp, Rr, Ss, Šš, Tt, ` , Uu, Űű, Vv, Ww, Xx, Yy, Zz.

Dwuznaki
W języku Quai-kow są 3 dwuznaki:

sh (podobnie jak "sz" ale z przejściem na "ha")
sz (podobnie jak w języku polskim)
cz (podobnie jak w języku polskim)

Wymowa liter w języku Quai-kow jest taka sama jak w języku polskim z wyjątkami:

Č č - czyta się jako głoska pośrednia między "cz" a "ć".
Š š - czyta się jako głoska podobna do polskiego "ż"("rz") ale wywodzącą się z "sz".
V v - czyta się jak polskie "ł"
Q q - czyta się krótko jako "ku". Łączy się z literą "u" oraz "v".
K k - czyta się jako "ka", nie łączy się z powyższymi.
X x - czyta się jako "ks"
Ű ű - czyta się jako polskie "ju"
` - czyta się jako "it".Ta litera łączy się z literami obok.

Osoby
W języku Quai-kow są cztery osoby:

  l.poj

   1. Ai - oznacza nadawcę komunikatu.
   2. Ű - oznacza odbiorcę komunikatu.
   3.It {ith} - oznacza żywą istotę, której płeć jest nieznana lub niemożliwa do określenia albo nie mająca znaczenia w rozmowie. Jest to istota znana przez obu rozmówców.
     He {heh} - oznacza żywą istotę płci męskiej, znanej przez obu rozmówców.
     Sh {she} - oznacza żywą istotę płci żeńskiej, znanej przez obu rozmówców.
   4. Szu - oznacza przedmiot, rzecz, osobę prawną, instytucję urzędy, budynki, miejsca oraz wszystkie byty, które nie są ożywione i same nie mogą wykonywać żadnych czynności.
   
  l.mn
Język Quai-kow nie posiada typowej liczby mnogiej, jednak tworzy się ją przez dodanie przed słowem litery 'Q'.
Przykład:
Ai - Ja
Q ai - My.

Słowo q postawione przed czasownikiem powoduje zmianę jego domyślnej osoby na jej mnogi odpowiednik:
Przykład:
Veh xan`i - Jestem w dobrym humorze.
Q veh xan`i - Jesteśmy w dobrym humorze.

Fariht hejtasku! - Rób zadanie domowe!
Q fariht hejtasku! - Róbcie zadanie domowe!

W języku wyodrębniła się pierwsza osoba inkluzywna i ekskluzywna:
  Aű - to osoba oznaczająca pierwszą mnogą osobę inkluzywną ( tj nadawcę i odbiorcę), natomiast q aű oznacza nadawcę odbiorcę i osoby trzecie, osoba ta używana jest do zaznaczenia obecności rozmówcy w danej czynności
Q ai - to działa zazwyczaj jako pierwsza mnoga osoba ekskluzywna, ale może być też używana do wyrażania o grupach, nawet, gdy grupa ta jest naszym odbiorcą.

Części mowy - Q Partou u langou
Qsanu

jest to część mowy opisująca czynności, odpowiadająca na pytanie:
Czu ith fari?( Co robi? ). Jej funkcja jest podobna do polskiego czasownika.

Qsanu jedyne co może określać to czynność i zarazem czas wykonania (albo wykonywania) tej czynności. Dodatkowo qsanu może być użyte w celach  ( o tym później )

Podstawową formą qsanu (np. Veh) jest czynność wykonywana właśnie przez nadawcę komunikatu -  czyli 1os. , czas teraźniejszy , l. poj, cel informacyjny.

Możemy w bardzo prosty sposób zaprzeczać qsanu, czyli zaznaczać że ktoś czegoś nie robi,
poprzez dodanie 'iu. Przykładem będzie qsanu fari ( robię ).
    • Fari – robię      
    • Fari'iu – nie robię   

Oprócz zaprzeczania możemy też zmieniać czas qsanu.
Aby stworzyć qsanu w innym czasie, należy do podstawowej formy dodać końcówkę czasu

    • Nuna`i – czas teraźniejszy, czas podstawowy. Jest to podstawowa forma dlatego nie ma końcówki. Opisuje to co dzieje się w danej chwili, lub czynności których czasu nie trzeba dodatkowo określać (np. w książce z histy raczej wszystko już było) . Przykład użycia: Veh felica`i – Jestem szczęśliwy
     
    • Daur`i – tak zwany czas trwały lub powtarzalny. Jego końcówka to 'xuyva. Opisuje czynności, które kiedyś zaczeliśmy, trwają nadal i wiemy że kiedyś je skończymy. Przykład użycia: Konstrui'xuyva domou – Buduję dom (już od jakiegoś czasu ale wiem że wkrótce go skończę)
     
    • Xarixu`i – czas przeszły. Jego końcówka to 'xu. Wyrażamy w nim czynności, które zaczęły oraz skończyły się w przeszłości (co znaczy, że już nie trwają) Przykładem może być zdanie Krei'xu hejmtaskou – Zrobiłem zadanie domowe.
     
    • Nunrixu`i – czas przeszło trwający. Jego końcówka to 'yxu. Mówi o czynnościach które zaczeły się w przeszłości ale się nie skończyły. Przykład to: Krei'yxu hejmtaskou – Robiłem zadanie domowe.

    • Erna`va`i – czas przyszły. Jego końcówka to 'va. Mówi o czynnościach, które wkrótce się zaczną i mamy pewność, że się skończą. Przykład to Krei'va hejmtaskou – Zrobię zadanie domowe.
     
    • Nun`va`i – czas przyszło trwający. Jego końcówka to 'yva. Mówi o czynnościach które w wiemy, że kiedyś się zaczną  ale nie wiemy czy się skończą ( takie gdybanie ). Na przykład: Krei'yva hejmtaskou – Będę robił zadanie domowe.
     
    • Esceptio`i – czas trwały z wyjątkiem. Jego końcówka to 'xuva. Podobny do czasu trwałego (o nim za chwile)  ale mówi o czynności, która została przerwana, ale ma być kontynuowana. Przykład użycia: Konstui'xuva domou sua havi'iu q brikou – Buduję dom i będę budował, ale teraz nie mam cegieł.

    • Čiam`i – czas zawsze trwały. Jego końcówka to 'xučva. Opisuje czynności które w naszym przekonaniu są albo wieczne albo nie ważny jest czas ich rozpoczęcia i zakończenia.
     
    • Čiamixu`i oraz Čiam`va`i – to czasy przeszły oraz przyszły trwałe. Ich końcówki to kolejno 'čxu i 'čva. Opisują czynności o których nie wiemy kiedy się zaczęły (Čiamixu`i) albo kiedy się skończą (Čiam`va`i)  i ważne jest że w końcu się skończyły albo zaczęły. Przykłady to kolejno: Konstrui'čxu tiou domu! - W końcu zbudowałem ten dom! ; Eki'čva nova`i stadiou en vivou! - W końcu zaczynam nowy etap w życiu!


Zaprzeczanie form czasów polega na dodaniu 'iu pomiędzy formę podstawową a końcówkę czasu bez apostrofu. Przykłady to:


    • Krei'iuxu hejmtaskou – Nie zrobiłem zadania domowego.
    • Krei'iuyxu hejmtaskou – Nie robiłem zadania domowego.
    • Krei'iuva hejmtaskou – Nie zrobię zadania domowego.
    • Krei'iuyva hejmtaskou – Nie będę robił zadania domowego.



Oprócz czasu możemy określić także cel , który zgodnie z nazwą wskazuje w jakim celu używamy qsanu.

    • Cel Informacyjny – podstawowy cel qsanu polegający na przekazywaniu jakiejś informacji. Przykładem może być zdanie: Havi 16 yarou – Mam 16 lat. Osoba główna to Ai (Ja), co znaczy że zamiast mówić Ai havi 16 yarou (Ja mam 16 lat) możemy użyć prostszej formy Havi 16 yarou (Mam 16 lat).
    • Cel Rozkazujący – drugi w tabelce cel, w którym przekazujemy słuchaczowi polecenie, rozkaz. Przykładem qsanu z tym celem w zdaniu jest wyrażenie: Kreiht hejmtaskou – Zrób zadanie domowe. Pierwszą rzeczą wartą wyjaśnienia jest qsanu Kreiht , które składa się z formy podstawowej (Krei) i końcówki ht, natomiast w przeciwieństwie do celu informacyjnego tutaj osoba główna to Ű (Ty) i dlatego nie musimy mówić Ű kreiht hejmtaskou.
    • Cel Proszący – bardzo podobny do poprzedniego, w którym przekazujemy słuchaczowi prośbę. Przykładem qsanu z tym celem w zdaniu jest wyrażenie: Tio kreiht hejmtaskou – Proszę zrób zadanie domowe. Warte wyjaśnienia jest tu słowo Tio które wskazuje na to, że jest to prośba a nie rozkaz.
    • Cel Proponujący, przypuszczający – ma za zadanie wskazanie na coś uwagi i propozycje czegoś lub przedstawienie naszych przypuszczeń. Budową różni się od rozkazującego tylko znakiem zapytania na końcu zdania, czego przykładem może być  Kreiht hejmtaskou​? - Może zrobiłbyś zadanie domowe. Ludiht? - Grasz ( kiedy ktoś wcześniej w coś grał i pytasz go o to, przypuszczając, że dalej to robi)
Jak można szybko zauważyć wszystkie cele mające jako osobę główną Ű składają się z formy podstawowej + ht. Przeczenia qsanu w celach rozkazującym, proszącym i proponującym polegają na dodaniu 'iu do ich formy (tj. do formy podstawowej +ht) np. vehht'iu, kreiht'iu, fariht'i. 

Asanu
jest to część mowy nazywająca istoty, przedmioty, miejsca, nazwy własne. Jest więc odpowiednikiem polskiego rzeczownika. Odpowiada zatem na pytania:
    • Kto? (Kihe? Kish? Kiit?)
    • Co? (Kiu?)

Asanu musi posiadać osobę, może natomiast dodatkowo zawierać informacji o płci.

Osoba     Nazwa Osoby     Wytłumaczenie                                                   Końcówka

1              Ai                        Odpowiednik JA                                                  ai
2              Ű                         Odpowiednik TY                                                 ű
3              It {ith}                Istota żywa m.in. człowiek zwierze roślina.       it
                He {heh}            Istota żywa płci Męskiej                                     he
                Sh {she}             Istota żywa płci Żeńskiej                                   sh
4              Szu                      Istota nieżywa m.in. przedmiot, miejsce.          u

Można, wykorzystując informacje zawarte w powyższej tabelce, stworzyć Asanu z formy podstawowej (Qsanu) poniżej przykład

Programo – Programuje {Qsanu}
Programohe – Programista(mężczyzna)
Programosh - Programista(kobieta)
Programou - program

Programoai - (ja) Programista
Programoű - (ty) Programista

Oprócz form stworzonych w powyższy sposób do Asanu zaliczamy także nazwy własne, oraz osoby tj. ai, he, it itp.

Nameusanu
Nameusanu opisuję Qsanu i Asanu, czyli spełnia rolę przymiotnika o przysłówka.

Odpowiada na pytania:
Jaki?, Jaka?, Jakie?(Czu veir heh veh?, Czu veir she veh? itd.)
Jak?(Czu veir?)

Nameusanu tworzymy dodając do formy podstawowej (Qsanu) ,  pochodnej(Asanu) lub rzadko z Ekstrasanu, końcówkę `i (czyt. iti)


Przykłady:
ripidau - szybkość
ripida`i - szybko, szybki, szybka
ripidau`i - szybkościowy

Możemy także 'stopniować' Nameusanu zmieniając trochę końcówkę:
ripida`i-szybki
ripida`in - szybszy
ripida`is - najszybszy

ripida`ir – mniej szybki
ripida`ih – najmniej szybki

ripida`il - akurat w tym momencie szybki

Extrasanu
jest to część mowy, która pomaga określić jak należy interpretować inne części mowy. Można je podzielić ze względu na funkcję.

Pytań
określają na jakie pytanie odpowiada Asanu występujący po nich, nie mając przy tym znaczenia

Łączniki:
określają zależność między dwiema rzeczami lub zdaniami:
u - Kogo? Czego?
y -Coś i coś
v -Komu? Czemu?
zo - Coś z czymś
ou - Kogo? Co?
suo - Jedno zdanie wynika z drugiego, albo jest jego uzypełnieniem
x - (z/o)Kim? (z/o)Czym?
sua - Odpowiednik ale

Są także ekstrasanu miejsc:
Asu - na
Su - pod
Preter - obok
Apud - przy
Asuo - ponad
En-w

Są także specjalne ekstrasanu które pomagają nam tworzyć pytania np.:
(Czu) veir ? ; Kia? ; Kiit? Kihe? Kish? Kiu?- jaki,jaka,jakie,jak
(Czu) kiu ?- który(jeżeli chodzi o liczbę)

Także wiele Asanu może pomóc w tworzeniu pytań m.in:
(Czu) heh ?- który (mężczyzna)
(Czu) sanu ?; Kiam?- kiedy

Można też łączyć ekstrasanu i asanu:
(Czu) veir lokou ? ; Kie?- gdzie
(Czu) kiu numerou ?- który numer.

Tworzenie zdań
Quai-kow nie posiada typowego szyku przestawnego - to znaczy że w zdaniu można przestawiać tylko wyrażenia a nie słowa.
Przykład:
    • Zdanie Ai havi akvou u heh(mam jego wodę)
    • Akvou u heh ai havi(Jego wodę mam)
    • Ai havi heh`i akvou (mam jego wodę)
    •  Heh u akvou ai havi(Jego (należącego do) wody mam).

Tworzenie pytań
Aby stworzyć pytanie w języku Quai-kow, należy przed zdaniem twierdzącym wstawić 'Czu' a po zdaniu ? (znak zapytania)
Przykład:
Czu ai havi du zo testou ? - Czy dostałem(mam) dwójkę z testu.

Dodatki

Liczby - system liczenia

Quai-kow'ski system liczbowy to system dziesiętny.
W języku Quai-kow jest dziesięć cyfr:

Nu (Zerou) - 0
Unu - 1
Du - 2
Tru - 3
Kvaru - 4
Cinou - 5
Siou - 6
Sietu - 7
Oču - 8
Nuvou - 9

Jako pojedyncza cyfra 0 – zerou ale w liczbach używamy formy  nu
Jeśli chcemy powiedzieć jedenaście musimy powiedzieć jeden jeden czyli unu unu.
Przykłady:
121 - unu du unu
29 - du nuvou
101 - unu nu unu
12345 - unu du tru kvaru cinou

Jeżeli jest jakaś duża liczba np. tysiąc (1000) możemy powiedzieć jeden i trzy zera czyli unu y :tru x zerou;
Przykłady:
1000000 - unu y: seu x nu;
11111111- unu y: sieteu x nu;
325555 - tru du y:kvaru x cinou;

Natomiast jeśli na końcu dużej liczby jest jakaś inna np. tysiąc trzy (1003) to możemy powiedzieć jeden i dwa zera z trzy na końcu czyli unu y:du x zerou; zo tru asu finou.
Przykład:
1233333345 - unu du y:seu x tru; zo kvaru cinou asu finou;

Przyjęło się że liczby powyżej 100 zapisuje się tylko cyfrowo.

Nazwy własne


W języku Quai-kow nazwy własne zachowują się jak reszta asanu, więc są nieodmienne.
Przykład draku odmienności przez przypadki:
Jest Maciek. - Maciek veh.
Niema Maćka. - Maciek veh'iu.


Jeżeli nazwa własna pochodzi z języka obcego i da się tą nazwę zapisać w alfabecie Quai-kow'skim to wtedy zostawiamy ją taką jaką jest.(Preferuje się czytać ją tak jak w oryginale, ale można także czytać ją po Quai-kow'sku)
Natomiast jeżeli nazwy nie da się napisać w Quai-kow'skim alfabecie to wtedy litery których nie da się zapisać zapisujemy w sposób jak najbardziej podobny do tego co słyszymy.
Przykłady:
New York - New York.
Rzeszów - Šeszuw.
Szczebrzeszyn - Szčebšeszyn.



Życzena

Możemy oczywiście mówić: Deziri ű xan`i noktu czy Cex ű xan`i noktu ale przez rok używania języka, wykształciła się forma skrócona. Tworzymy ją poprzez dodanie końcówki 'ht' do przymiotnika określającego
Przykład:
Deziri ű xan`i noktu - Życzę dobrej nocy (Czyli dobranoc)
Xan`iht noktou - Dobrej nocy! (Niech twoja noc będzie dobra)

QRSGN

Cytat: Renseyy w Lipiec 10, 2020, 15:20:10
Nazwy własne

W języku Quai-kow nazwy własne są nieodmienne.
Przykład:
Jest Maciek. - Maciek veh.
Niema Maćka. - Maciek veh'iu.
W sensie są nieodmienne przez liczbę i osobę w przeciwieństwie do reszty rzeczowników? - Ten przykład wygląda, jakbyś chciał powiedzieć, że nazwy własne są nieodmienne przez przypadki - tak jak chyba wszystkie rzeczowniki w Twoim języku, nie?
Najlepszego Dnia - wszyscy ludzie Idei

Renseyy

Cytat: QRSGN w Lipiec 10, 2020, 18:25:52
Cytat: Renseyy w Lipiec 10, 2020, 15:20:10
Nazwy własne

W języku Quai-kow nazwy własne są nieodmienne.
Przykład:
Jest Maciek. - Maciek veh.
Niema Maćka. - Maciek veh'iu.
W sensie są nieodmienne przez liczbę i osobę w przeciwieństwie do reszty rzeczowników? - Ten przykład wygląda, jakbyś chciał powiedzieć, że nazwy własne są nieodmienne przez przypadki - tak jak chyba wszystkie rzeczowniki w Twoim języku, nie?
To prawda, mój błąd, oczywiście wszystkie rzeczowniki są nie odmienne, zarówno przez przypadki, osoby jak i liczby ( w końcu nie zmienia się ich forma). Dzięki za spostrzegawczość
  •  

Kazimierz

Świetnie, że przedstawiłeś swój język  :)
Ale mam parę uwag:
Cytat: Renseyy w Lipiec 10, 2020, 15:20:10
Quai-kow - język pochodzący od języka staro-quai-kow'skiego, ale poddany bardzo dużym zmianom, stworzony i używany głównie przeze mnie, nie zrozumiały wzajemnie z staro-quai-kow'skim. Powstały dla { chorego trochę ;) } celu stworzenia narodu Quai-kow'skiego.
Po co właściwie te wszystkie dywizy i apostrofy w tych nazwach?

Cytatsh (podobnie jak "sz" ale z przejściem na "ha")
Mógłbyś spróbować jakoś dokładniej opisać wymowę tej głoski? Nie bardzo rozumiem, co masz na myśli z tym "przejściem", może przydech?

Cytatl.mn
Język Quai-kow nie posiada typowej liczby mnogiej, jednak tworzy się ją przez dodanie przed słowem litery 'Q'.
Przykład:
Ai - Ja
Q ai - My.
Czyli posiada, tyle że oznacza się ją inaczej niż np. w polskim czy angielskim. Q jest tu partykułą, jak polskie nie w przeczeniach.

Co do słownictwa, to moim zdaniem lepiej by brzmiało aprioryczne niż brane z esperanta, ale rób jak chcesz. Jeśli althistowo/konworldowo jest to również język sztuczny stworzony dla jakiejś społeczności, która zaczyna nim mówić, to w porządku. Tłumaczyłoby to też "sztuczność" systemu liczenia - taki system polegający na "czytaniu cyfr" jest raczej nierealistyczny dla języka naturalnego.
  •  

Renseyy

Quai-kow {qk} posiada dywiza w swojej nazwie, gdyż ze staro-quai-kow'skiego {sqk} oznacza to "mistrz-mowa" czyli mowę mistrzów, z tego samego względu zapisuję staro-quai-kow'ski, gdyż jest to bezpośrednia kalka z "verqao-quai-kow" czyli starej mowy mistrzów. Co do apostrofów, w te sposób odmieniam słowa obcego pochodzenia, niezależnie od języka.

Co do głoski "sh", jeszcze poczytam trochę o fonetyce, i postaram się objaśnić to 'bardziej naukowo' ;)

Liczba mnoga, jako element forma fleksyjna nie występuje. Litera 'q' jako oznaczenie mnogości zaliczane jest do "Extrasanu cyfrowych" <<Cyfro`i extrasanu>> i jest prostrzą formą {sqk} qualx czyli mnogo. Biorąc pod uwagę te zasady, prędzej należałoby zaliczyć wyraz ten do liczebników nieokreślonych ( w {qk} nie mamy typowych liczebników ale o tym zaraz), niż do formy fleksyjnej. Dosłownie zatem ' Q ai' znaczyłoby - wiele ja, (wiele mnie) itd. Słowo te także wykorzystuje się do określania czynności: Q iri - ( Chodzę i chodzę i chodzę....; wiele chodzenia), a także cech - q kolor`i ( wielokolorowy ).

System liczenia to także zasługa {sqk}.
W {sqk} Mnogość otrzymywało się na dwa sposoby: albo używając qualx przed słowem ( jak wyżej ), albo powtarzając 'końcową część słowa', były jeszcze wyjątki ale to nie na teraz.
Otóż liczby w {sqk} nie istaniały.... ale istniała możliwość 'stworzenia ich' z dowolnego słowa:
Weźmy słowo Vern - czyli rzecz
Vern - to jedna rzecz, Veren - to dwie rzeczy, Veren'n - trzy rzeczy; itd...
Natomiast od 9 rzeczy słowo robiło się zbyt długie, i w związku z tym dość trudne choćby do powiedzenia, dlatego zacząłem używać
Vern"n jako dziesięć rzeczy; Vern"ern jako jedenaście itd...
Stąd, kiedy stworzyłem ( a raczej zgapiłem trochę ) liczby, naturalne dla mnie było ustawianie ich właśnie w takim systemie 'cyfrowym', a że trudniej już było pomylić się liczbach, zacząłem je znowu łączyć.
Oczywiście jest to skrócona historia tego procesu, mam nadzieję, że jeśli ktoś będzie zainteresowany, będzie mi dane opisać całość tego procesu. Postaram się opisać język Staro-quai-kow'ski, i wtedy prawdopodobnie łatwiej będzie zrozumieć 'ewolucję' czy nawet 'rewolucję' jaka dotknęła języków "Quai-kow'skich"

Co do jeszcze liczebników, jak zapewne zauważono, wszelkie liczby kończą się na 'u' i w związku z tym są .... rzeczownikami w czwartej osobie. Są to odpowiedniki liczebników głównych. Porządkowe to na przykład: un`i (pierwszy), i jest to nameusanu czyli tak jakby przymiotnik. Tak samo jako liczebników używa się extrasanu jak powyższe q, albo kelka ( kilka ).

Mam nadzieję, że moje tłumaczenie jest zrozumiałe, sam opieram się na zasadach opisanych po Quai-kow'sku, dlatego czasami mam problem przełożyć coś na polski.

Henryk Pruthenia

Jak na pierwszy konlang naprawdę fajnie, ciekaw jestem dłuższego tekstu z nagraniem.

Canis

W sumie podoba mi się.
Tylko zwróciłem uwagę na
Cytatl.mn
Język Quai-kow nie posiada typowej liczby mnogiej, jednak tworzy się ją przez dodanie przed słowem litery 'Q'.
Przykład:
Ai - Ja
Q ai - My.
Jaka jest zatem różnica do typowej liczby mnogiej?
  •  

Lukas

Cytat: Renseyy w Lipiec 10, 2020, 15:20:10
   4. Szu - oznacza przedmiot, rzecz, osobę prawną, instytucję urzędy, budynki, miejsca oraz wszystkie byty, które nie są ożywione i same nie mogą wykonywać żadnych czynności.

To nie jest 4. osoba tylko nadal trzecia. Konkretnie odpowiednik polskiego "ono"

Cytat: Renseyy w Lipiec 10, 2020, 15:20:10
Oprócz czasu możemy określić także cel , który zgodnie z nazwą wskazuje w jakim celu używamy qsanu.

    • Cel Informacyjny – podstawowy cel qsanu polegający na przekazywaniu jakiejś informacji. Przykładem może być zdanie: Havi 16 yarou – Mam 16 lat. Osoba główna to Ai (Ja), co znaczy że zamiast mówić Ai havi 16 yarou (Ja mam 16 lat) możemy użyć prostszej formy Havi 16 yarou (Mam 16 lat).
    • Cel Rozkazujący – drugi w tabelce cel, w którym przekazujemy słuchaczowi polecenie, rozkaz. Przykładem qsanu z tym celem w zdaniu jest wyrażenie: Kreiht hejmtaskou – Zrób zadanie domowe. Pierwszą rzeczą wartą wyjaśnienia jest qsanu Kreiht , które składa się z formy podstawowej (Krei) i końcówki ht, natomiast w przeciwieństwie do celu informacyjnego tutaj osoba główna to Ű (Ty) i dlatego nie musimy mówić Ű kreiht hejmtaskou.
    • Cel Proszący – bardzo podobny do poprzedniego, w którym przekazujemy słuchaczowi prośbę. Przykładem qsanu z tym celem w zdaniu jest wyrażenie: Tio kreiht hejmtaskou – Proszę zrób zadanie domowe. Warte wyjaśnienia jest tu słowo Tio które wskazuje na to, że jest to prośba a nie rozkaz.
    • Cel Proponujący, przypuszczający – ma za zadanie wskazanie na coś uwagi i propozycje czegoś lub przedstawienie naszych przypuszczeń. Budową różni się od rozkazującego tylko znakiem zapytania na końcu zdania, czego przykładem może być  Kreiht hejmtaskou​? - Może zrobiłbyś zadanie domowe. Ludiht? - Grasz ( kiedy ktoś wcześniej w coś grał i pytasz go o to, przypuszczając, że dalej to robi)
Jak można szybko zauważyć wszystkie cele mające jako osobę główną Ű składają się z formy podstawowej + ht. Przeczenia qsanu w celach rozkazującym, proszącym i proponującym polegają na dodaniu 'iu do ich formy (tj. do formy podstawowej +ht) np. vehht'iu, kreiht'iu, fariht'i. 

To co nazywasz celem poprawnie zwie się tryb.

Cel informacyjny - tryb oznajmujący
Cel rozkazujący - tryb rozkazujący
Cel proszący - mieści się w zakresie trybu rozkazującego
Cel proponujący - tryb łączący
Cel przypuszczający - tryb przypuszczający.
  •  

Renseyy


Cytat: Canis w Lipiec 11, 2020, 06:50:52
W sumie podoba mi się.
Tylko zwróciłem uwagę na
Cytatl.mn
Język Quai-kow nie posiada typowej liczby mnogiej, jednak tworzy się ją przez dodanie przed słowem litery 'Q'.
Przykład:
Ai - Ja
Q ai - My.
Jaka jest zatem różnica do typowej liczby mnogiej?

Starałem się to wytłumaczyć już powyżej, ale w skrócie chodzi o to, że nie w języku Quai-kow nie występuje fleksyjna forma liczby mnogiej, gdyż "Q ai" to dwa osobne słowa, niezależne, 'Q' wskazuje jedynie na mnogość. Można ponadto powiedzieć 'Du ai' - czyli my we dwoje, czy 'Kelkai ai' - kilku z nas ( kilku nas ), jeśli zaliczyć zatem 'Q ai' jako liczbę mnogą, to wydaje mi się, że równie dobrze trzeba by zaliczyć 'Du ai' do liczby podwójnej itd..

Cytat: Lukas w Lipiec 11, 2020, 13:01:02
To nie jest 4. osoba tylko nadal trzecia. Konkretnie odpowiednik polskiego "ono"
Według wikipediowej definicji, osoba określa stosunek podmiotu do orzeczenia.
'Szu' prezentuje podmiot ( a szerzej rzeczownik ), który nie może wykonać, żadnej czynności. Sprowadza się to głównie do dwu rzeczy:
- Do określania rzeczy na, które nie miało się wpływu, zjawisk pogody itp.: Wiatr zatrzasną drzwi - Ventou zaklak'xu pordou. Wiadomo, że wiatr nie jest osobą, i nie może zrobić tego specjalnie.
- Z użyciem 'si' do czasowników zwrotnych w sytuacjach w których nie chcemy ujawniać prawdziwego wykonawcy czynności:
     -Kiit detrui'xu ai`i q florou? [Kto zniszczył moje kwiatki]
     - Szu detrui'xu si [ Same się zniszczyły] (Choć wiadomo, że zazwyczaj kwiatki nie miewają czynności samodestrukcyjnych)

Odosobnienie 'szu' od reszty osób ma także jeszcze jeden powód. Z zasady w szu nie możemy się wcielić. Jeśli weźmiemy trzecią osobę to zawsze ktoś ( albo jakieś zwierze/roślina ) się pod tym kryje. Dla kogoś to będzie 'Ja', a inny może powiedzieć do niego/tego 'Ty'. Z czwartą osobą nie ma takiej możliwości przez swoją ' nieżywotność' .

Cytat: Lukas w Lipiec 11, 2020, 13:01:02


Cytat: Renseyy w Lipiec 10, 2020, 15:20:10
Oprócz czasu możemy określić także cel , który zgodnie z nazwą wskazuje w jakim celu używamy qsanu.

    • Cel Informacyjny – podstawowy cel qsanu polegający na przekazywaniu jakiejś informacji. Przykładem może być zdanie: Havi 16 yarou – Mam 16 lat. Osoba główna to Ai (Ja), co znaczy że zamiast mówić Ai havi 16 yarou (Ja mam 16 lat) możemy użyć prostszej formy Havi 16 yarou (Mam 16 lat).
    • Cel Rozkazujący – drugi w tabelce cel, w którym przekazujemy słuchaczowi polecenie, rozkaz. Przykładem qsanu z tym celem w zdaniu jest wyrażenie: Kreiht hejmtaskou – Zrób zadanie domowe. Pierwszą rzeczą wartą wyjaśnienia jest qsanu Kreiht , które składa się z formy podstawowej (Krei) i końcówki ht, natomiast w przeciwieństwie do celu informacyjnego tutaj osoba główna to Ű (Ty) i dlatego nie musimy mówić Ű kreiht hejmtaskou.
    • Cel Proszący – bardzo podobny do poprzedniego, w którym przekazujemy słuchaczowi prośbę. Przykładem qsanu z tym celem w zdaniu jest wyrażenie: Tio kreiht hejmtaskou – Proszę zrób zadanie domowe. Warte wyjaśnienia jest tu słowo Tio które wskazuje na to, że jest to prośba a nie rozkaz.
    • Cel Proponujący, przypuszczający – ma za zadanie wskazanie na coś uwagi i propozycje czegoś lub przedstawienie naszych przypuszczeń. Budową różni się od rozkazującego tylko znakiem zapytania na końcu zdania, czego przykładem może być  Kreiht hejmtaskou​? - Może zrobiłbyś zadanie domowe. Ludiht? - Grasz ( kiedy ktoś wcześniej w coś grał i pytasz go o to, przypuszczając, że dalej to robi)
Jak można szybko zauważyć wszystkie cele mające jako osobę główną Ű składają się z formy podstawowej + ht. Przeczenia qsanu w celach rozkazującym, proszącym i proponującym polegają na dodaniu 'iu do ich formy (tj. do formy podstawowej +ht) np. vehht'iu, kreiht'iu, fariht'i. 

To co nazywasz celem poprawnie zwie się tryb.

Cel informacyjny - tryb oznajmujący
Cel rozkazujący - tryb rozkazujący
Cel proszący - mieści się w zakresie trybu rozkazującego
Cel proponujący - tryb łączący
Cel przypuszczający - tryb przypuszczający.


Oczywiście masz tutaj rację, tyle że podział na cele powstał w dość wczesnej fazie i w staro-quai-kow'skim jest trochę inny od trybów. Później to połączyłem i tak zostało. Podział na akurat taką liczbę jest czysto gramatyczny. Nie do końca także zgadzam się, że cel proponujący równy jest trybowi łączącemu, gdyż bliżej jest mu do pytań retorycznych niż do 'czystego' trybu łączącego.
  •  

Henryk Pruthenia

Ale to jest po prostu liczba mnoga tworzona za pomocą partykuły :). Nic szczególnego.

Renseyy

Cytat: Henryk Pruthenia w Lipiec 11, 2020, 17:27:41
Ale to jest po prostu liczba mnoga tworzona za pomocą partykuły :). Nic szczególnego.
Przyznam się, że nie jestem ekspertem a swoją wiedzę opieram głównie na wikipedii, i właśnie na niej jest napisane:
Cytat: https://pl.wikipedia.org/wiki/Liczba_mnoga
Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.
[...]
W innych językach liczba mnoga tworzona jest w najróżniejszy sposób, za pomocą końcówek (np. angielskie -s), prefiksów a nawet zmiany tonu.

Opierając się na tych danych uznałem, że aby coś uznać za liczbę mnogą, musi być to forma fleksyjna, danego słowa.
A zgodnie ze stroną Komlogo.pl:
Cytat: https://www.komlogo.pl/index.php/encyklopedia/119-f/684-forma-fleksyjna
Wariant fleksyjny (gramatyczny) leksemu, czyli określona postać odmiennego wyrazu słownikowego[...]

Więc z godnie z tym 'Q ai' nie jest formą fleksyjną 'ai' więc nie można tego wyrażenia uznać za liczbę mnogą.
Przy okazji pytanie czy w przypadku uznania 'q ai' za liczbę mnogą 'du ai' jest liczbą podwójną itd?

Oczywiście mogę się mylić, dlatego czekam z niecierpliwością na odpowiedź kogoś kompetentniejszego ode mnie (dużo do tego nie trzeba) ;).
  •  

Henryk Pruthenia

Nie, to nie działa tak. Kategoria liczby mnogiej w Twoim języku występuje, po prostu nie jest wyrażona fleksyjna. Nikt nie neguje, że jest to fleksja, ale wciąż liczba mnoga. Ta definicja jest podana stricte pod polski, ot, tyle. Polecam z lingwistyki źródła rosyjskie/angielskie :P


Renseyy

Okej, a co z wyrażeniem 'du ai'?
  •  

Kazimierz

To, że liczebniki nie łączą się z liczbą mnogą. W węgierskim chyba tak jest.
  •  

Canis

A to nie jest tak, że intencję Renseyya można by obronić wtedy, kiedy w "Q ai" pomiędzy "Q" a "ai" w różnych sytuacjach może się pojawić inne słowo?

Inna sprawa, zanim ktoś inny to wytknie:
- Język wydaje się być aprioryczny (w intencji niepowiązany z językami naturalnymi), ale czy "du" nie jest powiązane ze słowami na "dwa" z naszego regionu językowego?
- Czy "kelka" nie wyciągnąłeś z polskiego "kilka"?
- Czy "numerou" nie pochodzi od europejskich słów na "numer"?
- Czy "hejmtaskou" jako 'zadanie domowe' nie wyciągnąłeś z angielskiego "home task"?
- Czy czasem wszystkie liczebniki nie są ściągnięte z łaciny albo jakiegoś języka łacińskiego?
- Czy czasem słowo "havi" nie wziąłeś z angielskiego "have"?
Generalnie unikaj posiłkowania się pobieraniem słów z istniejących obecnie języków bez bardzo mocnego wytłumaczenia skąd one niby tam w nim są. Pamiętaj też, że na ogół pojawienie się tak podstawowych słów jako zaczerpniętych z innych języków musiałoby być spowodowane gigantycznym wpływem tych języków na cały twój język. To by się nie skończyło na kilku słowach.
Oczywiście, są możliwe wytłumaczenia takich zjawisk - np. kiedy symulujesz sytuację, w której język naturalny poddaje pod swoje silne działanie język aprioryczny (wtedy masz język merowy, mera), lub kiedy symulujesz podobny mariaż conlangu z natlangiem na zasadzie opracowania pidżinu/kreolu. Ale to jest trudne do zrobienia i jeszcze trudniejsze do obronienia. Najbardziej polecam oczyszczenie bazy leksykalnej z jakichkolwiek zapożyczeń.
  •